Συγχωρήστε με που εν μέσω εορταστικού κλίματος θα βγάλω οργή, αλλά δεν βλέπω άλλον τρόπο να αντιδράσω. Στα μέσα της περασμένης βδομάδας με χτύπησε μια από τις συνηθισμένες ιώσεις της εποχής. Δεν πήγα στην τηλεοπτική μου εκπομπή για μία και μοναδική μέρα, την Τετάρτη. Την Πέμπτη ήμουν κανονικά στην θέση μου. Κι όμως, μέχρι και την Κυριακή, χτυπούσε το τηλέφωνο μου και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν διάφοροι φίλοι, γνωστοί και συγγενείς που με αγωνία στην φωνή με ρωτούσαν «είσαι καλά;», «τι σου συμβαίνει;», «θέλεις καμιά βοήθεια;»
Τι είχε συμβεί; Διάφορες ιστοσελίδες είχαν δημοσιεύσει την (φοβερή και τρομερή) είδηση της ημερήσιας απουσίας μου από την εκπομπή με μεγάλους τίτλους του στυλ «εκτός εκπομπής ο Καμπουράκης» ή «σοκ, τι συνέβη στον Καμπουράκη» ή «μυστήριο με την τηλεοπτική εξαφάνιση Καμπουράκη». Όποιος βέβαια έμπαινε μέσα στο κείμενο για να μάθει γιατί …ξεπετάχτηκα από την εκπομπή μου, μάθαιναν ότι ο Παναγιώτης Στάθης είπε ότι είχα μια ασήμαντη αδιαθεσία και ότι την επομένη θα βρισκόμουν κανονικά στην θέση μου. Πλην τα κείμενα άφηναν πάντα ένα ανεπαίσθητο ερωτηματικό, «είναι τα πράγματα έτσι;».
Αυτοί που με πήραν τηλέφωνο αγωνιώντας, ήταν δυο κατηγοριών. Οι μισοί βλέπουν απλώς τίτλους και δεν κάνουν καν τον κόπο να μπουν μέσα στο κείμενο. Αυτοί είχαν πεισθεί ότι το OPEN με απέλυσε και έπαιρναν τον …άνεργο να τον ρωτήσουν γιατί. Οι άλλοι μισοί διάβασαν μεν τα κείμενα, αλλά επηρεασμένοι από τις υποδόριες αμφιβολίες του γραφιά πάνω στις δικαιολογίες μου, είχαν σιγουρευτεί ότι πάσχω από κάποια ανίατη, ενδεχομένως και από θανατηφόρα ασθένεια που εντέχνως κρύβω. Άντε τώρα να εξηγώ στον καθένα τους χωριστά…
Το επόμενο όμως, που συνέβη παραμονή Χριστουγέννων ήταν πολύ χειρότερο. Πρωί-πρωί, μόλις είχα ξυπνήσει βλέπω το mail ενός φίλου που περιείχε ένα σύνδεσμο. Τον ανοίγω και εμβρόντητος βλέπω τον ακόλουθο τίτλο. «Σάλος με τον Δημήτρη Καμπουράκη. Ποια είναι η 26χρονη που του ‘χει κλέψει την καρδιά.» Μου κόπηκαν τα ήπατα, διότι εγώ ξέρω ότι καμιά 26χρονη δεν μου ‘χει κλέψει την καρδιά, αλλά όλοι οι υπόλοιποι δεν το ξέρουν.
Ανοίγω τον σύνδεσμο και τι βλέπω; Ότι την καρδιά μου την έχει κλέψει η 26χρονη κόρη μου, της οποίας μάλιστα δημοσίευαν και φωτογραφίες. Η οποία κόρη μου Εμμανουέλλα, ενημερωτικά, είναι πλέον 31 ετών, όχι 26. Τρελάθηκα. Είχαν κάνει copy paste από μια ανάρτηση σε κάποιο άλλο σάιτ πριν πέντε χρόνια και το αναδημοσίευσαν αυτούσιο με ημερομηνία 24 Δεκεμβρίου 2022, προσθέτοντας ένα «σάλος με τον Καμπουράκη» ως κράχτη.
Κι άνοιγαν όλοι το κείμενο για να δουν ποια είναι η 26χρονη γκόμενα του 60άρη Καμπουράκη κι έπαιρνε κλικ το σάιτ με το ηλίθιο κείμενο του κι άρχισε να χτυπά πάλι το τηλέφωνο μου χριστουγεννιάτικα από φίλους και γνωστούς. Άλλοι απ’ αυτούς μου έκαναν πλάκα κι άλλοι με σιχτίριζαν που θέλω κοριτσόπουλα στα 60 μου χρόνια. Οι δεύτεροι ήταν της συνομοταξίας αυτών που διαβάζουν μόνο τίτλους.
Κι έρχομαι τώρα εγώ να ρωτήσω. Γιατί να το περνάω όλο αυτό; Ξέροντας επίσης πως όσο οργίζομαι και το καταγγέλλω, τόσο χαίρεται το αστροπελέκι που το ‘γραψε, διότι όσοι με ακούνε και με διαβάζουν θα ψάξουν το επίμαχο κειμενάκι κι αυτό θα αυξάνει τα κλικ του. Ξέρω τέλος, πώς αν μιλήσω ποτέ μαζί του (αποκλείεται γιατί είναι ανώνυμο) θα μου πει «αφού το κείμενο μέσα μιλά για την εξαιρετική σου οικογένεια και για την αγάπη που έχεις στην κόρη σου, γιατί διαμαρτύρεσαι;».
Τι να του απαντήσω τότε; Ότι ο τίτλος παραπέμπει επίτηδες σε γκομενοδουλειά ανεξαρτήτως του υπόλοιπου κειμένου, καθότι δεν δημιουργείται «σάλος» όταν ένας πατέρας αγαπά το παιδί του; Το ξέρει. Θα ‘θελα όμως πολύ να βρεθεί ο γραφιάς του κειμένου μπροστά σε κάποιον κακεντρεχή, που πρώτα θα του πει «πέθανε η μάνα σου» κι αφού τον αφήσει για λίγο υπό την επήρεια του σοκ, να συνεχίσει «πλάκα σου κάνω βρε, μια χαρά είναι η γυναίκα και σε αγαπάει πολύ». Να δω πόσο θα το απολαύσει…
