Έχω βαρεθεί, κυριολεκτικά, να βλέπω όλες αυτές τις νεκραναστάσεις των πιο ζοφερών σελίδων και προσώπων από το ΣΥΡΙΖΑ.
Έχω αηδιάσει τις επιθέσεις και τις δολοφονίες χαρακτήρων που επιχειρούν απέναντι σε κάθε ένα που χαρακτηρίζουν ή ανακηρύσσουν «εχθρό του λαού» οι ίδιοι, δίκην Θεού, ανακριτή, εισαγγελέα, δικαστή και δήμιου.
Με μία τακτική που προέρχεται από πολύ παλιά, από τις ένδοξες προεπαναστατικές στιγμές του Λένιν, όταν στον αγώνα για την πρωτοκαθεδρία στο Εργατικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας, κατέφευγε στην κατασυκοφάντηση των πολιτικών του αντιπάλων. Η τακτική αυτή, εμπλουτίστηκε και έφτασε στο επίπεδο state of the art κατά την σταλινική περίοδο και των διαβόητων δικών της Μόσχας. Από εκεί τη δανείστηκε και η ελληνική αριστερά.
Οι νεότεροι αναγνώστες, ίσως συναντήσουν άγνωστες λέξεις, οι παλαιότεροι, όμως, θα θυμούνται εκφράσεις όπως «επαγρυπνητής», «ομάδα επαγρύπνησης», «προστασία λαϊκών αγωνιστών», «λαϊκά δικαστήρια» κ.λπ.
Ένας ολόκληρος μηχανισμός έμπαινε σε λειτουργία, διαδίδοντας φήμες, υπονοούμενα, καταδίκες που εκφραζόταν με γκριμάτσες και μορφασμούς, ακόμη και με μία περίεργη σιωπή και ένα βλέμμα απλανές.
Στόχος ήταν κάθε ένας που γινόταν «ύποπτος» στα μάτια της κομματικής ηγεσίας, η οποία ελέω Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν - Στάλιν, ήταν η μοναδική πηγή και εδραίωση της απόλυτης και αδιαμφισβήτητης αλήθειας. Εκείνης του κόμματος.
Η ελληνική αριστερά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μίας ευάριθμης ομάδας της ανανεωτικής της πτέρυγας, δεν κατάφερε να απαλλαγεί από αυτή τη βαριά κληρονομιά και τη σέρνει μέχρι σήμερα μαζί της, όπως ο κατάδικος τη σιδερένια μπάλα των δεσμών του.
Πολλοί εξεπλάγησαν από την ιταμή και ανοίκεια επίθεση κατά της καθηγήτριας Φιλοσοφίας της Επιστήμης του Ε.Κ.Π.Α. από το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Τάκη Κατσαρού, ο οποίος με ένα κατάπτυστο κείμενο, σε μία ιστοσελίδα προμαχώνα κατά κάθε εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, η οποία ανήκει σε πρώην φιλομαϊκό «αναλυτή εκπαιδευτικών ζητημάτων», την κατηγόρησε ως αργυρώνητη για τη στάση της στο ζήτημα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος που αφορά στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.
Αντί ο στενός συνεργάτης του πρώην υπουργού Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ κ. Φίλη και νυν στέλεχος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, να παραθέσει επιχειρήματα υπέρ της άλλης, της δικής του και του κόμματός του, άποψης, προτίμησε να επιτεθεί κατά της κυρίας Κιντή με τρόπο εξωφρενικά απαράδεκτο, αμφισβητώντας την ηθική της ακεραιότητα και την ανιδιοτέλεια ως προς την υπεράσπιση, αφενός του δημόσιου χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης και, αφετέρου, την ανάγκη ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων.
Λησμονεί ο κ. σύμβουλος πως η κυρία Κιντή και άλλοι πανεπιστημιακοί, παρέμειναν επί ώρες όμηροι διαφόρων συμμοριών που λυμαίνονται ασύδοτες τα ελληνικά ΑΕΙ, όταν προσπάθησαν να εφαρμόσουν τον νόμο για την εκλογή διοικήσεων.
Ήταν η εποχή, όταν ούριος άνεμος φυσούσε στα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ για την εξουσία, την οποία μόλις ανέλαβε, ανέθεσε σε ειδικούς να φέρουν μπαλταδιές στο έτσι κι αλλιώς ταλαιπωρημένο σώμα της δημόσιας εκπαίδευσης, οδηγώντας την σε περαιτέρω απαξίωση. Ο κ. σύμβουλος, είναι γνωστός για τα έργα και την πολιτεία του, καθώς και για τα πεπραγμένα των πολιτικών του προϊσταμένων. Έχουν κριθεί, ζυγιστεί και βρέθηκαν ελλιπείς.
Όπως και στην περίπτωση της κυρίας Βάνας Νικολαϊδου, έτσι και με την περίπτωση της κυρίας Κιντή (είναι, άραγε, τυχαίο πως και οι δύο διδάσκουν Φιλοσοφία, το κατ’ εξοχήν κατάλληλο εργαλείο για τη διερεύνηση της αλήθειας, αλλά και της σποράς της αμφιβολίας κάθε θεσφάτου;), εντύπωση προκαλεί η αιδήμων σιωπή του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μας παρουσιάζεται ως το νέο, το καινούργιο, ενώ στην πραγματικότητα βρωμάει μούχλα ενός παρελθόντος πολλαπλώς καταδικασμένου στον πολιτισμένο κόσμο.
Οι τριτοκοσμικού τύπου επιθέσεις σε πρόσωπα που θεωρεί ως εχθρούς της πολιτικής του θεωρίας και πρακτικής, φέρνουν στον νου τις χειρότερες στιγμές του ελληνικού, αριστερού κινήματος.
Μίσος και εχθροπάθεια εκφράζουν τέτοιους είδους επιθέσεις. Φανερώνουν μια σκοτεινή ψυχική κατάσταση και μία πνευματική διάθεση εξοβελισμού κάθε ένα που δεν ταιριάζει σε ένα προκατασκευασμένο πλαίσιο ιδεών, απόψεων και συμπεριφορών. Και αυτή είναι η ουσία του πιο αυθεντικού, πιο γνήσιου και πιο αποτρόπαιου και σκοτεινού ολοκληρωτισμού. Εκείνου του ολοκληρωτισμού που εκφράζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
