Του Ζαχαρία Ζούπη
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ισχύει το δημοσίευμα των ΝΕΩΝ του Σαββατοκύριακου, περί πρότασης ανταλλαγής αποδοχής από την Κυβέρνηση της οποιασδήποτε λύσης για το όνομα των Σκοπίων με αντάλλαγμα την μείωση τω συντάξεων με έξι μήνες καθυστέρηση. Δεν το αποκλείω πάντως μιας και η ξαφνική πρεμούρα να αρχίσει να τρέχει για να λύσει το πρόβλημα ήταν εξ αρχής πολιτικά περίεργη. Έπειτα, μια τέτοια παράταση της μείωσης των συντάξεων μέχρι και 18% που ήδη έχει ψηφιστεί από τους 153, σαφώς επηρεάζει τον καθορισμό του χρόνου εκλογών.
Ας λέει η Κυβέρνηση ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν με την λήξη της τετραετίας. Διάφορα μπορούν να καταλογιστούν στους κυβερνώντες μας, όχι όμως ότι είναι ανόητοι. Θα ήταν προφανώς ανόητοι αν πήγαιναν σε εκλογές μετά από τέτοιας τάξης μειώσεις συντάξεων σε εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους.
Αυτό που γνωρίζω πάντως σίγουρα, είναι ότι οι εταίροι μας πρέπει να είναι ενθουσιασμένοι από τον κ. Τσίπρα, αφού πήραν μέχρι στιγμής ότι ήθελαν και πριν απ΄όλα τη υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας του δημοσίου δια του Υπερταμείου για 99 χρόνια, κάτι που καμία άλλη μνημονιακή Κυβέρνηση δεν έκανε αποδεκτό. Αυτό επίσης που γνωρίζω είναι, ότι η Κυβερνηση στρώνοντας ναρκοπέδιο για τη επόμενη Κυβέρνηση έχει περάσει από την Βουλή νέα μέτρα( μείωση συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου κ.ά) μέχρι το 2021 και έχει δεχτεί μεγάλα πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια.
Για φανταστείτε ότι προσπαθούν να περάσουν μια εικόνα μεγάλης επιτυχίας που θα βγούμε από τα Μνημόνια, όταν απλά λήγει ένα Πρόγραμμα το οποίο και να θέλαμε δεν θα μπορούσε να παραταθεί μιας και οι εταίροι θέλουν οι ίδιοι να βγούμε. Δεν έχουν καμία όρεξη, ούτε και μπορεί να ψηφιστεί μία νέα χρηματοδότηση από τα Κοινοβούλια των χωρών, αφού πολύ απλά μας βαρέθηκαν. Για φανταστείτε επίσης τι σημαίνει συνέχιση των πλεονασμάτων 3,5% σε μια στεγνωμένη αγορά, που φορολογείται ότι κινείται, που η μισή Ελλάδα αδυνατεί να πληρώσει ακόμα και μικρές υποχρεώσεις προς την εφορία, που καθυστερούν επίσης συντάξεις για να εμφανίζονται σ΄αυτό το μέγεθος όπως πέρυσι και που το Κράτος έχει σταματήσει να πληρώνει τα χρέη του, εκτός και αν πιέσουν οι δανειστές!
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Οι συζητήσεις για την τέταρτη αξιολόγηση δεν φαίνεται να προχωρούν με δεκάδες ακόμα ανοικτά προαπαιτούμενα, οι συζητήσεις για το χρέος βρίσκονται σε φάση του θα δούμε αν και εφόσον, η ανάπτυξη γίνεται ορατή μόνο με κιάλια ενώ χρειάζονται επενδύσεις τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ για να μπούμε σε νέα πορεία, οι Τράπεζες αδυνατούν να διαδραματίσουν αναπτυξιακό ρόλο και το άνοιγμα στις αγορές ίσως αποδειχτεί κόλαση για λόγος μη εμπιστοσύνης στην χώρα,αλλά και διεθνών αναταράξεων. Το δε θρυλικό ολιστικό πρόγραμμα του κ. Τσακαλώτου δεν φαίνεται να το πήρε και κανείς στα σοβαρά.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
