Ότι κάτι πρέπει να γίνει με τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων είναι ηλίου φαεινότερο. Ούτε η οικονομία, ούτε η κοινωνία μας, αλλά ούτε και οι τράπεζες θα αντέξουν μια καινούρια φουρνιά κόκκινων δανείων. Ορθώς λοιπόν η κυβέρνηση πιέζει τους τραπεζίτες να συμφωνήσουν σε μια συνταγή που μπορεί να μην λύσει το πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον θα το απαλύνει. Και το γεγονός ότι αυτοί στυλώνουν τα πόδια δεν είναι σοφή τακτική. Εξωθούν το γκουβέρνο, εν όψει μάλιστα εκλογών, να προσχωρήσει στην λογική Τσίπρα που διατείνεται ότι θα τους πάρει τα λεφτά με το ζόρι μέσω έκτακτης φορολογίας και θα τα μοιράσει σ’ αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν το δάνειο τους.
Εντάξει, αυτοί οι τσαμπουκάδες είναι εύκολοι όταν κάποιος είναι στην αντιπολίτευση. Αν παρ’ ελπίδα βρεθεί στην κυβέρνηση και του εξηγήσουν ότι δίχως υγιείς τράπεζες δεν θα έρθει ποτέ η περίφημη επενδυτική βαθμίδα που την κοιτάζουμε όπως η πεινασμένη γάτα το μπαρμπούνι, τότε αλλιώς θα μετρήσει αυτά που υποστήριζε ως αντιπολιτευόμενος. Επίσης, όταν του πουν οι τράπεζες ότι οι διαρκείς νομοθετικές καλύψεις εκείνων που δανείστηκαν αλλά (εκούσια ή ακούσια) δεν πληρώνουν, εξωθεί τα ιδρύματα αυτά να μην δίνουν δάνεια, πάλι αλλιώς θα σταθμίσει την κατάσταση.
Δεν υπάρχει λύση σ’ αυτό τον γόρδιο δεσμό που δεν θα προέλθει από συμφωνία κράτους-τραπεζών. Οι επιβολές, δεν λειτουργούν στην οικονομία. Μπορεί προσωρινά να πουληθούν ως λύσεις, μακροπρόθεσμα όμως χειροτερεύουν το πρόβλημα σπρώχνοντας συσσωρευμένο το προς το μέλλον. Και επιτέλους, καλό θα είναι ο δημόσιος διάλογος να μην επικεντρώνεται μόνο σ’ ένα στενό πρόβλημα ξεχνώντας τις υπόλοιπες παραμέτρους. Όταν συζητούμε για τα δάνεια να επιχειρηματολογούμε υπέρ της μη-πληρωμής τους κι όταν συζητούμε για το πρόβλημα της στέγης να επιχειρηματολογούμε υπέρ της αθρόας έγκρισης στεγαστικών δανείων που θα φτιάξουν καινούρια σπίτια, άρα θα μειώσουν τα ενοίκια.
Το ένα είναι αλληλένδετο με το άλλο. Η επίλυση του ενός θα ξεμπλοκάρει το άλλο ή η οικονομικά αυταρχική διευθέτηση του ενός θα οξύνει το έτερο. Γι αυτό σας λέω, το θέμα των υψηλών επιτοκίων μόνο με συμφωνία μπορεί να επιλυθεί. Κάθε μονομερής νομοθετική πρωτοβουλία θα χειροτερέψει τα πράγματα στο μέλλον. Και φυσικά δεν θέλω καν να σκεφτώ την πιθανότητα να ξανακούσουμε ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν μια νέα κεφαλαιοποίηση. Θα πρόκειται για την απόλυτη καταστροφή.
