Του Άγη Βερούτη
Τις τελευταίες ημέρες, και ειδικότερα μετά το επεισόδιο της Κυριακής στο γήπεδο του ΠΑΟΚ, ακούγεται εντονότατα από συμπατριώτες της Μακεδονίας μια ομοβροντία παραπόνων αναφορικά με την αδικία την οποία υφίστανται Θεσσαλονικείς και λοιποί Βορειοελλαδίτες, τόσο στη λήψη αποφάσεων όσο και στις κρατικές επενδύσεις στη Βόρεια Ελλάδα έναντι του επονομαζόμενου «κράτους των Αθηνών». Η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία έχει ως εξής: «Αν δεν αθωωθεί ο Σαββίδης για το επεισόδιο της Κυριακής», ή «αν δεν κερδίσει φέτος το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ», ή «αν συνεχίσει η αδικία τού να λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις για τη χώρα στο «κράτος των Αθηνών», τότε «Η ΧΩΡΑ ΘΑ ΣΚΙΣΤΕΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ».
Από την άλλη πλευρά, οι πρόσφατες φημολογούμενες απειλές του επιχειρηματία, ότι θα ανοίξει το στόμα του και θα κάψει Τσίπρα, Παππά και Καμμένο με όσα θα αποκαλύψει, σίγουρα δεν αφορούν αποκαλύψεις που ήδη έχει κάνει για τον ρόλο του ως «λαγού» στην αύξηση του τιμήματος των τηλεοπτικών αδειών, στη διαδικασία που κατέρρευσε στο ΣτΕ.
Πώς άλλωστε να αποκαλύψεις κάτι το οποίο έχεις ήδη πει; Μια πιο προσεκτική ανάγνωση των γεγονότων και των δηλώσεων οδηγεί δυστυχώς σε υπόνοιες ότι πιθανόν οι όποιες συνεννοήσεις ανάμεσα στον μεγαλοεπιχειρηματία και τους
αναφερθέντες από εκείνον κυβερνώντες αφορούν κάτι άλλο. Κακές γλώσσες λένε ότι πιθανόν θα έχει να κάνει με την κατευναστική ικανότητα του πρώτου απέναντι στον «λαό του ΠΑΟΚ» σε μια ενδεχόμενη δυσμενή για τη χώρα μας επίλυση του ονοματολογικού των Σκοπίων. Κακές γλώσσες λένε πως πριν από τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας για το Σκοπιανό ξεκαθαρίσουν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πως δεν υπάρχουν περιθώρια για παιχνίδια με τη Μακεδονία, υπήρχε διάχυτη μια διάθεση υποβιβασμού και βιασύνης για την επίλυση του Σκοπιανού, ακόμα και εις βάρος της χώρας μας!
Αν όντως τελικά αποδειχθούν αυτά που φαρμακολογούνται από κακές γλώσσες, αναφορικά με διευκολύνσεις από πλευράς της κυβερνήσεως προς τον μεγαλοεπιχειρηματία, με αντάλλαγμα την κατευναστική του ενεργοποίηση σε μια προαναγγελθείσα δυσμενή για την Ελλάδα εξέλιξη στο Σκοπιανό, ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε για την διχαστική ρητορική περί ακρωτηριασμού της χώρας μας και τη συλλογιστική περί «κράτους των Αθηνών». Εξάλλου, ποιες χώρες έχουν διαφορετικό εθνικό στρατό και διαφορετικό τοπικό στρατό, παρά εκείνες που από εθνικά κράτη γίνονται ομοσπονδιακά; Μήπως θα πρέπει να μπούμε σε βαθιά περισυλλογή για τον ρόλο που προσπαθεί να διαδραματίσει η σημερινή κυβέρνηση (ευτυχώς χωρίς αποτελεσματικότητα) στα εθνικά θέματα και, αντί να αερολογούμε περί τριχοτόμησης της γείτονος Τουρκίας, να αρχίσουμε να εξετάζουμε με σοβαρότητα τη ρητορική περί «κράτους των Αθηνών»;
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο την Παρασκευή 16 Μαρτίου.
