Τους αποκάλεσαν «ακροκεντρώους», «αντισύριζα αίρεση», «νενέκους», «μερκελιστές», «κυρπαντελήδες», «δοσίλογους», «τσιράκια των τροϊκανών» και διάφορα άλλα απαξιωτικά και προσβλητικά.
Χλευάστηκαν στις πλατείες της «αγανάκτησης», στις υπηρεσίες και στους τόπους δουλειάς. Πολλούς τους αντιμετώπισαν σχεδόν ως λεπρούς, στα χρόνια της ανορθολογικής οργής.
Η μαγιά ήταν οι εκδηλώσεις του «Μένουμε Ευρώπη» και η μάχη για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Χωρίς να υπάρχει οργανωτικός μηχανισμός, τραπεζικός λογαριασμός, επιτελείο και καθοδηγητικό κέντρο, μαζεύτηκαν αυθόρμητα και διατράνωσαν μαχητικά την πεποίθησή τους για μία χώρα δημοκρατική, ευρωπαϊκή, σύγχρονη και όχι πειραματόζωο στα χέρια νάρκισσων, μαθητευόμενων μάγων.
Και συνέχισαν να το κάνουν, όλα τα χρόνια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛΛ, προσπαθώντας να βάλουν φραγμό σε παραδικαστικά κυκλώματα, στα σχέδια άλωσης του Τύπου κ.λπ. Λογικό ήταν να αποτελέσουν τον στόχο επιθέσεων, λοιδοριών και συκοφαντιών.
Ωστόσο, ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να διακριβώσουν την κοινωνική διαστρωμάτωση και τις διαφορετικές ιδεολογικές αναφορές και καταγωγές, αυτού του ανομοιογενούς και αυθόρμητου κοινωνικού κινήματος. Δεν θέλησαν απλά να κατανοήσουν ένα πολυσύνθετο κοινωνικό φαινόμενο, όπου συνυπάρχουν άνθρωποι διαφορετικών τάξεων και στρωμάτων, διαφορετικού επιπέδου μόρφωσης και εισοδήματος, ακόμη και διαφορετικού χαρακτήρα, οι οποίοι απλά συναντήθηκαν και αντέδρασαν απέναντι στο πανίσχυρο κύμα του ανορθολογισμού που σάρωνε απ’ άκρη, σ’ άκρη τη χώρα.
Για λόγους οικονομίας της συζήτησης, αφενός και, αφετέρου για να γίνει πιο εύληπτη και κατανοητή η ύπαρξη αυτού του οριζόντιου κοινωνικού φαινομένου, το ονομάσαμε «αντισύριζα μέτωπο», μα στην πραγματικότητα ήταν η έκφραση της αγωνίας διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων που ένιωθαν ότι περιορίζονται οι επιλογές τους και ακυρώνονται οι προσδοκίες τους για το μέλλον.
Στο βαθμό που κύριος εκπρόσωπος του ανορθολογισμού και μάλιστα με μια τραγική κυβερνητική θητεία ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν λογικό, η κριτική να στραφεί πρωτίστως εναντίον του. Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε στην αντιπολίτευση, μα συνέχισε να κάνει όλα εκείνα που τον βοήθησαν να «καβαλήσει το κύμα της αγανάκτησης» με αποκορύφωμα τη στάση του στην υβριδική επίθεση κατά της χώρας το 2020, το κλείσιμο του ματιού στους αντιεμβολιαστές αλλά και τους ακροδεξιούς, την άρρητη υποστήριξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία κ.λπ. αποτελώντας ουσιαστικά ανάχωμα και προμαχώνα του ανορθολογισμού ήταν λογικό να θεωρηθεί ως ο κύριος αντίπαλος του λεγόμενου «Αντισύριζα μετώπου».
Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο επίκεντρο τεκτονικών αλλαγών του πολιτικού συστήματος και παγιδευμένος στην περιδίνηση ενός θανάσιμου σπιράλ εσωστρέφειας και αποσύνθεσης, ταυτόχρονα, οι άνθρωποι που απέδειξαν έμπρακτα την προσήλωσή τους στην αναζήτηση πειστικών και ορθολογικών απαντήσεων στα προβλήματα του καιρού μας, δεν θα καταθέσουν τα όπλα, ούτε θα επαναπαυτούν στις θριαμβολογίες της βραδιάς των εκλογών.
Θα συνεχίσουν να αναζητούν απαντήσεις και θα αντιμετωπίζουν με κριτικό πνεύμα τις πράξεις, τις παραλήψεις, τις καθυστερήσεις, τις οπισθοχωρήσεις της νέας κυβέρνησης, ασκώντας κριτική, καταθέτοντας παρατηρήσεις και προτάσεις, ελέγχοντας την ποιότητα του μοντέλου διακυβέρνησης, χωρίς παρωπίδες και εμμονές.
Κάθε πολιτική που θα συμβάλει στον εκσυγχρονισμό της χώρας, θα στοχεύει στην προστασία των αδύναμων και ευάλωτων, θα ενισχύει τη διεθνή θέση της χώρας, αλλά και θα εδραιώνει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, θα επαινείται και θα στηρίζεται.
Απεναντίας, περιπτώσεις κακής διακυβέρνησης, οικονομικά και ηθικά σκάνδαλα, φαινόμενα αλαζονείας, πολιτικές συμβιβασμού με δίκτυα συμφερόντων, θα γίνουν αντικείμενα σκληρής κριτικής, αντίδρασης και καταδίκης.
Η Ν.Δ. έχει την ευκαιρία να προσεγγίσει καλύτερα αυτό το κοινωνικό φαινόμενο - κίνημα και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρήσει πως το «έχει στο τσεπάκι της» ή «πως είναι του χεριού της». Καλό θα ήταν να λαμβάνει πάντα υπόψη της πως έχει απέναντί της ως ισότιμους συνομιλητές, πολίτες απαιτητικούς, «νοικοκυραίους» που κοπιάζουν χωρίς «άκρες» στο σύστημα και στηρίζονται μόνο στις δικές τους δυνάμεις, στο δικό τους κάματο, για την προκοπή των ίδιων και των οικογενειών τους.
Υπό μία έννοια, οι άνθρωποι που αποτελούσαν το «Αντισύριζα μέτωπο» θα είναι ουσιαστικά η Αξιωματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δεδομένου ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, αναγκαστικά θα ασχοληθούν με τα οίκου τους. Και ας μη ξεχνάμε την παλιά, δοκιμασμένη αρχή: η ψήφος είναι πάντα δανεική.
