Του Σάκη Μουμτζή
Η ανοησία και η υποκρισία περισσεύει σε κάποια στελέχη της κυβέρνησης. Ολοι αυτοί που μέμφονταν τον επιχειρηματία που αμύνθηκε απέναντι στους ληστές και δεν κοιμήθηκε, όπως αυτοί μας συμβουλεύουν να κάνουμε, σήμερα συλλυπούνται τους οικείους τους.
Προφανώς, ποτέ δεν κατανόησαν πως για κάποιους ανθρώπους η υπεράσπιση της ζωής των μελών της οικογένειας τους είναι το πρώτιστο καθήκον τους. Θεωρούν τον χώρο τους σπιτιού τους ιερό και απαραβίαστο.
Αλλωστε, αυτήν την ασφάλεια έχει την υποχρέωση, εκ του Συντάγματος, να την παρέχει στους πολίτες η Πολιτεία. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου οι πολιτικές ηγεσίες όταν βρίσκονται στο δίλημμα να επιλέξουν μεταξύ των δικαιωμάτων των φυλακισμένων και της ασφάλειας των πολιτών, επιλέγουν, χωρίς πολλές σκέψεις, το δεύτερο.
Δυστυχώς στην πατρίδα μας, επί ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση ιεραρχεί, για ιδεολογικούς λόγους, την προστασία των δικαιωμάτων των φυλακισμένων. Από την κοσμοθεωρία τους πιστεύουν πως ο άνθρωπος διαμορφώνεται από τις κοινωνικές συνθήκες.
Ετσι, μια κοινωνία αδικίας και ανισότητας παράγει εγκληματίες, τους οποίους γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο η Αριστερά τους βλέπει με συμπάθεια και «κατανόηση». Ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα τους και πιστεύει πως τελικά ο εγκλεισμός δεν τους σωφρονίζει.
Ετσι, ξεχειλώνοντας τον νόμο για την αποσυμφόρηση των φυλακών, άφησε να κυκλοφορούν ελεύθεροι πολλοί βαρυποινίτες.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο διαπλέκεται η πολιτική του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» με την πολιτική του υπουργείου Δικαιοσύνης. Οταν μέσα στην κοινωνία κυκλοφορούν εγκληματίες που αποφυλακίσθηκαν, το αντίδοτο είναι η ισχυρή αστυνόμευση.
Οταν και αστυνόμευση δεν υπάρχει-- και πάλι για ιδεολογικούς λόγους-- και οι βαρυποινίτες είναι ελεύθεροι, τότε έχουμε τα αποτελέσματα που ζούμε.
«Μα τον σχετικό νόμο τον ψήφισαν και τον εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις», θα αντιτείνει ο αναγνώστης. Φυσικά, αλλά το έπραξαν με αυστηρότερες διαδικασίες και το κυριότερο με καλύτερη αστυνόμευση.
Δεν ψηφίσθηκε ο σχετικός νόμος του Χ.Αθανασίου για λόγους ιδεολογικούς, αλλά για λόγους πρακτικούς.
Από το 2015 και μετά δεν εφαρμόζεται ένας νόμος που είναι προϊόν μιας συγκεκριμένης αντίληψης ενός συγκεκριμένου υπουργού ( Ν.Παρασκευόπουλος).
Εφαρμόζεται ένας νόμος που πηγάζει από την κοσμοθεώρηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ν.Παρασκευόπουλος επιλέχθηκε, γιατί ήταν γνωστές οι ευαισθησίες του, επί του θέματος.
Το εξοργιστικό είναι πως παρ΄όλες τις δολοφονίες και τις ληστείες που διέπραξαν οι αποφυλακισθέντες, η ισχύς του νόμου παρατάθηκε. Συγχρόνως, με τρόπο πανηγυρικό, ματαιώθηκε η δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ, τις οποίες είχαν δαιμονοποιήσει όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς, μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα ανομίας, ανοχής της παραβατικότητας και ατιμωρησίας είναι λογικό να συμβαίνουν αυτά τα τραγικά γεγονότα. Οι κυβερνώντες όμως, όχι μόνον δεν αναθεωρούν την πολιτική τους, αλλά—ζώντας στον κόσμο τους-- κομπορρημονούν κιόλας για την «αποτελεσματικότητα της».
Φρουρούμενοι οι ίδιοι από μερικές δεκάδες αστυνομικών—συγκεκριμένο υπουργό γράφηκε πως τον φρουρούν 80 αστυνομικοί—αφήνουν όλους τους υπόλοιπους πολίτες στο έλεος των συμμοριών. Την μόνη δε, συμβουλή που μας δίνουν, είναι να «κάνουμε πως κοιμούμαστε».
Και αν κάποιος θελήσει να υπερασπιστεί την οικογένεια του, τα αριστερά ηχεία έχουν έτοιμη την απάντηση: «ήθελε και τάπαθε!»
Φωτογραφία: Shutterstock
