Οι σοβαρές πολιτικές δυνάμεις αξιοποιούν τις συγκυρίες και τα τυχαία γεγονότα, αλλά δεν εναποθέτουν το μέλλον τους σε αυτές. Κάνουν μια σοβαρή ανάλυση της κοινωνίας που απευθύνονται, ορίζουν τους στόχους τους με βάση τις ιδεολογικές τους αρχές, δρουν σταθερά πάνω στις ράγες των προγραμματικών τους θέσεων και προφανώς βάζουν σε αυτά και τις πινελιές που τους χαρίζει η πολιτική, οικονομική και κοινωνική συγκυρία.
Ποτέ όμως, αν είναι πράγματι σοβαρές, δεν κάθονται στην εξέδρα και περιμένουν να έρθει ουρανοκατέβατο το τυχαίο συμβάν για να τους δείξει τον δρόμο της επικράτησης. Γιατί αυτό δεν θα έρθει ποτέ.
Γιατί γράφω αυτά τα –εν πολλοίς- ακατάληπτα; Μα διότι βαρέθηκα να βλέπω να ξεβράζονται στις δημοσιογραφικές παραλίες αλλόκοτα και εξωπραγματικά πολιτικά σενάρια, που πατάνε σε μια τυχαία και πρόσκαιρη συγκυρία. Σενάρια που κρατάνε μια-δυο βδομάδες και μετά πάνε άπρακτα από κει που ήρθαν.
Ο Μητσοτάκης σε αυτό το θέμα ήταν εσαεί σταθερός. Μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς μαζί του, αλλά από την αρχή έλεγε καθαρά «εγώ θέλω αυτοδυναμία, αλλιώς αυτή η χώρα δεν κυβερνιέται». Καθαρές κουβέντες.
Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει κάθε τέταρτη βδομάδα και από ένα καινούριο σενάριο διακυβέρνησης. Ήλπιζε στην αρχή ότι με τον κορονοϊό θα καταρρεύσει ο Μητσοτάκης και θα βρεθεί πρώτος, μετά το ξανα-ήλπισε με την πληθωριστική κρίση, μετά κυκλοφόρησε τις «πληροφορίες» για πτώση Μητσοτάκη εκ των έσω και ορισμό τεχνοκράτη πρωθυπουργού, μετά έβγαλε τα σενάρια για «προοδευτική κυβέρνηση» και αφού είδε ότι κανένα απ’ αυτά δεν περπάτησε, τώρα κυκλοφορεί το πιο τρελό απ’ όλα. Την κυβέρνηση «ειδικού σκοπού».
Τι στο καλό είναι αυτή η «κυβέρνηση ειδικού σκοπού»; Διαβάστε και απορήστε. Θα γίνουν λέει οι πρώτες εκλογές με την απλή αναλογική, μπορεί η ΝΔ να είναι οριακά πρώτη (άρχισε να το αποδέχεται ως τελειωμένο), δεν θα φτιάξουν μακροπρόθεσμη «κυβέρνηση ηττημένων», αλλά θα φτιάξουν μια προσωρινή κυβέρνηση έξι μηνών που θα έχει δύο μόνο στόχους.
Να ξεδιαλύνει την ιστορία των υποκλοπών αποδίδοντας ευθύνες και να ξανα-αλλάξει τον εκλογικό νόμο επαναφέροντας την απλή αναλογική. Κι αφού τα κάνει αυτά, θα πάμε σε εκλογές σε έξι μήνες, πάνω στο νέο σκηνικό που θα έχει διαμορφωθεί και με απλή αναλογική.
Η «ειδική» αυτή κυβέρνηση, λένε, θα έχει την ψήφο εμπιστοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, του Μερα25 και την ανοχή του ΚΚΕ. Μετά θα ξαναγίνουν (πάλι διπλές εκλογές, αφού οι επόμενες θα είναι με ενισχυμένη) και ο λαός θα κρίνει ποιος θα τον κυβερνήσει, αφού όμως πρώτα θα έχουν λυθεί τα θέματα δημοκρατίας που σήμερα προηγούνται όλων των υπολοίπων. Δηλαδή των εθνικών θεμάτων, της οικονομίας, κλπ.
Θα μπορούσα να γράψω άλλες τόσες παραγράφους για να εξηγήσω πόσο μπουρδολογικό, σαχλό και ανεφάρμοστο είναι αυτό το σενάριο. Δεν το κάνω, το θεωρώ περιττό. Σας το περιέγραψα και το αφήνω στην κρίση σας.
