Τον Φεβρουάριο του 2015, με τo που φάνηκαν οι προθέσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισα στα σοβαρά να πάμε και να κάνουμε σχολεία εκτός Ελλάδος. Έδωσα λοιπόν σε συμβουλευτική εταιρεία καλών μου φίλων μια ευρεία λίστα με είκοσι χώρες, με σκοπό να εντοπίσουμε τις πέντε πλέον προσφορές για το project που είχα στο μυαλό μου. Όταν ολοκληρώθηκε η άσκηση, η χώρα που ξεχώριζε από κάθε πλευρά και με διαφορά από τις υπόλοιπες (σε δημογραφική & οικονομική ανάπτυξη, ευέλικτο κανονιστικό πλαίσιο, ευκολία εύρεσης επενδυτών, πολυσυλλεκτικό περιβάλλον, κλπ.) ήταν το Ντουμπάι.
Ξόδεψα σχεδόν ένα χρόνο, προσπαθώντας αρχικά να καταλάβω και στην συνέχεια να ανοίξω την εκπαιδευτική αγορά του Ντουμπάι. Φτάσαμε στο σημείο τον Φεβρουάριο του ’16, το σχολείο μας να είναι υποψήφιο για βραβείο εκπαιδευτικής καινοτομίας στα UAE και τον Σεπτέμβριο του ‘16 να κληθούμε επίσημα να παρουσιάσουμε το project μας σε συνέδριο επενδυτών στον χώρο της εκπαίδευσης, για την περιοχή της ΜΕΝΑ.
Γύρισα από το συνέδριο έχοντας ξεκάθαρο mandate για να ξεκινήσει η διαδικασία. Ταυτόχρονα όμως δημιουργήθηκε και μια καταπληκτική ευκαιρία για να αναπτυχθούμε στην ελληνική αγορά και τελικά προτίμησα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο, καθυστερώντας λίγα χρόνια την διεθνή μας επέκταση.
Στον έναν χρόνο που πηγαινοερχόμουν στα UAE, έμαθα και κατάλαβα πολλά. Και προπαντός, «βαρέθηκα» να ακούω από όλους εκεί κάτω την ίδια φράση: ”John, in order to come here, you have to be the best”.
Από την πρώτη κιόλας συνάντηση που έκανα με τους (πολύ φιλικούς και μορφωμένους) ανθρώπους του KHDA, της ανώτατης αρχής που εποπτεύει την εκπαίδευση στο Ντουμπάι, το μήνυμα ήταν σαφές:
«Γιάννη, μας αρέσει πολύ το σχολείο και η φιλοσοφία σας και θέλουμε επιτέλους να δούμε και άλλα εκπαιδευτικά μοντέλα, πέρα από το Βρετανικό που εφαρμόζουν οι περισσότεροι. Πρόσεξε όμως: για να σας δεχτούμε εδώ, πρέπει να μας πείσετε πως θα είστε οι καλύτεροι! Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχετε μια πολύ δυνατή ομάδα επενδυτών, να φέρετε μαζί σας εξαιρετικούς παιδαγωγούς και να σχεδιάσετε ένα υπερσύγχρονο σχολείο σε ότι αφορά τις εγκαταστάσεις & την εκπαιδευτική του φιλοσοφία.
Ο λόγος είναι απλός: κάθε νέο εξαιρετικό σχολείο που ανοίγει στο Ντουμπάι υποχρεώνει ένα μέτριο σχολείο είτε να κλείσει, είτε να βελτιωθεί».
Διότι, το KHDA κάθε χρόνο αξιολογεί όλα τα σχολεία του Ντουμπάι και τα ταξινομεί σε πέντε κατηγορίες: Εξαιρετικό, Πολύ Καλό, Καλό, Αποδεκτό & Αδύναμο. Η λίστα δημοσιεύεται κάθε Αύγουστο και προφανώς παίζει σημαντικό ρόλο για την επιλογή σχολείου από τους γονείς. Και αν αναρωτιέστε για τα κριτήρια αξιολόγησης, αυτά είναι η μαθησιακή και κοινωνική εξέλιξη των παιδιών, η επαγγελματική επάρκεια του προσωπικού, η ικανότητα της διοίκησης, η ποιότητα των εγκαταστάσεων, η ασφάλεια που παρέχει το σχολείο και φυσικά η δομή και η ποιότητα του εκπαιδευτικού προγράμματος.
Και για να προλάβω τον αντίλογο: φυσικά και όλο αυτό δημιουργεί ένα πολύ ανταγωνιστικό και απαιτητικό εκπαιδευτικό πλαίσιο. Είδα τον διευθυντή ενός από τα καλύτερα σχολεία (JESS Arabian Ranches) να «πεθαίνει» από το άγχος επειδή μέσα σε μια μέρα του έφυγαν 5 παιδιά για να πάνε αλλού. Ο διευθυντής ενός άλλου outstanding σχολείου (GEMS American Academy) έβαλε τα γέλια όταν τον ρώτησα αν το καταπληκτικό του κτήριο που μόλις είχε τελειώσει κόστισε πάνω απο 50 εκατομμύρια USD (με κλειστό γυμναστήριο που χρησιμοποιεί νανοτεχνολογία για την απορρόφηση του θορύβου, πενηντάρα πισίνα με μηχανισμό που την χωρίζει σε δύο άνισα μέρη κατά βούληση και τριακόσιους i-Μac για 1200 παιδιά). “Δεν περιμένεις πραγματικά να σου πω το νούμερο, έτσι δεν είναι;” ήταν η απάντηση του!
Να σας πω κάτι όμως; μέσα από τον ανταγωνισμό και μέσα από το απαιτητικό πλαίσιο επιτυγχάνονται η αριστεία και η τελειότητα. Θέλει μια χώρα μεγάλες ξένες επενδύσεις; Θέλει μια χώρα να προσελκύσει τους καλύτερους; Πρέπει η ίδια να είναι διατεθειμένη να ματώσει για να αριστεύσει. Και να το αποδεικνύει καθημερινά, στην πράξη.
Θυμηθείτε τι έλεγε και η Debbie Allen στο Fame: “Έχετε μεγάλα όνειρα; Θέλετε φήμη, θέλετε δόξα; Λοιπόν, η φήμη κοστίζει. Και από σήμερα αρχίζετε να πληρώνετε για αυτήν. Με ιδρώτα».
Αυτό έχουμε να μάθουμε από το Ντουμπάι. Ότι για να φτάσεις ψηλά, χρειάζεται ιδρώτας! Μια σταλιά χώρα που πριν σαράντα χρόνια είχε μόνο άμμο και ψάρια και σήμερα είναι μια διαστημική αποικία στη μέση της ερήμου. Ένα τεχνολογικό θαύμα που δημιουργήθηκε από το μηδέν και προσελκύει τους καλύτερους από ολόκληρο τον κόσμο, (και) διότι η δημόσια διοίκηση της χώρας καθημερινά βάζει τον πήχη ολοένα και ψηλότερα. Με οράματα και ιδέες από άλλο πλανήτη, με τεχνικά έργα & υποδομές απίστευτες, με νόμους αυστηρούς που τηρούνται, με διαρκή αξιολόγηση για όλους, με συνέπειες για όσους δημιουργούν προβλήματα και με επιβραβεύσεις για αυτούς που τα καταφέρνουν.
Πιστεύετε ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν τα παραπάνω και στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα (και όχι μόνο), δημόσιο & ιδιωτικό, εάν υπάρξει η πολιτική βούληση;
*Ο κ. Γιάννης Γιαννούδης είναι συνιδρυτής & διευθυντής του σχολείου για πολύ μικρά παιδιά Dorothy Snot preschool & kindergarten
