Του Ζαχαρία Ζούπη
Ζαλισμένος, μπροστά σε δυσκολίες και αδιέξοδα, την ίδια ώρα που δημοσκοπικά συνεχίζει να καταρρέει, σχεδόν απελπισμένα αναζητεί δήθεν αριστερά αντίβαρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως τι αντίβαρα να αναζητήσει ένας αποϊδελογικοποιημένος, απολίτικος μηχανισμός εξουσίας, όταν εφαρμόζει μια τέτοια πολιτική λιτότητας που ούτε οι πιο φανατικοί του δόγματος του ΣΟΚ δεν θα μπορούσαν να εφαρμόσουν; Τι αντίβαρα να αναζητήσουν οι κυβερνώντες που λύγισαν ένα λαό από την υπερφορολόγηση και φόρτωσαν μια χώρα με 100 δις. ευρώ παίζοντας θέατρο επτά μήνες;
Για ποια αριστερά να μιλήσουν όσοι μουγκά παρακολουθούν την σφαγή στην Βενεζουέλα, δίχως να έχουν κουράγιο να ψελίσουν κάτι και αντίθετα φιλοξενούν σε κατασκήνωση της Νεολαίας τους τον πρέσβη της χούντας Μαδούρο, τροφοδοτώντας εύλογα ερωτήματα για τις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – καθεστώτος Μαδούρο; Σ΄αυτή την Δημοκρατία πιστεύει ο κύριος Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ; Αν ναι, ας μας το πουν. Για ποια διαφάνεια να μιλήσουν όσοι αρνούνται πεισματικά να συζητηθούν τα πάντα για σειρά σοβαρών υποθέσεων (γεγονότα,παρασκήνιο, επιλογές το 2015, παρακρατική δράση Καμένου) σε εξεταστικές επιτροπές, προτιμώντας να γίνονται κάθε Σαββατοκύριακο «ρόμπα» από τις αποκαλύψεις Γιάνη; Για ποια αριστερά να μιλήσουν όσοι απέδειξαν ότι ούτε το θέμα των μεταναστών, προσφύγων δεν μπόρεσαν να χειριστούν σεβόμενοι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κρατώντας ακόμα ανθρώπους πεταμένους σε χώρους ντροπής, ενώ τίθενται σοβαρότατα ερωτήματα για την διαχείριση των αντίστοιχων κονδυλίων που διατέθηκαν από την Ε.Ε. Για ποια αριστερά αντίβαρα να μιλήσουν οι καταδότες Τούρκων που ζήτησαν πολιτικό άσυλο, για να βρεθούν στις φυλακές του Ερντογάν, για να ακολουθήσει μια εκκωφαντική σιωπή που μοιάζει με ομερτά;
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο metarithmisi.gr
