Βλέπουμε την Βρετανία και κλαίμε ή σαρκάζουμε, ανάλογα με τα συναισθήματα που εκτρέφει ο καθένας μας εντός του για την Γηραιά Αλβιόνα. Οι σχέσεις ημών των Ελλήνων με τους Βρετανούς ξέρετε, ήταν πάντα πολυτάραχη, ένα εκκρεμές από το καλό στο κακό και πάλι πίσω. Φυσικά, η Βρετανία της Λιζ Τρας και του Μπόρις Τζόνσον δεν έχουν καμιά σχέση με την μεγαλύτερη αυτοκρατορία που πέρασε ποτέ από την ανθρώπινη ιστορία, οι ιστορικοί έχουν καταλήξει οριστικά ότι αυτό το ρεκόρ τους ανήκει.
Ούτε ο σημερινός Έλληνας που χαζεύει την ξανθιά ατημέλητη κόμη του Μπόρις έχει καμιά σχέση με τον παππού του, που όταν άκουγε την λέξη «Εγγλέζος» είτε χαιρόταν βαθιά αν ήταν δεξιός, είτε έφτυνε με σιχασιά αν ήταν αριστερός. Πάνε αυτά, τα τακτοποίησε η ροή της παγκόσμιας ιστορίας που έβγαλε μπροστά άλλους πλανητικούς και ευρωπαϊκούς πρωταγωνιστές, αφήνοντας τους Βρετανούς να εξάγουν ποδόσφαιρο, βασιλικές τελετές και μια χαζή νοσταλγική αυτοκρατορική αλαζονεία.
Με τους Εγγλέζους λοιπόν μας δένουν σχέσεις αγάπης και μίσους. Αυτοί ήταν οι πρώτοι που μας έδωσαν δάνειο μέσα στον αγώνα του ’21, ουσιαστικά αναγνωρίζοντας την εθνική και κρατική μας ύπαρξη. Αυτοί ξεκίνησαν την ναυμαχία στο Ναυαρίνο, που μας χάρισε την ελευθερία μας. Αλλά αυτοί (μαζί με τους Γάλλους) μεθόδευσαν μάλλον την δολοφονία του Καποδίστρια κι αυτοί μας θεωρούσαν προτεκτοράτο τους όλο τον 19ο αιώνα. Ο Άγγλος πρέσβης στην Αθήνα ήταν ο μόνος άνθρωπος στην Αθήνα που είχε κλειδιά του περίκλειστου τότε βασιλικού κήπου, πέραν της Αμαλίας. Σας λέει κάτι αυτό;
Αυτοί απέκλεισαν με τον στόλο τους το 1850 τον Πειραιά και την Αθήνα για έναν Βρετανοεβραίο τυχοδιώκτη, τον Πατσίφικο, και πέθανε ο κόσμος από την πείνα και το κρύο. Αυτοί κρεμούσαν αβέρτα στα Επτάνησα που κατείχαν όσους Έλληνες εκδήλωναν εξεγερτικές τάσεις, αλλά κι αυτοί μας τα δώρισαν τα νησιά το 1864. Αυτοί μεσολάβησαν για την προσάρτηση της Θεσσαλίας και της Άρτας στον εθνικό κορμό δίχως ντουφεκιά το 1881 κι αυτοί υποχρέωσαν τους Τούρκους να κάνουν πίσω όταν μας είχαν πάρει φαλάγγι στον ατυχή πόλεμο του 1897.
Όσο η Βρετανία ήταν υπερδύναμη, η Ελλάδα ήταν πάντα προτεκτοράτο της. Αυτό είχε τα καλά του και τα πολύ άσχημα του. Από τη χώρα μας πέρασαν κάμποσοι ηγέτες, κυρίως του παλατιού, που ήταν οπαδοί των κεντροευρωπαϊκών δυνάμεων, όχι των Αγγλοσαξώνων, ποτέ όμως δεν έγινε εφικτή η παραμικρή αποσκίρτηση της χώρας από την δική τους ζώνη συμφερόντων. Η Αθήνα ήταν πάντα μέσα στο βεληνεκές των κανονιών του βρετανικού στόλου κι αυτό αρκούσε. (Αύριο η συνέχεια)
