- Η στήλη κατά πάγια τακτική προτιμάει τις Δευτέρες να κάνει ένα tour d'' horizon που λένε και οι φίλοι μας οι Γάλλοι, για τα θέματα που θα βρεθούν μπροστά μας τις επόμενες ημέρες. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να αναφερθούμε στα αποτελέσματα του ΟΠΑΠ που ανακοινώνονται σήμερα, στην ομολογιακή έκδοση της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ για την οποία οι εγγραφές ξεκινούν αύριο, στην χρηματιστηριακή αγορά και τις ανησυχίες και εκτιμήσεις των ειδικών, στην πορεία των stress test και τη δεύτερη δόση, data που πρέπει να παραδίδουν οι τράπεζες κοκ.
- Ωστόσο η διάθεση της στήλης σήμερα δεν είναι δημοσιογραφική, αλλά περισσότερο συγγραφική. Η στήλη θα προτιμούσε αντί για την θλιβερή μας καθημερινότητα να ασχοληθεί με κάτι πιο ευγενές και ανώτερο, για παράδειγμα τη συγγραφή ενός προσχεδίου μυθιστορήματος. Μια μυθοπλασία με αντικείμενο ένα οικονομικό θρίλερ, το οποίο ξεφεύγει από τα καθιερωμένα και δεν έχει σχέση με πρόσωπα και καταστάσεις που γνωρίζουμε. Για αυτό αν θέλετε γυαλιστερά ρεπορτάζ, ονόματα και λεπτομέρειες πηγαίνετε σε άλλες στήλες. Σήμερα εδώ ασχολούμαστε με μυθοπλασία:
- Πριν από χρόνια σε μία χώρα του τρίτου κόσμου, ένας manager ανέλαβε τη διαχείριση ενός επιχειρηματικού κολοσσού. Ενός μεγάλου, πλην όμως υπερχρεωμένου, ομίλου για τον οποίον όλες οι μείζονες στρατηγικές αποφάσεις λαμβάνονταν από τις τράπεζες. Ο manager της ιστορίας μας δεν ήταν ιδιαίτερα ικανός άνθρωπος, αλλά οι περιστάσεις δεν απαιτούσαν εμπνευσμένες επιχειρηματικές κινήσεις, καθώς ουσιαστικά δεν είχε άλλο έργο από το να εφαρμόζει τις εντολές των τραπεζών. Μπορεί οι ικανότητες και οι επαγγελματικές επιδόσεις του manager να μην επαρκούσαν για να τον οδηγήσουν στην κορυφή, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε πως διέθετε τις κατάλληλες γνωριμίες. Αυτές λοιπόν χρησιμοποίησε χωρίς κανέναν δισταγμό και αναρριχήθηκε εύκολα στην κορυφή του κόσμου, κυρίως χάρη στην υποστήριξη που του προσέφερε γηραιός πολιτικός με σημαίνουσα θέση στην κυβέρνηση της τριτοκοσμικής χώρας, αλλά και στην αμέριστη βοήθεια μιας καλλιτέχνιδος, η οποία λόγω της υψηλής δημοφιλίας της ασκούσε σημαντική επιρροή στους κυβερνητικούς κύκλους.
- Μπορεί η χώρα που διαδραματίζεται η ιστορία μας να ήταν αφρικάνικη, άλλα λεφτά υπήρχαν. Ο manager μας και πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος είπαμε πως ήταν άτομο που διέθετε τις κατάλληλες γνωριμίες. Γνώριζε λοιπόν και έναν αμφιλεγόμενο επιχειρηματία, ο οποίος είχε σχεδόν αποσυρθεί από την τοπική αγορά της αφρικανικής χώρας -και μάλιστα κατά τρόπο μάλλον περιπετειώδη, αν όχι σκανδαλώδη- και διατηρούσε πλέον επενδύσεις κυρίως στο εξωτερικό. Μanager και επιχειρηματίας είδαν μια ευκαιρία να βγάλουν πολλά χρήματα καθώς λόγω θέσης ο πρώτος γνώριζε πριν από όλους τα σχέδια των πιστωτριών τραπεζών για τον όμιλο. Άλλωστε ήταν σχέδια που ο ίδιος καλείτο να εφαρμόσει.
-Έχοντας γνώση που πάει το πράγμα, άρχισαν να συγκεντρώνουν μετοχές του ομίλου. Κι επειδή οι ίδιοι δεν μπορούσαν να παρουσιαστούν έβαλαν μπροστά έναν αφρικανό δικηγόρο. Ήταν η "βιτρίνα", πίσω από την οποία τοποθέτησαν τον δούρειο ίππο μέσα στον οποίο κρύφτηκαν ο επιχειρηματίας, ο manager αλλά και ένας βολικός, απόμαχος τραπεζίτης που λόγω της προϋπηρεσίας του γνώριζε πρόσωπα και πράγματα. Με τις υπεραξίες από τις μετοχές θα πλούτιζαν εύκολα μέσα σε λίγους μήνες και όλοι και θα έλυναν τα προβλήματα τους. Για παράδειγμα ο επιχειρηματίας χρωστούσε, από την εποχή που είχε δραστηριότητά στην αφρικανική χώρα, πάνω από 20 εκατομμύρια στις ίδιες τράπεζες που είχαν δανείσει και τον επιχειρηματικό όμιλο.
- Ένα καλό παιχνίδι με τη μετοχή του ομίλου θα βοηθούσε και τους τρεις να ξελασπώσουν, αφού ήδη είχαν στον έλεγχο τους αξιόλογο ποσοστό. Άλλωστε ποιός μπορούσε να τους σταματήσει; Συνήθως στις μικρές αφρικανικές χώρες, όπως αυτή του μυθιστορήματος μας, οι περισσότεροι γνωρίζονται μεταξύ τους και εύκολα αναπτύσσονται κοινά συμφέροντα. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι η κυβέρνηση στήριζε τον manager, καθώς η ίδια τον είχε τοποθετήσει και αυτός δεν παρέλειπε να της κάνει όλα τα χατίρια. Επιπλέον ο επιχειρηματίας στο παρελθόν είχε υπάλληλο τον κρατικό αξιωματούχο που θεωρητικά θα έπρεπε να τους σταματήσει.
-Κι έτσι το... παρεάκι δρούσε ανενόχλητο. Η κυβέρνηση νόμιζε ότι είχε τον δικό της άνθρωπο στον επιχειρηματικό όμιλο που έβαζε πλάτη όπου χρειαζόταν, ο κρατικός αξιωματούχος ήταν με το ένα πόδι στο κόλπο, οι τράπεζες σχεδίαζαν τι θα κάνουν με τον υπερχρεωμένο όμιλο για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους και αυτοί είχαν στηθεί κατάλληλα στο τοπικό χρηματιστήριο, περιμένοντας τις αποφάσεις που θα τους έκαναν πλούσιους με τις μετοχές που είχαν συγκεντρώσει. Κανείς δεν μπορούσε να τους κατηγορήσει αφού κανενός το όνομα δεν φαινόταν. Ευτυχώς που αυτά συμβαίνουν μόνον σε αφρικανικές χώρες, γιατί αν συνέβαιναν στην προηγμένη Ευρώπη θα αποτελούσαν μεγάλο σκάνδαλο.
Share
