Ο Λένιν έγραφε ότι «οι καπιταλιστές θα μας πουλήσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσουμε», αλλά τα ίδια αυτοκαταστροφικά χούγια έχει και το άλλο στρατόπεδο. Και η αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, το ‘χει συνήθειο συχνά-πυκνά να βάζει τα χεράκια της και να βγάζει τα ματάκια της. Εξ ου και δεν επιστρατεύω καμιά περίπλοκη θεωρία για να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους ο Βαρουφάκης άρχισε να αμολάει στα καλά του καθουμένου θεωρίες που κάνουν τους κανονικούς ανθρώπους να ανατριχιάζουν και να τρέχουν να ψηφίσουν Μητσοτάκη.
Είναι απλό. Ο Γιάνης αποφάσισε να ανατινάξει την κυβερνητική πρόταση του Αλέξη για να μεταβληθεί ο ίδιος στον βασικό και μοναδικό αντισυστημικό ακροαριστερό πόλο του πολιτικού σκηνικού. Κοντολογίς, διακινώντας εξωφρενικές θεωρίες με τις οποίες πιστεύει (βασίμως πιθανότατα) ότι θα πάρει ένα 2% ή 3% παραπάνω, έβαλε μπουρλότο σε κάθε πιθανότητα να δημιουργηθεί αριστερόστροφη κυβέρνηση στη χώρα. Για λίγα ψηφαλάκια παραπάνω στη δική του προσωπική κάλπη, σκασίλα του αν έδωσε χίλια επιχειρήματα στον μεγάλο εχθρό όλων τους, τον Κυριάκο.
Συμβαίνουν αυτά τα ευτελή ξέρετε, σε όλα τα στρατόπεδα και σε όλες τις οικογένειες. Πάντα υπάρχει ένας μέσα στο σπίτι ο οποίος αδιαφορεί για τους συλλογικούς στόχους που βάζει συνολικά το συγγενολόι και προτιμά να γίνει το δικό του με οποιοδήποτε κόστος για όλους τους υπόλοιπους. Ειδικά αν πρόκειται για κανέναν νάρκισσο και μεγαλοπιασμένο, που πιστεύει πως μόνος του αξίζει διπλάσια και τριπλάσια απ’ όσο αξίζουν όλοι οι υπόλοιποι μαζί. Και ο Γιάνης τα ‘χει αυτά τα χαρακτηριστικά.
Εκτός κι αν υπάρχει άλλο ζήτημα που το αγνοούμε ή μάλλον το ξεχνάμε. Ξέροντας την τρομακτική αφομοιωτική ικανότητα του Αλέξη, ο Γιάνης προτιμά να βρει τρόπους να μείνει μακριά του παρά να συνεργαστεί μαζί του και να δει το ΜΕΡΑ25 του να γίνεται μεζεδάκι για τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν τους ΑΝΕΛ του Καμένου. Η μία εκδοχή είναι αυτή. Υπάρχει και δεύτερη. Ο Γιάνης τον έζησε τον Αλέξη κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη. Ο οποίος Αλέξης, πρώτα τον έκανε μέσα σε μια νύχτα θεό τον Βαρουφάκη κι έπειτα, πάλι μέσα σε μια (θριαμβευτική μάλιστα λόγω νίκης του δημοψηφίσματος) νύχτα τον εκπαραθύρωσε δίχως να ιδρώσει τ’ αυτί του.
Ξεχνιούνται αυτά θαρρείτε; Ίσως, κάποιοι να τα λησμονούν, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που τα κρατάνε βαθιά μέσα τους και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να φάνε την εκδίκηση σαν κρύο πιάτο. «Τι θες; Προοδευτική κυβέρνηση με μένα μέσα; Τώρα θα σου δείξω εγώ. Έχω μια πολύ ωραία ‘’Δήμητρα’’ να διηγηθώ στον κόσμο, για κάτι κλειστές τράπεζες.» Κι αρχίζει να ξερνάει…
