Το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό που κλέβει από τη νύχτα της Κυριακής το ενδιαφέρον, δεν αντέχει σε ποδοσφαιρική κριτική. Ηταν τόσες και τέτοιες οι διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες όσο και του Ολυμπιακού από τις υπόλοιπες, που δεν έχει νόημα η οποιαδήποτε ανάλυση. Την λέει το αποτέλεσμα: το 5-1.
Εκείνο που πρέπει κυρίως να απασχολεί όσους βλέπουμε το ποδόσφαιρο για τη διασκέδασή μας και όχι για να ικανοποιούνται τα οπαδικά μας απωθημένα, είναι να μην παγιωθεί η τόσο μεγάλη διαφορά που υπάρχει σήμερα και μειώνει δραστικά το ενδιαφέρον. Να κάνουν κινήσεις ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός για να ισορροπήσουν κάπως την κατάσταση, να φέρουν όσο γίνεται «στα ίσια» τον ανταγωνισμό και να μην τρώγονται μόνο για το ποιος θα παίρνει πέντε σφυρίγματα παραπάνω.
Δεν είναι απλό. Ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει βασισμένος σε ένα μακροχρόνιο σχέδιο το οποίο οι άλλοι δεν μπορούν να αποκτήσουν ή έστω να αντιγράψουν. Πολλοί λένε, ότι τον βοήθησε η κυριαρχία του στα κέντρα των αποφάσεων εδώ και πολλά πολλά χρόνια, καθώς τού «έδωσε» πρωταθλήματα που συνετέλεσαν στο να μαζεύει σχεδόν μόνος του το χρήμα του Champions League. Ομως, στο τελευταίο διάστημα δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχτεί ότι παίζει χωρίς εξωαγωνιστικά στηρίγματα. Παρ' όλα αυτά, παραμένει στην κορυφή, επειδή ταυτόχρονα με το κομμάτι του παρασκηνίου (όπου βρίσκεται, πλέον, στην απ' έξω) έριξε βάρος στη δημιουργία ποδοσφαιρικής ομάδας ικανής να αγνοεί τον περιβάλλοντα χώρο και να επικεντρώνει την προσοχή της σ' αυτό που λέμε «τέσσερις γραμμές του γηπέδου». Αυτό είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο που εξαργυρώνει, αφήνοντας τους άμεσους αντιπάλους του, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, να τσιμπάνε στα... τυράκια που τους ρίχνουν και να ασχολούνται με όλα τα άλλα εκτός από την ίδια τη μπάλα που θα έπρεπε να είναι η πρώτη τους προτεραιότητα.
Μοιραία η προσοχή μας ατονεί, το θέαμα γίνεται κάθε χρόνο χειρότερο, η τηλεθέαση βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και οι ποδοσφαιρικές εκπομπές μετά βίας συγκεντρώνουν τους φανατικούς οπαδούς. Μένει, λοιπόν, στις ίδιες τις μεγάλες ομάδες να αναζητήσουν και να καθιερώσουν τον «υγιή ανταγωνισμό» - όσο υγιής μπορεί να είναι σε ελληνικό περιβάλλον.
Κυρίως, να μην τελειώνει η «σεμνή τελετή» από τον Ιανουάριο και να διεκδικούν το πρωτάθλημα περισσότεροι από τον γνωστό ένα, ώστε να έχει ο άλλος λόγο, αν όχι να πάει στο γήπεδο όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να καθίσει στην τηλεόραση να δει ένα παιχνίδι.
