Και τώρα που μπήκαμε και επίσημα στην προεκλογική περίοδο, ας ξεκαθαρίσουμε δύο-τρία βασικά αξιώματα που χαρακτηρίζουν και σφραγίζουν διαχρονικά αυτές τις κρίσιμες και ιστορικά καθοριστικές στιγμές. Διότι μπορεί ο καθένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του νομίζοντας ότι το σύμπαν ακολουθεί τη σκέψη του, πλην υπάρχουν νομοτέλειες και στις εκλογές. Θέλετε την πρώτη; Εννιά στις δέκα φορές, αυτός που μπαίνει στη μάχη ως δημοσκοπικά πρώτος, τελικά τερματίζει και πρώτος. Η Ιστορία μας έχει δείξει ότι υπάρχουν ανατροπές, αλλά ως εξαίρεση όχι ως ισχυρή πιθανότητα.
Δεύτερο αξίωμα. Αν η διαφορά στην έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας είναι ευρεία, τότε είναι απείρως πιθανότερο αυτή η διαφορά να διευρυνθεί παρά να ροκανιστεί και τελικά να ανατραπεί. Ο λεγόμενος «αέρας της νίκης» μπορεί να είναι αόρατος, αλλά δεν είναι διόλου αμελητέος. Αυτός ο αέρας είναι που κάνει τους ισχυρούς ισχυρότερους και τους μικρούς μικρότερους. Μπορεί να μην θέλουν να τον αντιληφθούν όποιοι δεν βολεύονται από το φύσημά του (οι ΣΥΡΙΖΑίοι εν προκειμένω) αλλά οι λεγόμενοι ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος) έχουν πραγματικό ταλέντο να τον καβαλάνε και να πορεύονται θριαμβευτικά μαζί του.
Τρίτο αξίωμα. Ο κόσμος μπορεί να φωνάζει για αρχές και αξίες, να απαιτεί προγράμματα και επεξεργασμένες θέσεις, να ζητά ήθος και εντιμότητες, να ψάχνει για ακεραιότητες και ικανότητες, να έλκεται από συλλογικές προσπάθειες και ομαδικές νοοτροπίες, αλλά στο τέλος πάει τρέχοντας και ψηφίζει το ένα και ισχυρό πρόσωπο, δηλαδή τον πρωθυπουργό. Κατά βάθος ξέρει ότι για όλα ευθύνεται ένας. Σ’ ένα σκληρά πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα σαν της Ελλάδας, το πρόσωπο του αρχηγού του κράτους είναι αυτό που ορίζει το παιχνίδι. Ο αρχηγός κερδίζει εκλογές, ο αρχηγός τις χάνει. Όσο για τα κόμματα που δεν έχουν αρχηγό ή προπαγανδίζουν αντι-αρχηγικά μοντέλα, απλώς κλάψτε τα.
Έχει κι άλλα αξιώματα. Για παράδειγμα, δείτε ποιος οξύνει υπέρμετρα την προεκλογική ρητορική του, ποιος υψώνει υπερβολικά τους τόνους, ποιος πορεύεται με παραπάνω δόσεις τοξικότητας από το σύνηθες και θα καταλάβετε αμέσως ποιος ήδη θεωρεί εαυτόν νικημένο. Ο πιο χαλαρός και νηφάλιος, είναι αυτός που έχει κατά 90+% την νίκη στην κωλότσεπη. Δείτε επίσης πως θα αλλάζει σταδιακά η ρητορεία όσο περνάνε οι εβδομάδες και πλησιάζουν οι κάλπες. Όποιος οξύνει και αγριεύει μέρα με τη μέρα, αυτός χάνει.
Έχει κι άλλες νομοτέλειες, αλλά αυτές που έγραψα αρκούν προς το παρόν. Και να ξέρετε ένα πράγμα. Οι εκλογές είναι σαν το χρηματιστήριο. Όποιος ποντάρει στα νορμάλ χαρτιά και στις βεβαιότητες τους, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να βγει κερδισμένος απ’ αυτόν που ρίχνει τα λεφτά του στις φαντασιακές εκπλήξεις που έχει κατά νου.
