Ένας επιχειρηματίας που έχει εταιρεία εμπορίας τροφίμων μού περιέγραψε για ποιο λόγο το εργασιακό είναι το μεγάλο πρόβλημα της επιχείρησής του. Νομίζω, κύριε Πρόεδρε, ότι αξίζει τον κόπο να τον «ακούσετε» και να μελετήσετε το πρόβλημά του. Είναι μια άλλη διάσταση, που δεν είναι βέβαιο ότι έχει γίνει αντιληπτή από τους πολιτικούς προϊσταμένους του υπουργείου Εργασίας. Οχι γιατί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν το αντικείμενο ή δεν έχουν διάθεση να ερευνήσουν. Αλλά διότι είναι από εκείνα τα θέματα που τα καταλαβαίνει καλύτερα εκείνος που τα ζει καθημερινά.
Ο επιχειρηματίας, λοιπόν, συναντά το εξής πρόβλημα: Κάθε άνοιξη εργαζόμενοί του τον εγκαταλείπουν για να εργαστούν στην τουριστική βιομηχανία με περισσότερα χρήματα. Αφήνουν μία «σίγουρη δουλειά» με αμοιβή περί τα 900 ευρώ, για να απασχοληθούν για έξι μήνες στη Μύκονο ή στη Σαντορίνη με 1.500 ευρώ τον μήνα. Για περισσότερες ώρες την ημέρα, σε μια πιο σκληρή δουλειά! Αλλά έξι μήνες. Το υπόλοιπο διάστημα βγαίνουν στην ανεργία και τους τρεις μήνες και πέντε μέρες στο... ταμείο ανεργίας! Είναι μία... σχέση εργασίας (αν μπορεί κανείς να τη χαρακτηρίσει έτσι) που ο συνομιλητής μας δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει! Το μπαρ στη Μύκονο που έχει συνέταιρο το κράτος δεν έχει ανταγωνισμό!
Αν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα ήταν υψηλότεροι, τότε δεν θα υπήρχε θέμα αθέμιτου «ανταγωνισμού». Δεν θα διακινδύνευε κάποιος μια σταθερή εργασία για μια εξάμηνη περιπέτεια στις παραλίες ενός ελληνικού νησιού σε συνθήκες εργασίας που τις περισσότερες φορές είναι... δύσκολες. Αλλά όταν έξι μήνες σκληρής εργασίας συν τρεις μήνες ταμείου ανεργίας μας κάνει ως αποτέλεσμα ένα καλό εισόδημα και τρεις μήνες «άδειας», αυτό είναι ευθέως ανταγωνιστικό με μια δωδεκάμηνη εργασία με μισθό 700 ή και 900 ευρώ. Και τότε υπάρχει αντικειμενικά πρόβλημα.
Ούτε και είναι δυνατόν να κοπεί το ταμείο ανεργίας! Αυτός είναι ένας εύκολος τρόπος για να αντιμετωπίσεις τον πονοκέφαλο! Κόβοντας το κεφάλι σταματάει και ο πονοκέφαλος. Αλλά σίγουρα δεν είναι λύση αυτή! Ότι χρειάζεται κάποια επανεξέταση το θέμα των όρων του ταμείου ανεργίας, αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.
Το ερώτημα είναι πώς αντιμετωπίζει την κατάσταση μια εταιρεία που θέλει να αναπτυχθεί. Είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθεί στο τέλος σε αύξηση μισθών, όταν οι συνθήκες της οικονομίας τής το επιτρέψουν. Μέχρι τότε; Μέχρι τότε θα πρέπει να βρεθούν έξυπνοι τρόποι για να ωθείται το εργατικό δυναμικό σε μακροχρόνιες εργασιακές σχέσεις! Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι, κύριε Πρόεδρε, που γνωρίζουν καλά το αντικείμενο και μπορούν να σας κάνουν τις σχετικές προτάσεις. Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι έξυπνοι τρόποι; Ενισχύεις κάποιον που δεν έχει χρησιμοποιήσει το ταμείο ανεργίας, για παράδειγμα. Με κουπόνια κοινωνικού τουρισμού; Με άλλες παροχές; Δεν το ξέρω. Είναι πολύ «πρόχειρο» να αρχίσουμε να αραδιάζουμε προτάσεις. Αυτά τα πράγματα θέλουν μελέτη και, όπως είπαμε, υπάρχουν άνθρωποι με εμπειρία. Το θέμα είναι ότι χρειάζονται άμεσα λύσεις! Επειδή θέσεις εργασίας υπάρχουν, αλλά οι στρεβλώσεις της αγοράς τις αφήνουν ακάλυπτες.
Κύριε Πρόεδρε, αποφάσισα να σας αναφέρω αυτή την πτυχή, επειδή ξέρω ότι με αυτά τα μικρά δεν ασχολούνται όλοι οι υπουργοί σας. Αλλά το πολιτικό σας έργο θα κριθεί στο τέλος από αυτά τα μικρά, από αυτά που καθορίζουν την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Κατηφόριζα τη Φειδίου και ο ιδιοκτήτης ενός parking με ρώτησε χθες, για πολλοστή φορά, αν ξέρω κάποιον για να πάει να δουλέψει στην επιχείρησή του. Μήνες τώρα ψάχνει! «Γράψε στη στήλη σου, είναι η μόνη ελπίδα να βρω κάποιον»! Αμέσως θυμήθηκα και τη συζήτηση που είχα με τον επιχειρηματία πριν από τρεις μέρες και ύστερα μια αγγελία σε ζαχαροπλαστείο στο Σύνταγμα: «Ζητούνται εργαζόμενοι». Δεν είναι σύμπτωση. Σύμπτωμα των πτωχών καιρών μας; Σίγουρα! Γι'' αυτό είστε χρήσιμοι οι πολιτικοί, κύριε Πρόεδρε! Για να βρίσκετε λύσεις σε τέτοια προβλήματα και να κάνετε καλύτερη τη ζωή των ανθρώπων. Και να σας πω και κάτι ακόμη: Μπορεί να μην καταφέρετε να βρείτε τη «λύση». Να μην πάρει ο σύμβουλός σας κάποιο διεθνές βραβείο για την πρότασή του. Αλλά θα είναι σημαντικό για πολλούς ανθρώπους το γεγονός ότι θα έχετε ασχοληθεί. Γι'' αυτό σας ψήφισαν.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
