Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Πολλές φορές στην πολιτική, η λήθη θεωρείται σοφό δείγμα της ωριμότητας ενός λαού. Άλλο όμως η λήθη της μεγαλοψυχίας και άλλο η μνήμη χρυσόψαρου που χαρακτηρίζει τις συνειδήσεις του ανολοκλήρωτου πολίτη. Αυτού που λησμονεί τα λάθη του παρελθόντος και επαναλαμβάνει τη ίδια ανοχή στην ανικανότητα των πολιτικών.
Σε συνέντευξη του στην γερμανική εφημερίδα Die Welt και σε ερώτηση για το δημοψήφισμα o Αλέξης Τσίπρας απαντά ότι με τη γνώση που έχει τώρα θα μπορούσε να είχε αξιολογήσει διαφορετικά τα πράγματα.
Αναφέρει συγκεκριμένα: «Η κατάσταση τότε ήταν πολύ δύσκολη. Εκ των υστέρων και με τη γνώση που έχουμε τώρα, μπορούμε φυσικά να αξιολογήσουμε διαφορετικά τα πράγματα. Αλλά πρέπει να αποφασίζουμε, όταν τα έχουμε μπροστά μας. Και αντίθετα με όσα λέτε, δεν επρόκειτο για δημοψήφισμα σχετικά με την παραμονή στο ευρώ. Ήταν ψηφοφορία για το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για τη χώρα μου.»
Ο πρωθυπουργός δικαιώνει επίσης, τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, λέγοντας πως αν μας ζητηθεί από το δικαστήριο θα καταθέσουμε υπέρ του, ενώ αποθεώνει την Ανγκελα Μέρκελ στην πολιτική της για το προσφυγικό.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, πόσα διδάχτηκαν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ σ΄αυτά τα τρία χρόνια διακυβέρνησης του κόμματός τους. Πόσα μπόρεσαν να μάθουν για την πολιτική των μνημονίων, για τα δημοσιονομικά μεγέθη, για τις δυνατότητες απεξάρτησης από τους δανειστές και για την διαπραγματευτική τακτική των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ.
Το σίγουρο είναι ότι, όταν φτάσουμε στις εκλογές, η «ακαδημαϊκή μαθητεία» θα τους έχει διδάξει πολλά: Την αναλογία μισθών και παραγωγικότητας, την αντιστοιχία συντάξεων και εισφορών και πάνω από όλα, την καταστροφική επίδραση του λαϊκισμού στην ερμηνεία των πολιτικών αποφάσεων. Εκτός από τη ζημιά των 100 δις του "ποιητή" Βαρουφάκη, η ξέφρενη πορεία διάλυσης συνεχίζεται με απώλειες περιουσιών, θέσεων εργασίας και εκροή καταθέσεων. Η ανασφάλεια φουντώνει και κανείς δεν ξέρει πότε θα ισορροπήσει η οικονομία για να αισθανθούμε ως κοινωνία την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για την ανάπτυξη.
Δυστυχώς για όλους μας, το πολιτικό σύστημα κατάφερε με τα τεράστια λάθη δεκαετιών, να φέρει στην εξουσία το χειρότερο λαϊκιστικό σχήμα, στην χειρότερη πολιτική στιγμή της Μεταπολίτευσης. Στην ώρα που η χώρα δοκιμαζόταν από την κρίση χρέους την οποία δημιούργησαν, αναμφισβήτητα, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, για να την διαχειριστεί ο πιο ανεύθυνος τιμητής τους στην πιο ακατάλληλη συγκυρία.
Ο πρωθυπουργός εν τω μεταξύ, γίνεται όλο και πιο συστημικός και κάθε μέρα που περνάει ομολογεί τα λάθη του. Αλλά τώρα το κακό έγινε. Ο κόσμος παρασύρθηκε, τον ψήφισε και το μόνο που κατάφερε τελικά, ήταν να αισθανθεί ένα ηλίθιο πειραματόζωο, που βυθίστηκε στην αφέλεια για τα όμορφα μάτια του Αλέξη.
Όλες αυτές οι πληγές δεν επουλώνονται εύκολα και συνιστούν ένα μεγάλο κενό για το ψυχολογικό υπόβαθρο της κοινωνίας, για την πολιτική κουλτούρα που καλλιεργείται και για τον μηδενισμό που εξαπλώνεται σαν μάστιγα απειλώντας τη δημοκρατία.
Η πολιτική ζωή δεν είναι survivor γυρισμένη με κάμερες και γλαφυρούς παρουσιαστές. Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από ό τι νομίζουμε. Αυτό θα πρέπει να καταλάβει, έστω και τώρα, ο κ. Τσίπρας και να ζητήσει συγγνώμη από όλους. Και ειδικά για το δημοψήφισμα που δίχασε την κοινωνία και δηλητηρίασε με μίσος τις ψυχές των Ελλήνων…
