Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο πρώην κωμικός, Βολοντίμιρ Ζελένσκι ανέλαβε την κυβέρνηση στην Ουκρανία και η οικονομία δεν έχει παρουσιάσει σημάδια ανάκαμψης. Η διαφθορά παραμένει στα ίδια επίπεδα, επηρεάζοντας πολλαπλά το κράτος και την κοινωνία.
Οι απλοί πολίτες παραμένουν απαθείς, βλέποντας το πραγματικό τους εισόδημα να μειώνεται, λόγω της διαρκούς υποτίμησης του εθνικού νομίσματος και της αύξησης των τιμών. Βέβαια, ο Ζελένσκι επιλέγει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο.
Για εκείνον το μαλακό νόμισμα που υποτιμάται συνεχώς καθώς και ο υψηλός πληθωρισμός είναι μία συνταγή για την επιστροφή τους Ουκρανίας στην ανάπτυξη. Δεν έχει δει κάποιος ακόμα ωστόσο τους υψηλούς ρυθμούς που ευαγγελίζεται.
Η Ουκρανία ουσιαστικά εξαρτάται σημαντικά από τη σχέση της με τη Δύση. Οι τελευταίες κινήσεις της κυβέρνησης της Ουκρανίας έχουν ειδωθεί θετικά από τους πιστωτές της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η ενδημική διαφθορά υπήρξε ένα από τα στοιχεία που τόνιζε το ΔΝΤ στη χώρα.
Κατά συνέπεια, οι προσπάθειες περιορισμού των μονοπωλίων των ολιγαρχών φέρνουν τον Ζελένσκι πιο κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βέβαια, περισσότερο από το δυτικό πρότυπο που φέρνει το ΔΝΤ, η σύγκρουση θυμίζει περισσότερο το τι συνέβη στη Ρωσία και την επικράτηση του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Στην Ουκρανία, το Κρεμλίνο πάντως βρίσκεται στην πλευρά των ολιγαρχών. Οι συγκρούσεις του Ζελίνσκι με τους ολιγάρχες, εκ των οποίων αρκετοί από αυτούς έχουν στενή σχέση με τη Μόσχα, ήταν ένας από τους λόγους της έντασης του προηγούμενου διαστήματος με τη Ρωσία, με αιτία την κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία.
Οι πρωτοβουλίες του Ζελένσκι σήμαναν πως πρέπει να στραφεί και σε κάποιους συμμάχους του, που τον στήριξαν στην προεκλογική του εκστρατεία. Ωστόσο, η σύγκρουση αφορά ουσιαστικά τις σχέσεις του Ζελένσκι με την αντιπολίτευση, η οποία εκμεταλλεύεται τον έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπως τα τηλεοπτικά κανάλια.
Η νέα διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών φάνηκε να στέκεται στο πλευρό του προέδρου της Ουκρανίας, από τότε που αποφάσισε να συγκρουστεί με τη Ρωσία και με τους συμμάχους της στο εσωτερικό της Ουκρανίας.
Ωστόσο, ο ίδιος φαίνεται να αμφιβάλει για την αποφασιστικότητα της Ουάσιγκτον να συνεχίσει τη σκληρή γραμμή απέναντι στη Μόσχα. Παρατηρεί επιφυλακτικά κάθε κίνηση του Λευκού Οίκου, ειδικά τις πρόσφατες δηλώσεις για εξομάλυνση των αμερικανορωσικών σχέσεων.
Ο Ζελένσκι είχε εντυπωσιάσει τους ψηφοφόρους ανέλπιστα, κερδίζοντας στις εκλογές του 2019. Η δημοτικότητα του στον πληθυσμό ήταν ένα από τα μεγάλα του πλεονεκτήματα, ωστόσο τώρα φαίνεται το κοινό να τον εγκαταλείπει, φτάνοντας την σχεδόν στο 20% μόλις.
Το κόμμα του κατατάσσεται στην 4η θέση στις δημοσκοπήσεις. Οι φιλορωσικές δυνάμεις φαίνεται να βρίσκονται σε άνοδο στις δημοσκοπήσεις τώρα.
Μέχρι σήμερα ο Ζελένσκι έχει καταφέρει να επιβιώσει με την ανάδειξη των εξωτερικών εχθρών της χώρας, ωστόσο η πολιτική απειρία του είναι δεδομένη. Η πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία είναι από τις πλέον απρόβλεπτες, με τα δεδομένα να αλλάζουν ανά πάσα στιγμή. Θυμάται κανείς πόσο πήρε ο πρόεδρος της Ουκρανίας μετά την πορτοκαλί επανάσταση;
Ο Βίκτορ Γιουσένκο συγκέντρωσε μόλις 5%. Αλλά κι ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας και αντίπαλου του Ζελένσκι, Πέτρο Ποροσένκο, έχει αλλάξει κι εκείνος από τη φιλειρηνική του στάση, μετατρεπόμενος σε έναν μαινόμενο εθνικιστή προσπαθώντας κι εκείνος να αυξήσει τη δημοφιλία του.
Ο Ζελένσκι εκλέχθηκε επειδή το κοινό, θεώρησε πως δεν ήταν ένας ακόμα πολιτικός. Τα ζητήματα στην Ουκρανία ωστόσο είναι πολύ δύσκολα για να επιλυθούν. Ο Ζελένσκι θα πρέπει να βρει γρήγορα λύσεις για την οικονομία που έχει πληγεί σημαντικά από την πανδημία, να διαχειριστεί το πλήθος ζητημάτων μίας διχασμένης ουκρανικής κοινωνίας και να αντιμετωπίσει μία Ρωσία που βρυχάται διαρκώς εντός κι εκτός Ουκρανίας.
Μέχρι να τα καταφέρει όλα αυτά, θα χρησιμοποιήσει το γνωστό αφήγημα της σύγκρουσης με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Τουλάχιστον αυτό ίσως του προσφέρει μία πλατφόρμα, ώστε να πείσει το εκλογικό κοινό πως παραμένει διαφορετικός από τους αντιπάλους του στο πολιτικό σύστημα.
