Το γεγονός ότι η συμφωνία της Τουρκίας με την κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Λιβύης, που εξόργισε την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο υπεγράφη εν μέσω δύο σημαντικών εξελίξεων εξηγεί ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Lehigh της Πενσυλβάνια και συνεργάτης του Council of Foreign Relations, Χένρι Τζ. Μπάρκεϊ σε άρθρο του στο euractiv.
Σύμφωνα με Μπάρκει αυτή τη στιγμή υπάρχει κλιμάκωση του εμφυλίου μεταξύ της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας και του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) του Χαλίφα Χαφτάρ, που ελέγχει σημαντικό τμήμα των εδαφών της Λιβύης. Και δεύτερον την ενεργότερη στήριξη της Ρωσίας προς τον Χαφτάρ, που τον έφερε σε πλεονεκτική θέση. Μέσα σ' αυτά τα συμφραζόμενα η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης περιέπλεξε ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες διαμεσολάβησης του ΟΗΕ για τη λήξη του εμφυλίου στη βορειοαφρικανική χώρα.
Ο Αμερικανός αναλυτής εξηγεί στη συνέχεια γιατί ο Ερντογάν προχωρά σε μια τέτοια κίνηση παρότι η κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης ελέγχει μόνον ένα μικρό κομμάτι της χώρας. Ο πρώτος λόγος έγκειται στην αντίδραση της Άγκυρας στη συμφωνία Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ για εξαγωγή υδρογονανθράκων από τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου στην Ευρώπη. Ένας δεύτερος λόγος είναι τα οικονομικά συμφέροντα της Τουρκίας στη Λιβύη με τη συνεργασία που είχε ξεκινήσει επί προεδρίας του Μουαμάρ Καντάφι. Τουρκικές εταιρείες, ειδικά κατασκευαστικές, είχαν εξασφαλίσει πολλά συμβόλαια για έργα υποδομών και ως εκ τούτου ο Ερντογάν παραμένει προσηλωμένος στην υποστήριξη προς τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση, ακόμη και με την πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού.
Στη συνέχεια ο Μπάρκει δίνει έμφαση στο πως συνδέεται η συμφωνία αυτή με το Κυπριακό. «Οι κινήσεις του Ερντογάν θα πρέπει να εξηγηθούν και σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο, εκείνο του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» που υιοθέτησε η Τουρκία διεκδικώντας τεράστια κομμάτια της υφαλοκρηπίδας στην ανατολική Μεσόγειο εις βάρος των γειτόνων της» γράφει χαρακτηριστικά.
Σε γενικότερο πλαίσιο ο Ερντογάν φιλοδοξεί να καταστήσει την Τουρκία σημαντικό, αν όχι κυρίαρχο παίκτη στην ευρύτερη περιοχή. Θυμίζει δε ότι η Τουρκία έχει στήσει μεγάλη στρατιωτική βάση στο Κατάρ και προ διετίας και στη Σομαλία, αλλά και την εισβολή στη βορειοανατολική Συρία κατά των Κούρδων, προκαλώντας μεταξύ άλλων την οργή του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος υποστηρίζει τις δυνάμεις του στρατηγού Χαφτάρ στη Λιβύη.
