Του Κωστή Χατζηδάκη
Όσο και αν η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει μια πλαστή εικόνα για την καθημερινότητα, η πραγματικότητα είναι εδώ και την εκδικείται. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, για να αντιληφθούμε την αντιπολίτευση της πραγματικότητας:
1. Κατ' αρχάς -και παρά τα επί μέρους θετικά σχόλια κάποιων αξιωματούχων- η Κομισιόν αποφάσισε να εισάγει την Ελλάδα σε ενισχυμένη εποπτεία λόγω υπερβολικών ανισορροπιών στην ελληνική οικονομία. Μεταξύ άλλων, στην έκθεσή της, η Κομισιόν καταγράφει ετήσιο επενδυτικό κενό της τάξεως των 15 δισ. ευρώ και προβλέπει υποχώρηση στην παραγωγικότητα της εργασίας και το 2019 και 2020, ενώ υπογραμμίζει μία σειρά κινδύνων, μεταξύ άλλων, στο πεδίο των τραπεζών, στο ισοζύγιο πληρωμών και στην ανάπτυξη. Αντί να πηγαίνουμε μπροστά, λοιπόν, πηγαίνουμε πίσω, παρά τα πανηγύρια της κυβέρνησης.
2. Σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθαν οι δανειστές και αποφάσισαν την παράταση της δεύτερης αξιολόγησης και την καθυστέρηση της πληρωμής της δόσης των 970 εκατ. ευρώ, διότι η άβολη για την κυβέρνηση πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα είναι κολλημένη με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με το ζήτημα των κόκκινων δανείων -στα οποία είμαστε πρωταθλητές στην Ευρώπη- ενώ είναι και κολλημένη σχετικά με μια σειρά προαπαιτούμενων διαρθρωτικών αλλαγών για τη δόση.
3. Σ'αυτά, έρχεται να προστεθεί και το ζήτημα της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Η κυβέρνηση διαρρέει ότι θα νομοθετήσει μονομερώς, δεν μας λέει όμως πώς αυτό συμβιβάζεται με τις διακηρύξεις της περί απελευθέρωσης από τα μνημόνια. Είτε έχουμε όντως απελευθερωθεί από τα μνημόνια, επομένως δεν υπάρχει ζήτημα μονομερούς νομοθέτησης, είτε όντως πρόκειται περί μονομερούς νομοθέτησης ενός θέματος που πρώτα θα έπρεπε να έχουν διαπραγματευθεί με τους δανειστές μας, οπότε το αφήγημα περί απελευθέρωσης από τα μνημόνια καταρρέει.
4. Τέλος, η ΔΕΗ αποφάσισε να προτείνει τη μείωση της έκπτωσης για τους συνεπείς δανειολήπτες, στο πλαίσιο των προσπαθειών της διοίκησης να βελτιώσει τα οικονομικά της εταιρείας τα οποία πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Φυσικά, ο λόγος που η ΔΕΗ βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας είναι ότι η κυβέρνηση επέλεξε να πάει από το μοντέλο της «μικρής ΔΕΗ» που είχε προταθεί επί Νέας Δημοκρατίας, στο μοντέλο της «μισής ΔΕΗ», δηλαδή σε μια συμφωνία να χάσει η ΔΕΗ τους μισούς πελάτες της χωρίς κανένα αντάλλαγμα!
Όλα αυτά δείχνουν ότι η κυβέρνηση κάνει ζημιά στην οικονομία, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις της. Παράλληλα, έχει καταρρεύσει και η αυτοπροβολή της ως κυβέρνησης “Ρομπέν των φτωχών”. Ενώ ισχυρίζονται αδιαλείπτως ότι προστατεύουν τους φτωχούς, έχουν περάσει μια σειρά ρυθμίσεων που αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η ρύθμιση-δώρο στις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες που αυξάνει τις τιμές των φαρμάκων, ενώ χρησιμοποιώντας τις αυξημένες τιμές στην Ελλάδα θα μπορούν αυτές να εξασφαλίσουν υψηλότερες τιμές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτή η ρύθμιση δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Πρόκειται για ρύθμιση μιας κυβέρνησης που αποφάσισε να μειώσει ένα φόρο, αυτόν που αφορούσε τους ιδιοκτήτες των καζίνο! Πρόκειται για την κυβέρνηση που έχει αναδειχθεί σε πρωταθλήτρια αύξησης των φόρων και συγκεκριμένα των έμμεσων φόρων που είναι αυτοί που πλήττουν περισσότερο τους φτωχούς και τη μεσαία τάξη. Και όλα αυτές οι “μεταρρυθμίσεις” έγιναν παράλληλα με τις περικοπές του ΕΚΑΣ και των επικουρικών συντάξεων, δύο μόνο από τις 17 συνολικά μειώσεις και αρνητικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης στις συντάξεις. Για να μην μιλήσουμε για τις περικοπές στα πολυτεκνικά επιδόματα και το πετρέλαιο θέρμανσης.
Ποιο είναι λοιπόν το δίλημμα που τίθεται μετά από όλα αυτά; Τώρα μπορούμε να κρίνουμε και να συγκρίνουμε με συγκεκριμένα στοιχεία. Μπορούμε να καταλάβουμε όλοι αν με τον ΣΥΡΙΖΑ πήγαμε εμπρός ή πίσω. Και κυρίως αν υπάρχει κάποια προοπτική. Θέλουμε, λοιπόν, να συνεχίσουμε με την Ελλάδα της στασιμότητας και της μιζέριας ή θέλουμε να προχωρήσουμε με την Ελλάδα των ευκαιριών; Πρέπει οι Έλληνες να αποφασίσουμε αν θα είμαστε ζητιάνοι στην αυλή του κάθε Τσίπρα και του κάθε Μητσοτάκη, περιμένοντας ίσα-ίσα να πάρουμε κάποια ψίχουλα ή αν θα ανοίξουμε τα φτερά μας και θα προχωρήσουμε περήφανοι, αξιοπρεπείς και δημιουργικοί όπως προχωρούν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό είναι που υποστηρίζουμε εμείς στη Νέα Δημοκρατία.
Απέναντι το μοντέλο διανομής της φτώχειας που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, εμείς αντιπαραθέτουμε ένα μοντέλο παραγωγής πλούτου και ευκαιριών για όλους. Ένα μοντέλο ανάπτυξης που αφενός μπορεί να δημιουργήσει νέες δουλειές και να φέρει μεροκάματο στο σπίτι και αφετέρου να φέρει έσοδα στο κράτος και να χρηματοδοτήσει μια ουσιαστική κοινωνική πολιτική. Το μοντέλο δηλαδή των σύγχρονων ανεπτυγμένων οικονομιών που βασίζεται στην κοινή λογική και στις καλές διεθνείς και Ευρωπαϊκές πρακτικές. Το αξίζουμε!
*Ο Κωστής Χατζηδάκης είναι Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Β' Αθηνών
