Το παραφουσκωμένο φασούλι της Χρυσής Αυγής

Όπου τους πετύχουμε τους δημοσκόπους, τους αλλάζουμε τα φώτα στις ερωτήσεις. «Τι βλέπεις», «τι θα γίνει», «που πάει το πράγμα» και άλλα παρόμοια. Κι εκείνοι, με το μυαλό τους γεμάτο αριθμούς, συγκριτικούς πίνακες και μοντέλα αναγωγής, απαντούν στερεοτυπικά. «Είναι νωρίς ακόμα να σου πω. Να μπούμε στο τελευταίο δεκαπενθήμερο και θα μπορώ να σου απαντήσω με σχετική σιγουριά.» Ούτε τότε θα μας απαντήσουν, πάλι θα αναβάλλουν την πρόβλεψη για την τελευταία βδομάδα ή τριήμερο. Δικαίως. Εμείς δεν ζητάμε δημοσκόπους, εμείς θέλουμε έναν συνδυασμό του αλάθητου Πάπα και του μάντη Κάλχα. 

Το σοβαρότερο εμπόδιο που βρίσκουν στην ανάλυση τους οι δημοσκόποι σήμερα, είναι ο γρίφος της Χρυσής Αυγής. Θα είναι ή δεν θα είναι τελικά στην εκλογική μάχη; Τι απόφαση θα πάρει ο Άρειος Πάγος; Όχι μόνο διότι είναι άλλη η κατανομή εδρών σε μια εξακομματική και άλλη σε επτακομματική Βουλή, αλλά και διότι υπάρχει μέγας γρίφος για το ποσοστό αυτό καθ’ αυτό που ενδέχεται να πάρει η ναζιστική παράταξη έτσι και της επιτραπεί να κατέβει. Μην κοιτάτε το 3+% που της δίνουν όλες οι δημοσκοπήσεις που γίνονται σήμερα. Ενδεχομένως το πράγμα να μην πάει καθόλου έτσι.

Δεν θέλω να τρομάξω κανέναν αναγνώστη μου, αλλά η αίσθηση όσων ερευνούν τις τάσεις του εκλογικού σώματος είναι ότι δεν υπάρχει 3%-4%. Έτσι και αφεθεί το μόρφωμα να κατέβει κανονικά και νομιμότατα, πιθανότατα η έκπληξη των εκλογών να είναι στο δικό του ποσοστό και όχι στα ποσοστά του Μητσοτάκη, του Τσίπρα ή του Ανδρουλάκη. Και να φάμε τη βραδιά της 21ης Μαΐου, όχι αναλύοντας τις πιθανότητες αυτοδυναμιών ή συμμαχικών κυβερνήσεων, αλλά αναρωτώμενοι τι θα κάνουμε πάλι με το παραφουσκωμένο ναζιστικό φασούλι που ξαναμπήκε στη ζωή μας.

Η ευρωπαϊκή εμπειρία δεν είναι υπέρ μας. Παντού η ακροδεξιά σηκώνει κεφάλι, σε σημείο όχι να είναι απλώς μια υπολογίσιμη δύναμη αλλά να προσεγγίζει την εξουσία. Όχι ότι θα τη δούμε σε εξουσιαστικά ποσοστά στην Ελλάδα (επί του παρόντος), αλλά ένα νούμερο που θα κάνει μπαμ μέσα στο ανυποψίαστο κεφάλι μας, ενδέχεται να το δούμε. Και μετά, να μην έχουμε ιδέα τι να κάνουμε. Για να δοξάσουμε και όλους εκείνους που με μέγιστη ευκολία και περηφάνια το ρίχνουν στον αντισυστημισμό, παριστάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουν που στέλνουν τον κόσμο που πορώνεται με τις εύκολες, απλοϊκές καταγγελίες τους. Στον Κασιδιάρη τον στέλνουν…