Λίγο αργοπορημένο, αλλά η ιστορία έχει πάντα ενδιαφέρον. Στη Δουνκέρκη σώθηκαν 340.000 Αγγλογάλλοι στρατιωτικοί. Ήταν ένας άθλος, με δεδομένο ότι ο τεράστιος αυτός όγκος ανθρώπων ήταν περικυκλωμένοι από τους Γερμανούς σε κείνη την αμμουδερή παραλία της βόρειας Γαλλίας και κάλλιστα θα μπορούσαν να εξοντωθούν μέχρις ενός ή να αιχμαλωτιστούν.
Αλλά πώς μπορεί να παρομοιαστεί το 17,8% που πήρε ο Σύριζα στη δεύτερη κάλπη με το κατόρθωμα της Δουνκέρκης, κατά πως είπε ο Νίκος Μαραντζίδης; Όταν ξεκινάς από το 31,3% και φτάνεις στο 17,8%, τι ακριβώς συνέβη; Με ποια ιεράρχηση κοιτάζεις το γεγονός; Διασώθηκε το 55% του στρατεύματός σου ή μήπως εξολοθρεύτηκε το 45% του; Μην τρελαθούμε κιόλας.
Οπότε κάθε δήθεν ομοιότητα των δύο συμβάντων είναι προϊόν μυθοπλασίας που εκφεύγει των πραγματικών ιστορικών δεδομένων. Για να μην πω ότι η υποδόρια (και ιστορικά ύπουλη) αυτή ταύτιση του Μητσοτάκη με τον Χίτλερ και του Τσίπρα με τον Τσόρτσιλ είναι απαράδεκτη, αστεία, αλλά και πολλαπλώς προσβλητική τόσο για τον Κυριάκο όσο και για τον Τσόρτσιλ… ελπίζω να με αντιλαμβάνεστε. Τέλος πάντων, για την οικονομία της συζήτησης ας αποδεχτούμε το Μαραντζίδειο σχήμα, μόνο και μόνο για να μελετήσουμε τη σκέψη του.
Πρώτα απ’ όλα, ο Μητσοτάκης δεν έκανε τα παιδαριώδη λάθη στρατηγικής του Χίτλερ, τα οποία επέτρεψαν στους Άγγλους να διαφύγουν δια θαλάσσης. Τα γερμανικά στρατεύματα είχαν σαρώσει τον συμμαχικό στρατό εισβάλοντας στη Γαλλία από το δάσος των Αρδεννών, αλλά όταν το βρετανικό εκστρατευτικό σώμα συν χιλιάδες Γάλλοι φαντάροι στριμώχτηκαν στη Δουνκέρκη, ο παρανοϊκός Αδόλφος έδωσε μια διαταγή που αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους γρίφους του β’ παγκοσμίου πολέμου. Διέταξε να σταματήσουν την προέλαση τους τα νικηφόρα τεθωρακισμένα του Γκουντέριαν μαζί με το γερμανικό πεζικό και εμπιστεύτηκε την εξόντωση των εγκλωβισμένων στην αεροπορία του Γκέρινγκ. Απέτυχε παταγωδώς, οι σύμμαχοι την κοπάνησαν με καράβια.
Ο Μητσοτάκης αντιθέτως, δεν έκανε κανένα λάθος στρατηγικής. Ίσα - ίσα που οι επικοινωνιολόγοι λένε ότι ενδεχομένως έκανε την πιο αψεγάδιαστη προεκλογική εκστρατεία από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν. Εξαιρετικός σχεδιασμός, άψογη εκτέλεση, ιδανική διείσδυση στα κοινά που επιλέχτηκαν, κανένα απολύτως λάθος. Όπερ, καμία σχέση με Δουνκέρκη.
Τουναντίον, το 1940, ήταν ο Τσώρτσιλ που έκανε τη μαγική κίνηση για να απαγκιστρώσει τα στρατεύματα του, παρακάμπτοντας τους παγιωμένους τρόπους στρατιωτικής τακτικής. Κάλεσε κάθε Άγγλο που διέθετε σκάφος, από τράτα μέχρι κότερο κι από μαούνα μέχρι ιστιοφόρο, να πλεύσει στη φλεγόμενη Γαλλία και να παραλάβει κόσμο από την παραλία.
Μεγαλύτερη παραδοξότητα για τα στρατιωτικά δεδομένα δεν υπήρχε, όμως το σύστημα δούλεψε. Περί τα 10.000 σκαφάκια όλων των μεγεθών και των κατηγοριών πέρασαν εθελοντικά το κανάλι, ερασιτέχνες ναυτικοί και καπετάνιοι της αναψυχής άσχετοι με τον πόλεμο αψήφησαν τα γερμανικά πυρά, φόρτωσαν φαντάρους και γύρισαν πίσω.
Επρόκειτο για μεγαλοφυή σκέψη του Τσόρτσιλ, στηριγμένη όχι σε στρατιωτικά εγχειρίδια αλλά στο φιλότιμο και ηρωισμό των συμπατριωτών του. Τελικά σώθηκαν 240.000 Άγγλους και 120.000 Γάλλους, οι οποίοι στη συνέχεια ξαναμπήκαν στη μάχη. Ο Τσίπρας αντιθέτως, δεν έκανε καμιά αριστοτεχνική σκέψη ή πράξη κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα. Από την αρχή ως το τέλος όλα λάθος τα ‘κανε. Παραδόθηκε (αυτός και το στράτευμα του) στον Κυριάκο σαν πρόβατο επί σφαγή. Όπερ, που είδαν την ομοιότητα με την Δουνκέρκη;
Αυτά προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, αλλά κυρίως προς αποφυγήν ηρωοποιητικών λογιδρίων και αναλύσεων που κατασκευάζουν ήρωες και αγίους εκεί που δεν υπάρχουν. Το 17,8% του Σύριζα δεν ήταν καμιά ζηλευτή και αξιοπρόσεκτη σωτηρία του κυρίου όγκου των εκλογικών του δυνάμεων, κατά που υπαινίσσεται ο Μαραντζίδης. Ήταν μια βαρύτατη ήττα που θα εγγραφεί στα πολιτικά μας χρονικά όχι ως έπος, αλλά ως απευκταίο παράδειγμα κάκιστης στρατηγικής και τακτικής. Ούτε βλέπω κανέναν μετά - Τσίπρα Συριζαίο -Τσόρτσιλ, που θα οδηγήσει το κόμμα στην τελική νίκη. Κάτι αμήχανους βλέπω που δεν ξέρουν τι να κάνουν.
