Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Τα πράγματα είναι απλά. Αν η διοίκηση του ελληνικού κράτους ήταν καλά στελεχωμένη ήταν οργανωμένη και είχε αυτονομία και συνέχεια τότε κανείς δεν θα θεωρητικολογούσε για την παρουσία και τη συμμετοχή τεχνοκρατών στις κυβερνήσεις. Δεν θα τους χρειαζόμασταν στην κυβέρνηση. Αλλά όλοι ξέρουμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται η διοίκηση, όλοι έχουμε καταλάβει το μέγεθος των προβλημάτων και ότι κάποια από αυτά (πχ τράπεζες και ΔΕΗ) επείγει να λυθούν. Χωρίς τεχνοκράτες σε θέσεις κλειδί λοιπόν, τα πράγματα δεν θα προχωρήσουν με την ταχύτητα που απαιτείται.
Παρ'όλα αυτά όμως οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το θέμα των τεχνοκρατών ο Πρωθυπουργός το χειρίστηκε με “σολομώντεια σοφία”. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία ορίστηκαν ως υφυπουργοί κάτω από έναν αιρετό υπουργό διασφαλίζοντας ότι το μείγμα πολιτικών και τεχνοκρατών σε πολιτικό επίπεδο θα αντλούσε ευθεία νομιμοποίηση από το λαό.
Σ' ένα δεύτερο επίπεδο κάποιοι από τους τεχνοκράτες που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κοντά του είναι άνθρωποι που ξεδιάλεξε ο ίδιος μέσα από τη δημόσια διοίκηση και την κρατική μηχανή, εκεί συνεργάστηκε μαζί τους και εκτίμησε τις γνώσεις και τις ικανότητές τους.
Βέβαια, παρακολουθώντας τα δημοσιεύματα και τη δημόσια συζήτηση διαπιστώνει κανείς πως όλα τα παραπάνω είναι “υψηλή πολιτική” γιατί στην πραγματικότητα όλη η κριτική για την παρουσία τεχνοκρατών στην κυβέρνηση επικεντρώνεται στον υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ, Άκη Σκέρτσο. Είναι απίστευτα όσα διαβάσαμε το Σαββατοκύριακο. Στο πρόσωπο του κ. Σκέρτσου κάποιοι επιχειρούν να κατασκευάσουν το νέο εχθρό και ο λόγος που τον έχουν επιλέξει ως στόχο είναι η θητεία του στον ΣΕΒ. Οι ίδιοι βέβαια άνθρωποι, όταν έρθει η ώρα να αποτιμήσουν κριτικά τον ΣΕΒ επισημαίνουν ότι η αποβιομηχάνιση της χώρας αφαίρεσε από τον οργανισμό όλη την αίγλη και το κύρος και τον ελιτίστικο χαρακτήρα του.
Ο δε ισχυρισμός ότι ο κ.Σκέρτσος θα επιβάλλει τα συμφέροντα των βιομηχάνων είναι παραπάνω από γελοίος. Ο ΣΕΒ είναι ένας από τους κοινωνικούς εταίρους και τον 21οαι όποιος επιχειρεί να επιβάλλει τις θέσεις του αφ'υψηλού χωρίς να συμμετέχει επί ίσοις όροις σε μια διαβούλευση τρώει τα μούτρα του. Την εμπειρία της συνεργασίας, της διαβούλευσης, των διαπραγματεύσεων κομίζει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ο κ.Σκέρτσος.
Τέλος, ας αντλήσουμε κι ένα επιχείρημα από την αγαπημένη μας πηγή, το εκλογικό σώμα.
Σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης που μελετούσαμε τους προηγούμενους μήνες η λέξη-κλειδί που ιεραρχούνταν ψηλά από τους πολίτες ήταν η λέξη “Ανάπτυξη”. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι στις εκλογές του 2015 η λέξη “Ελπίδα “ ήταν αυτή που έβγαινε πρώτη στις έρευνες κοινής γνώμης.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η μεταρρυθμιστική ατζέντα Μητσοτάκη στο πολιτικό επίπεδο εκτόπισε ό,τι άλλο υπήρχε.
Οι πολίτες αγόρασαν την υπόσχεση για Ανάπτυξη. Δεν έχουμε δει ακόμα αξιόπιστη δημοσκόπηση που καταγράφει τις πρώτες εντυπώσεις των πολιτών από την νέα κυβέρνηση αλλά είμαστε βέβαιοι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που έδωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη την εντολή να φέρει ανάπτυξη στη χώρα, στη θέα των τεχνοκρατών της κυβέρνησης που θα εργαστούν για να πετύχουν ακριβώς αυτό το στόχο, θα έχει μείνει εκστασιασμένη.
