Η τουρκική πολιτική σήμερα είναι πιο ασταθής από οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία χρόνια αναφέρει μεταξύ άλλων σε ανάλυσή του στο Foreign Policy ο αρθρογράφος Στήβεν Κουκ, ωστόσο αυτό δε σημαίνει, όπως γράφει, ότι μπορεί να ανατραπεί ο πρόεδρος Ερντογάν ύστερα από μια πολιτική εξέγερση των αντιπάλων του.
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι η ικανότητα του Ερντογάν να επιβάλλει και να διατηρεί τον έλεγχο σε ολόκληρη τη χώρα φαίνεται να διακυβεύεται, γεγονός που αυξάνει τις προοπτικές για διαδηλώσεις μεγάλης κλίμακας εναντίον του.
Μάλιστα κάνει μια ιστορική αναδρομή το 2001 όταν ο Ερντογάν άνηκε σε μια ομάδα ισλαμιστών μεταρρυθμιστών που ίδρυσαν το AKP και πρόσφερε ένα θετικό όραμα για το μέλλον. Σε αυτό, βοήθησε ότι η κυβέρνηση πριν αναλάβει το ΑΚP είχε πραγματοποιήσει σημαντικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις που ενίσχυσαν τη χώρα το πρώτο διάστημα.
Εν συνεχεία ο αρθρογράφος αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετώπισε ο Ερντογάν με τον Φετουλάχ Γκιουλέν ενώ κάνει ιδιαίτερη μνεία στην «αυταρχική στροφή» του το 2008. «Ο αυταρχισμός του Ερντογάν, ωστόσο, από μόνος του δεν έκανε την Τουρκία ασταθή» σχολιάζει.
Την πραγματική αστάθεια την τοποθετεί το 2013 στις τότε μεγάλες πολιτικές διαμαρτυρίες καθώς και τη σκανδαλολογία για διαφθορά της διοίκησης Ερντογάν που τροφοδότησαν κυρίως οι Γκιουλενιστές.
Στη συνέχεια, υπήρξε η απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, μια παρατεταμένη πτώση της τουρκικής οικονομίας το 2018 και το 2019 και, τέλος, η πανδημία κορονοϊού του 2020.
Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος είναι δύσκολο να αποδειχθούν τα σκάνδαλα που καταγγέλλονται κατά καιρούς, όπως στην περίπτωση του μαφιόζου Πέκερ που έκανε την εμφάνισή του το τελευταίο διάστημα με τις καταγγελίες του, που όμως μέχρι στιγμής δεν τις αποδεικνύει.
Όμως, ο Κουκ ολοκληρώνει την ανάλυσή του γράφοντας ότι υπάρχουν πολλοί δημοσιογράφοι εκτός Τουρκίας που συνεχίζουν την έρευνά τους για να αποκαλύψουν το χάσμα αυτών που λέει το AKP και της αντικειμενικής πραγματικότητας.
