Όποιος δεν βλέπει ότι μας πάνε απευθείας στο σχέδιο Σόιμπλε, πάσχει από αχρωματοψία, ζει σε έναν ασπρόμαυρο κόσμο που οι άνθρωποι μοιάζουν με καρτούν. Μόνο εκεί μπορούν να προβάλουν στον καθρέπτη τα βράδια - κατά μόνας- υπουργικά κουστούμια ή να ονειρεύονται ότι επιστρέφουν καβάλα σε άσπρο άλογο. Ο δόκτορας τρίβει τα χέρια του. Η ανίκητη βλακεία μας θα φέρει τον θρίαμβό του.
Εύλογα αναρωτιόμαστε! Υπάρχει σε αυτή την χώρα πυρήνας υποστηρικτών του Δόκτορος Σόιμπλε; Αλλιώς πως μπορούμε να δεχτούμε ότι κάποιοι κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να δικαιώσουν τους Γερμανούς που θα επιθυμούσαν αυτή την στιγμή την – προσωρινή – έξοδο της χώρας από το ευρώ;
Εδώ υποστηρίζουν ακόμη και στα σοβαρά ότι η είσοδος της Ελλάδας στα μνημόνια ήταν θέμα συνωμοσίας του διεθνούς παράγοντα. Της λέσχης τάδε, των Εβραιομασόνων τραπεζιτών και άλλων εχθρών του ελληνισμού που ήθελαν να μας κλέψουν τον ήλιο και την θάλασσά μας. Να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Έφτασαν στο σημείο να ταλαιπωρούν με συνεχείς δικαστικές διώξεις έναν δημόσιο υπάλληλο, τον κ. Γεωργίου, επειδή αλλιώς δεν στεκότανε το αφήγημά τους. Κι έπειτα αναρωτιόμαστε για ποιον λόγο έχουν «στραβώσει» οι Ευρωπαίοι. Δεν ξέρουμε αν σας το είπαν. Δεν είναι μόνο ο κ. Σόιμπλε. Είναι κάτι περισσότερο. Απλά ο Σόιμπλε τα έλεγε αυτά από την αρχή…
Δεν φταίνε οι Γερμανοί που ψηφίζουμε κάθε φορά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με το πιστόλι στον κρόταφο. Δεν φταίνε οι Γερμανοί που δεν έχουμε δημιουργήσει ένα δικό μας αναπτυξιακό πρόγραμμα, που δεν έχουμε πείσει τους συμπατριώτες μας να φέρουν τα λεφτά τους από το εξωτερικό (ούτε καν τους βουλευτές και τους υπουργούς της ίδιας της κυβέρνησης), που δεν επενδύουμε τα δικά μας λεφτά στην δική μας χώρα.
Δεν φταίνε οι άλλοι που έχουμε μετατρέψει μία καταπληκτική χώρα σε μία απέραντη χωματερή ιδεών και συμπεριφορών. Φταίει το ελληνικό πολιτικό σύστημα που παρέα με την «ηγεσία» της αστικής τάξης συμπεριφέρθηκαν ως πειρατές στην ίδια τους την χώρα. Γιατί θα πρέπει άραγε να μας λυπηθούν οι ξένοι, όταν εμείς δεν είμαστε σε θέση να λυπηθούμε ούτε καν τα παιδιά μας για το κακό που τους κάναμε;
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι κομμάτι αυτού του ελληνικού συστήματος που λειτούργησε ως δύναμη καταστροφής. Το κακό είναι ότι ένα κομμάτι αυτής της ριμάδας της ηγεσίας της… αστικής τάξης δραπέτευσε επιχειρηματικά στο Λονδίνο και στην Σιγκαπούρη, οπότε έσπευσαν να βρουν ό,τι χειρότερο είχε απομείνει στην εγχώρια αγορά προς «συνεργασία». Δεν υπήρξαν ούτε καν εκλεκτικοί στις επιλογές τους…
Ποιος μας λέει ότι η επόμενη κυβέρνηση δεν θα είναι μία από τα ίδια; Δεν το ξέρουμε. Μόνο να ελπίζουμε μπορούμε. Και να παρακαλάμε τον Θεό να δίνει φώτιση στον αυριανό πρωθυπουργό να μην κάνει υπουργούς εκείνους που τα βράδια προβάλουν το κουστούμι τους, έχοντας παραμάσχαλα τα πρώτα νομοσχέδια της νέας κυβέρνησης. Επειδή, μάλλον θα έχουν γραφτεί στο πόδι. Κι αυτό δεν θα μπορέσουμε να το αντέξουμε.
Νέα πρόσωπα, φρέσκα πρόσωπα και ο Θεός βοηθός. Με φθαρμένα υλικά δεν φτιάχνονται άφθαρτες κυβερνήσεις.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
