Ο Ιούνιος ήταν ο μήνας πού ακούστηκαν πολλές αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το μεγάλο “πράσινο’ στοίχημα της Ευρώπης, το ευρωπαϊκό “Green Deal” πού βάσει του σχεδίου Fit for 55 οδηγεί σε μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2) κατά 55% μέχρι το 2030, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990. Πρόκειται για έναν ενδιάμεσο στόχο που οδηγεί στην ακόμα πιο φιλόδοξη επιδίωξη της ανθρακικής ουδετερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2050.
Με τις μεταφορές να αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα πρόκλησης εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, το αυτοκίνητο ήταν αναπόφευκτο να βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα των εξελίξεων. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται, γιατί οι αυτοκινητοβιομηχανίες, που επί σειρά δεκαετιών έχουν επενδύσει τεράστια ποσά στην εξέλιξη των κινητήρων εσωτερικής καύσης, ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στις συνεχείς προκλήσεις των EURO. Δηλαδή, των προδιαγραφών ρύπων που γίνονταν όλα αυτά τα χρόνια διαρκώς αυστηρότερες για να καταλήξουν στο EURO 7 και τελικά στον απόλυτο μηδενισμό των εκπομπών ρύπων.
Προφανώς έρχεται σιγά-σιγά (ή μήπως γρήγορα-γρήγορα, όπως το δει κανείς…) η ώρα της ηλεκτροκίνησης. Ωστόσο ο ρυθμός που πρέπει να διατηρηθεί σε αυτή τη μεταβατική φάση είναι αντικείμενο μιας μεγάλης συζήτησης. Διότι μπορεί οι υπουργοί ενέργειας να επιβεβαίωσαν το τι θα συμβεί το 2035, ωστόσο πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ιταλία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Βουλγαρία, Ρουμανία) είχαν προηγουμένως ζητήσει τη μετάθεση αυτού του ορίου για το 2040. Είχε μάλιστα προταθεί αντί για μείωση κατά 90% του CO2 το 2035 και μετάβαση στο 100%, δηλαδή στα αυτοκίνητα μηδενικών ρύπων, το 2040.
Οι Βρυξέλλες θεωρούσαν εξαρχής το 2035 ως ένα οριακό έτος, αφού λαμβάνοντας υπόψιν ότι, τουλάχιστον με τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, τα 15 έτη είναι το ηλικιακό όριο απόσυρσης ενός αυτοκινήτου, κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι το 2050, με την υιοθέτηση του εν λόγω σχεδίου, θα έχουμε στους δρόμους, κατά συντριπτική πλειοψηφία, ηλεκτρικά αυτοκίνητα - οχήματα μηδενικών ρύπων.
Και ενώ μια σειρά αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως η Volvo η Ford, αλλά και η Volkswagen, υποστηρίζουν το ευρωπαϊκό σχέδιο και έχουν ήδη ανακοινώσει ότι από το 2035 θα πωλούν αποκλειστικά και μόνον πλήρως ηλεκτρικά αυτοκίνητα, η Ευρωπαϊκή Ένωση Κατασκευαστών Αυτοκινήτων έχει εκφράσει την αντίθεσή της στο σχετικό χρονοδιάγραμμα. Το ίδιο είχε κάνει και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών, Christian Lindner, δηλώνοντας ότι υπάρχει χώρος για εξειδικευμένη χρήση των κινητήρων εσωτερικής καύσης και ότι η γερμανική κυβέρνηση δεν θα υποστηρίξει το πρόγραμμα.
Τελικά, στη σύνοδο υπήρξε συμβιβασμός καθώς οι «διαφωνούντες» δέχθηκαν με τον στόχο του 2035, αλλά ζήτησαν από τις Βρυξέλλες να επαναξιολογήσουν το 2026 τη δυνατότητα να συνεχίσουν να πωλούνται plug-in υβριδικών οχήματα - και εάν θα μπορούσαν να συμβάλουν αυτά στην επίτευξη του στόχου.
Προφανώς, λοιπόν, ο δρόμος προς την ανθρακική ουδετερότητα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ενώ η ρευστότητα που δημιουργήθηκε στη διεθνή σκηνή, αρχικά με τον Covid-19 και στη συνέχεια με τον πόλεμο στην Ουκρανία, κάνει τις προβλέψεις για την πορεία προς την ηλεκτροκίνηση ακόμα πιο δύσκολες.
