Και τώρα, αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση. Και αυτό γιατί, οι δύο προεκλογικές εκστρατείες, αποδείχτηκαν περίπατος για τη Ν.Δ., ενώ το εκλογικό αποτέλεσμα της έδωσε τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο και χρόνο, πράγμα που δεν είχε καμιά άλλη κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας.
Μπορεί ο λαός να σκέφτεται τις διακοπές και τα μπάνια του, ωστόσο υπάρχουν προβλήματα που δεν γνωρίζουν από καιρικές συνθήκες, κοινωνικές συμβάσεις ή μεταφυσικές ανησυχίες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα, είναι η ακρίβεια. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το κόστος ζωής έχει επιβαρυνθεί πάρα πολύ, οι μισθοί ως γνωστόν, παρέμειναν καθηλωμένοι επί μία δεκαετία και πλέον και οι αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, των καυσίμων και της ηλεκτρικής ενέργειας, εξανεμίζουν σχεδόν το οικογενειακό εισόδημα. Αν προσθέσουμε σε αυτό και την αύξηση στο κόστος ενοικίασης κατοικίας, γίνεται προφανές, ότι για πολλά κοινωνικά στρώματα, η κατάσταση βρίσκεται σε οριακό σημείο.
Είναι κατανοητό πως υπάρχουν εξωγενείς παράγοντες, οι οποίοι επιδρούν στο κόστος ζωής, όπως τα καύσιμα, ο εισαγόμενος πληθωρισμός λόγω κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας, η έλλειψη εργατικού δυναμικού κ.λπ.
Παρόλα αυτά και παρά το γεγονός ότι είναι αδύνατον να επιστρέψουμε στη χρήση εργαλείων παλαιότερων εποχών, όπως η διατίμηση, ή η επιβολή δασμών, για παράδειγμα, η κυβέρνηση έλαβε εντολή από το εκλογικό σώμα για να κυβερνήσει και αυτή πρέπει να αναζητήσει λύσεις και μάλιστα πολύ σύντομα.
Η περίοδος των διακοπών είναι βραχεία και με τα πρωτοβρόχια, όλοι θα επιστρέψουν στην καθημερινή τους ζωή. Η ακρίβεια είναι το πρώτο θέμα συζήτησης, γιατί τους απασχολεί όλους.
Μπορεί το πεδίο της ακρίβειας να είναι προς δόξαν λαμπρήν, έχει ωστόσο, τεράστια σημασία γιατί είναι ζήτημα εφαρμοσμένης πολιτικής, στην οποία η συγκεκριμένη κυβέρνηση, κατά το παρελθόν έχει δείξει ευαισθησία, άμεση αντίδραση και αποτελεσματικότητα. Τώρα θα δοκιμαστεί για άλλη μία φορά. Εξαρτάται από την ίδια το πως θα αντιδράσει, ποια μέτρα θα προκρίνει, ποια εργαλεία θα χρησιμοποιήσει. Εκείνο που δεν εξαρτάται από αυτή είναι ο χρόνος, ο οποίος κυλά αδυσώπητα, εξαντλώντας πολύτιμο, πολιτικό κεφάλαιο.
Σε μια κοινωνία, η οποία βγαίνει ταλαιπωρημένη από απανωτές κρίσεις (μνημόνια, πανδημία, μεταναστευτικό, πολεμικός πληθωρισμός κ.λπ), και συγκεντρώνει δυνάμεις για το μέλλον, είναι υπαρξιακά αναγκαία μία πολιτική στήριξης των εισοδημάτων και αποκλιμάκωσης του κόστους ζωής. Δεν είναι ώρα για ατέρμονες συζητήσεις, θεωρητικολογίες και επίκληση διαφόρων θεωριών. Είναι η ώρα της δράσης, η ώρα της εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών, με συγκεκριμένη στόχευση, ώστε να υπάρχουν απτά αποτελέσματα. Σύντομα και όχι σε κάποιο απώτερο μέλλον.
Αν η κυβέρνηση επιδείξει αδιαφορία ή σηκώσει τα χέρια ψηλά, επικαλούμενη μόνο τους εξωγενείς παράγοντες, χωρίς να επιχειρήσει να παρέμβει στα διάφορα καρτέλ, αν δεν ενεργοποιήσει όλους τους μηχανισμούς τόνωσης του ανταγωνισμού, για την αποκλιμάκωση των τιμών του καταναλωτή, είναι σίγουρο πως το πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει θα εξανεμιστεί, όσες άλλες ρηξικέλευθες προστάσεις κι αν κατεβάσει στην Αγορά του Δήμου, δίνοντας, επιπλέον επιχειρήματα στην έτσι κι αλλιώς κατακερματισμένη αντιπολίτευση.
Η κυβέρνηση έχει και αξιόλογους οικονομολόγους και εμπειρία διαχείρισης παρόμοιων καταστάσεων. Ας προσπαθήσει, πριν είναι αργά, να παρέμβει. Μέχρι τότε ο χρόνος είναι πολύς και η υπομονή του κόσμου λίγη.
