Η κραυγή αγωνίας του υπουργού Οικονομίας της Σενεγάλης, με την οποία παρακίνησε την παγκόσμια κοινότητα από το βήμα των G-20, να λήξει το εμπάργκο στα αγροτικά προϊόντα σε Ρωσία και Ουκρανία χτύπησε σίγουρα καμπανάκια. Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν συναντιέται με τον Πούτιν στην Τεχεράνη, φαινομενικά για την επίλυση της εξαγωγής σιτηρών από την Ουκρανία, αλλά έχοντας άλλα ζητήματα σε προτεραιότητα.
Η προειδοποίηση του Σενεγαλέζου υπουργού Οικονομίας, Αμαντού Χοτ, πως η επισιτιστική κρίση έπειτα από την εισβολή της Ρωσίας θα οδηγήσει σε περισσότερα θύματα από ό,τι ο κορονοϊός είναι σοκαριστική. Για χώρες όπως η Σενεγάλη, η απειλή είναι πραγματική και θέμα επιβίωσης για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού.
Βέβαια, η ρωσική εισβολή και οι κυρώσεις που ακολούθησαν, επιδείνωσαν μία ήδη δυσχερή κατάσταση, που είχε δημιουργηθεί από την οικονομική κρίση και την παγκόσμια πανδημία του κορονοϊού.
Ο μεγάλος κίνδυνος εντοπίζεται στις χώρες της Αφρικής, όπου συν τοις άλλοις, η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει την κατάσταση. Όπως ανέφερε ο Χοτ, η έλλειψη 2 εκατ. λιπασμάτων οδήγησε σε 11 δισ. απώλειες στην παραγωγή τροφίμων αυτή τη χρονιά, αναδεικνύοντας και το ζήτημα του πληθωρισμού παγκοσμίως.
Η ραγδαία αύξηση των τιμών επηρεάζει όλο το κύκλο παραγωγής αλλά και κατανάλωσης. Καταλαβαίνει κάνεις εύκολα πως προκύπτει ο κίνδυνος για τις ανθρώπινες απώλειες στις οποίες αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος τη Σενεγάλης. Η επισιτιστική κρίση και οι συνέπειες της άλλωστε μονοπώλησαν τις εργασίες της συνόδου των G-20 στο Μπαλί της Ινδονησίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να αναδείξουν τις ρωσικές ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση στον αγροδιατροφικό τομέα, αν και κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου εύκολο. Οι χώρες, των οποίων ο πληθυσμός αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης, δεν είναι καθόλου έτοιμες να ενστερνιστούν το σκεπτικό των κυρώσεων στη Ρωσία για τη χρήση βίας εναντίον της Ουκρανίας και το ξεκίνημα ενός πολέμου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ινδία.
Βέβαια, η Ουάσιγκτον σε αρμονία με τις ευρωπαϊκές χώρες πίεσαν τη Μόσχα όσον αφορά στις απαγορεύσεις που εφαρμόζουν για την εξαγωγή των σιτηρών και λοιπών τροφίμων από την Ουκρανία.
Το ταξίδι του Πούτιν στην Τεχεράνη σκοπεύει να δείξει πως συζητά σοβαρά με τον Ταγίπ Ερντογάν για τη δημιουργία ενός μηχανισμού, που θα επιτρέψουν τις εξαγωγές σιτηρών από την Ουκρανία.
Ο σκοπός ωστόσο του Ρώσου προέδρου είναι μάλλον η προβολή της ισχύος του απέναντι στη Δύση, αποδεικνύοντας πως βρίσκεται κοντά στο Ιράν, με το οποίο οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών είναι τεταμένες τελευταία, όπως αποδεικνύεται από την αναφορά του Τζο Μπάιντεν στην προοπτική χρήσης βίας, σε περίπτωση που αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Ταυτόχρονα, ο Πούτιν θέλει να δείξει την εκτίμηση του στη στάση του Ερντογάν, που έχει διαχωρίσει τη θέση του, από τον πυρήνα των μελών του ΝΑΤΟ σε κομβικά ζητήματα, όπως φάνηκε από την προσπάθεια επέκτασης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στη Σκανδιναβία, με την εισδοχή της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Αυτή ωστόσο η στάση έχει τα όρια της.
Η Τουρκία με τη σειρά της είναι σαφές πως έχει άλλες προτεραιότητες από τις διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για το ζήτημα της επισιτιστικής κρίσης. Θέλει ωστόσο να εκμεταλλεύεται τον διαμεσολαβητικό ρόλο της για να προωθεί τις δικές της πραγματικές στοχεύσεις.
Αυτή τη φορά ωστόσο φαίνεται να βρίσκει τοίχο στην υλοποίηση της άμεσης προτεραιότητας της, δηλαδή τη διεξαγωγή μίας νέας στρατιωτικής επιχείρησης στη Συρία εναντίον των Κούρδων.
Μετά από τον Πούτιν, που δεν αποδέχεται μία νέα εισβολή της Τουρκίας στη Συρία του συμμάχου του Άσαντ, ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεϊ άναψε και εκείνος κόκκινο φως, αναφέροντας πως κάτι τέτοιο θα βλάψει ολόκληρη την περιοχή και θα ωφελήσει τους τρομοκράτες.
