Ναι, είναι αλήθεια ότι ο Κυριάκος δεν έχει όλη την ΝΔ μαζί του. Η λεγόμενη λαϊκή ή Καραμανλική δεξιά, ποτέ δεν τον χώνεψε. Ακόμα κι όταν για ένα ικανό διάστημα δεν του έβαζαν εμπόδια ή δεν έκαναν δηλώσεις που τον αμφισβητούσαν ή τον υπονόμευαν ευθέως (όπως αρχίζει να γίνεται τώρα), οι εκπρόσωποι της ποτέ δεν έκρυψαν την αντιπάθεια τους στο πρόσωπο του. Τι να κάνουμε, έτσι δομημένα τα μεγάλα πολυσυλλεκτικά κόμματα. Να έχουν μερίδες και χαρακώματα στο εσωτερικό τους.
Εξ άλλου, ας είμαστε ακριβοδίκαιοι. Και όταν η Νεοδημοκρατική κομματική ηγεσία ανήκε στην Καραμανλική ή λαϊκοδεξιά πτέρυγα, η κεντρώα και Μητσοτακική μερίδα των στελεχών και των οπαδών πάνω-κάτω τα ίδια έκανε. Το Παπανδρεϊκό και κυρίως το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ έζησαν τετραετίες δόξας και πολιτικής ηγεμονίας, διότι η κεντρώα και Μητσοτακική πτέρυγα της ΝΔ δεν έδειχναν ιδιαίτερη ζέση στην υπεράσπιση των κομματικών τους χαρακωμάτων. Εύκολα υιοθετούσαν μια στάση που εν τέλει αλληθώριζε πολιτικά προς το αντίπαλο στρατόπεδο.
Άρα αυτά που αρχίζουμε τώρα να βλέπουμε, δηλαδή ένα κομμάτι της ΝΔ να αρπάζει τον μίτο των υποκλοπών και να τον χρησιμοποιεί ως –δήθεν- ηθικό μετερίζι για να ταυτιστεί πλήρως με την στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενο. Αν δεν ήταν οι υποκλοπές, κάτι άλλο θα ήταν. Είχε καταφθάσει το πλήρωμα του χρόνου για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, πριν τις εκλογές θα προσπαθούσαν να ψαλιδίσουν τον Μητσοτάκη.
Το πρόβλημα με τους original –δήθεν- δεξιούς, είναι ότι κινούνται σε κενό πολιτικού αέρος. Πρώτον διότι δεν διαθέτουν κάποιον ηγέτη, μια προσωπικότητα που θα μπορούσε να αντικαταστήσει αυτόν που δεν χωνεύουν. Δεύτερον διότι παριστάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται την στρατηγική σημασία των κεντρώων ψηφοφόρων, τους οποίους διώχνουν από την ΝΔ με την τακτική τους. Τρίτον, ξεχνούν ιστορικά διδάγματα του ίδιου του κομματικού παρελθόντος τους. Όποτε η δεξιά ζοριζόταν, το κέντρο καλούσε να την διασώσει. Αυτό συνέβη πριν λίγα χρόνια, για να επαναληφθεί στην συνέχεια το «δεν μας κάνουν, μας νοθεύουν» που βλέπουμε σήμερα.
Τέταρτο δε και σημαντικότερο (στην σημερινή συγκυρία), είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται πως με μια πολιτική που υπονομεύει ευθέως και ψαλιδίζει τον Κυριάκο, θα αποκτήσουν στρατηγική ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Άρα θα τον ακολουθήσουν τόσο στην νίκη όσο και στην ήττα του. Το μέγιστο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ότι θα βρεθεί δίχως αφήγημα στις επαναληπτικές εκλογές, ακόμα και αν ο Κυριάκος θα είναι πρώτος με μια ψήφο (που θα είναι με πολύ περισσότερες). Σ’ αυτή την περίπτωση, η εσωκομματική λαϊκή δεξιά, τι αφήγημα θα επιστρατεύσει στην δεύτερη μάχη ως παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ; Μιλώ γι αυτή την μάχη στην οποία ο Κυριάκος θα είναι απολύτως κυρίαρχος. Θα πει «συγνώμη λάθος» ή θα υποστεί αδιαμαρτύρητα τα επίχειρα των επιλογών της;
