Συμπαθάτε με, αλλά στις μετά το δυστύχημα δημοσκοπήσεις εγώ δεν είδα καμιά θεαματική αύξηση των άκρων. Ούτε κάποια έκρηξη των αντισυστημικών κομμάτων είδα. Στα ίδια με πριν ποσοστά κυμαίνονται και ακροδεξιοί και ακροαριστεροί και ψεκασμένοι, δεν μου φαίνονται δα και βουτηγμένοι μέσα στον λαϊκό θαυμασμό. Η ΝΔ την πληρώνει προς το παρόν, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να μην εισπράττει, το ΠΑΣΟΚ παίρνει δεν παίρνει μια μονάδα, ε δεν τη λες και πολιτική ανατροπή σαν αυτή του 2012.
Αυτή που πραγματικά την πληρώνει είναι η αυτοδυναμία. Εκεί που η Ελλάδα πίστευε ότι καλύτερα να την κυβερνά ένα κόμμα με όλα του τα στραβά παρά μια πρόσκαιρη συμμαχία κομμάτων που θα αναλώνονται σε υπόγειους καυγάδες και διαμοιρασμό θέσεων, τα πράγματα ήρθαν τούμπα. Σαν ο κόσμος να έπαθε ξαφνική αλλεργία με κάθε τι κυβερνητικό και αφού στην κυβέρνηση είναι η ΝΔ την πληρώνει πρωτίστως αυτή. Άρα την πληρώνει και ο βασικός πολιτικός της στόχος που είναι η αυτοδυναμία. Η ακτινογραφία της στιγμής αυτό δείχνει.
Φυσικά, δεν έχω καμιά ψευδαίσθηση ότι η προτίμηση του κόσμου μετακινήθηκε από την αυτοδυναμία σε συγκεκριμένα μοντέλα ή σχήματα συμμαχικών κυβερνήσεων. Το γεγονός ότι αυτή την ώρα η κυβέρνηση τρώει την μπόρα, δεν σημαίνει ότι η κοινή γνώμη έχει στα ώπα-ώπα τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις. Απλώς αυτή την ώρα ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ δείχνουν καμιά προοπτική να κυριαρχήσουν και να κυβερνήσουν, οπότε η οργή κατευθύνεται μονόπατα προς τη ΝΔ.
Σας εξομολογούμαι την αδυναμία μου να σας πω τι πρόκειται ή τι μπορεί να γίνει. Ο κόσμος είναι μπερδεμένος, με μια οργή δίχως κατεύθυνση. Εύκολα κατονομάζει αυτά και αυτούς που δεν θέλει, δίχως όμως να έχει ιδέα για το τι και το ποιοι θα αντικαταστήσουν αυτό και αυτούς που καταριέται. Πιστεύω ότι χρειάζεται λίγος καιρός για να κατασταλάξουν τα πράγματα και να επέλθει ένας κάποιος συλλογικός ορθολογισμός, απαραίτητος για να φωτίσει κάποιο μονοπάτι.
Προς το παρόν βαδίζουμε στα τυφλά. Με ένα πολιτικό σύστημα ζεματισμένο και μια μεγάλη μάζα στους δρόμους να φωνάζει ότι δεν θέλει κανέναν, μήτε τους συστημικούς μήτε τους αντισυστημικούς. Δεν γίνεται όμως αυτό. Επειδή κάποιος θα κυβερνήσει, το μονοπάτι θα βρεθεί υποχρεωτικά. Και με το αξίωμα της αστικής δημοκρατίας να παραμένει σε ισχύ. Όποιος είναι πρώτος, κυβερνά κιόλας στο τέλος.
