Του Σάκη Μουμτζή
Ο Θοδωρής Δρίτσας, στέλεχος του βαθέος ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε πως «το πρόγραμμα μας δεν περιλαμβάνει τις ιδιωτικοποιήσεις». Κάνει πως ξεχνά ότι το αριστερό μνημόνιο που υπέγραψε αυτός και η κυβέρνηση του προβλέπει ιδιωτικοποιήσεις. Και ως γνωστόν οι στρατιές των υπαλλήλων που διόρισε και διορίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο Δημόσιο δεν μισθοδοτούνται από το καταστατικό του κόμματος τους, αλλά από τα μνημόνια. Μάλλον πρέπει να προσθέσω και το «δεν μισθοδοτούνται σε ευρώ». Φαντάζομαι τη χαρά όλων αυτών και χιλιάδων άλλων, εάν η μισθοδοσία τους γινόταν στα βαρουφάκεια IOU ή στο περήφανο εθνικό νόμισμα.
Τι κάνει ο Θοδωρής, ο Σκουρλέτης και οι «53»; Πουλάνε τρέλα; Ζούνε στον κόσμο τους; Μας δουλεύουνε κανονικά; Νομίζω πως ο ιδεολογικός φανατισμός τους τούς τυφλώνει. Δεν τους επιτρέπει να δουν αυτά που βλέπει όλος ο κόσμος. Πιστεύουν πως το κέντρο του Σύμπαντος είναι το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ που –ειρρήσθω εν παρόδω– προβλέπει την κατάλυση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και τη μετάβαση στη σοσιαλιστική κοινωνία –όπως βέβαια και την έξοδο από το ΝΑΤΟ*. Δηλαδή κοτζάμ άνδρες αναμασούν τις σαχλαμάρες των φοιτητικών μας χρόνων. Ανίατες περιπτώσεις για τις οποίες οι επιστήμες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.
Με όλα αυτά θα πιάναμε την κοιλιά μας από τα γέλια, αν αυτοί που τα υποστηρίζουν δεν ήταν κυβερνητικοί παράγοντες. Αν δεν αποφάσιζαν για τις τύχες ενός λαού. Δυστυχώς, αυτοί είναι στην κυβέρνηση και από το πώς σκέφτονται εξαρτάται η τύχη μας. Να μην λησμονούμε πως την άνοιξη του 2015 πίστευαν πως θα άλλαζαν όλη την Ευρώπη. Πήραν το μάθημα τους, για το οποίο τα δίδακτρα που καταβάλαμε όλοι μας αγγίξαν τα 80 δισεκατομμύρια ευρώ. Και το μεγάλο πρόβλημα είναι πως δεν έμαθαν. Όπως φαίνεται θα πληρώσουμε κι άλλα. Γιατί διαβάζω πως θεωρούν και πάλι πως η Ευρώπη ξαναλλάζει. Αμετανόητοι και ανόητοι, φανατισμένοι και φαντασμένοι, θεωρούν ως αλλαγή την ενίσχυση των ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων, φανερώνοντας έτσι τους μύχιους πόθους τους. Δεν διανοούνται πως ένας ευρωσκεπτικιστής το πρώτο πράγμα που θα κάνει θα είναι να μας αφήσει στην κακιά μας μοίρα.
Αλλά μήπως αυτό θέλουν; Μήπως η δύναμη τους και η κυριαρχία τους στηρίζεται στη δυστυχία μας; Γιατί, ιστορικά, ο απόλυτος εχθρός του μαρξισμού ήταν η ανάπτυξη και η ευημερία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως αυτοί οι απίθανοι τύποι σάλταραν στην εξουσία την εποχή της κρίσης. Στην περίοδο των παχέων αγελάδων ο λαός τους είχε καθηλωμένους στο 4% και τους ομοτράπεζους κουκουέδες στο 6%.
Ο Θοδωρής λοιπόν, βιώνοντας την εικονική πραγματικότητα του, επιζητεί την επιστροφή στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζει πως είναι ένα κείμενο αυξημένης ισχύος που υπερισχύει των διεθνών συμφωνιών. Και το πρόβλημα δεν είναι ο Θοδωρής. Είναι η πλειοψηφία του ιστορικού κορμού του κόμματος, που ασπάζεται τις απόψεις του Θοδωρή.
Ελπίζω όταν επισκεφτεί ο Ομπάμα την πατρίδα μας να του δώσουν να διαβάσει και το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ για να αντιληφθεί με ποιους έχει να κάνει.
* Ας σημειωθεί πως το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν προχώρησε σε καμία αλλαγή του καταστατικού. Να υπενθυμίσω πως όταν τα μεγάλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Δύσης έκαναν την ιδεολογική στροφή τους στη δεκαετία του ''50, αφαίρεσαν τον μαρξισμό από τα καταστατικά τους.
