Του Ζαχαρία Ζούπη
Ας το πιάσουμε το θέμα των ημερών από την αρχή. Πρέπει να βρεθεί λύση για το Σκοπιανό η Μακεδονικό η όπως θέλει ο καθένας να το πει; Ασφαλώς και πρέπει με την υποσημείωση, ότι μπορούσε να επιλυθεί εν τη γεννέσει του.Όλοι θυμούνται τι έχει συμβεί σ΄αυτή την χώρα. Μια Κυβέρνηση – της Ν.Δ - έπεσε υποτίθεται για αυτόν τον λόγο. Και μετά; Ακολούθησαν τα περίφημα εμπάργκο επί ΠΑΣΟΚ που βοήθησαν πολλούς να πλουτίσουν με λαθρεμπόριο καυσίμων, τροφίμων και όχι μόνο. Εν πάσει περιπτώσει, πέρασαν περίπου εικοσιπέντε χρόνια από τότε.
Αφού λοιπόν πρέπει να λυθεί, ποιος πρέπει να το λύσει; Φαντάζομαι η Κυβέρνηση η οποία όφειλε δημιουργώντας ένα κλίμα κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης να αρχίσει διαπραγματεύσεις και να πάει σε λύση πακέτο , λύση για το όνομα , για τον αλυτρωτισμό και άλλα που τα συζητάμε όλοι τς τελευταίες μέρες. Τι έκανε Κυβέρνηση; Ξαφνικά ανακάλυψε η κάποιοι της είπαν να ανακαλύψει το θέμα για το οποίο κανείς δεν είχε συζητήσει τα τελευταία χρόνια. Το ανακάλυψε λοιπόν, άρχισε την μυστική διπλωματία, έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της Βουλή, αρμόδιες επιτροπές και κόμματα και συζητούσε. Μα με διαδικαστικά θα ασχολούμαστε τώρα η θα δούμε την ουσία ρωτούσε αθώα ένας δημοσιογράφος.
Άραγε στην σκέψη του και στην σκέψη όσων προχώρησαν μ΄αυτή την διαδικασία, η λειτουργία της Δημοκρατίας σ΄αυτή την χώρα που βιώνει μια παρακμή, ο χειρισμός ενός εθνικού θέματος, η ενημέρωση του λαού και των κομμάτων είναι διαδικαστικό θέμα; Αν είναι, συγγνώμη κινδυνεύει η όποια Δημοκρατία μας.
Γιατί όμως η Κυβέρνηση προχώρησε έτσι; Της ξέφυγε, δεν σκέφτηκε ότι πρέπει να ενημερώσει και να συζητήσει και με τα άλλα κόμματα; Όποιος είναι η θέλει να εμφανίζεται αφελής μπορεί να πιστεύει κάτι τέτοιο. Δεν είναι όμως έτσι. Η Κυβέρνηση έκανε εξωτερική πολιτική , παίζοντας εσωτερικά μικροπολιτικά παιχνίδια. Εν ολίγοις θέλησε να δημιουργήσει προβλήματα στην Ν.Δ επιδιώκοντας να δημιουργηθεί κόμμα δεξιά της Ν.Δ, παίζοντας με την φωτιά. Ταυτόχρονα επιδίωξε και συνεχίζει – πολύ περισσότερο τώρα που η Ν.Δ οπισθοχώρησε τακτικά και τόνωσε την ενότητά της ακυρώνοντας ταυτόχρονα τα σενάρια για δημιουργία νέου κόμματος – να πιέζει στο υπό ίδρυση κόμμα με το όνομα « ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ».
Είπαμε. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά , πάρα πολλά , ανόητος δεν είναι. Θυμόμαστε τι έγινε τον Αύγουστο του 2015. Η Αντιπολίτευση ( Ν.Δ, ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΣΥ ) έσωσαν την χώρα ψηφίζοντας άνευ όρων το 3Ο Μνημόνιο ξεχνώντας όλα τα ψέμματα και τον τυχοδιωκτισμό των προηγούμενων μηνών , την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ διαλυόταν και ο Πρωθυπουργός προχώρησε σε εκλογές αμέσως μετά και τους καθάρισε έχοντας ήδη συνεταίρο την ακροδεξιά. Ας τα θυμούνται αυτά κάποιοι όταν παίρνουν θέση η χαράσσουν γραμμές.
Σε τι φάση είμαστε τώρα; Ο Α. Τσίπρας εμφανίζεται αποφασισμένος να λύσει το πρόβλημα, έχοντας καταφέρει με τους κουτοπόνηρους χειρισμούς του να έχει απέναντί του το 80% του ελληνικού λαού ( σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ), ποσοστό μεγαλύτερο από τα ποσοστά που εμφανίζονταν στις έρευνες στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 και έχοντας καταφέρει να δείξει ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει Κυβέρνηση με δεδομένη την στάση των αγαπημένων του ΑΝΕΛ. Ασφαλώς μετράει κεφάλια στην Βουλή, όπως μας είπε και ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς. Αν βέβαια το έλεγε αυτό κάποιο άλλο κόμμα, οι ινστρούκτορες του ΣΥΡΙΖΑ θα απαντούσαν ότι στις γραμμές του δεν υπάρχουν αποστάτες, προδότες και τα γνωστά κοσμητικά επίθετα.
Δεν περιορίζεται όμως σ΄αυτό. Θυμήθηκε και πάλι την Κεντροαριστερά, την ανάγκη να γίνει πιο προοδευτική η διακυβέρνηση και να υπάρξουν νέες συμμαχίες ( φαντάζομαι εννοεί τους δοσίλογους και ταγματασφαλίτες του ΠΑΣΟΚ η τους Μπομπολικούς του ΠΟΤΑΜΙΟΥ). Λανσάρει την αντίληψη ότι η λύση του Σκοπιανού θα αναδείξει τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές και άλλα πολλά και σπουδαία μεν, αστεία δε, με υποψήφια θύματα δυνάμεις του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Metarithmisi.gr
