Μία από τις πιο θλιβερές εικόνες του «αντιμνημονιακού αγώνα» ήταν οι ξυλοδαρμοί και τα γιαουρτώματα των «προδοτών». Δεν πρέπει να επιτρέψουμε μια ανάλογη εικόνα στις μέρες μας, με θύματα αυτή την φορά τους βουλευτές και υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαστε ίδιοι, ούτε και θα γίνουμε. Όσο για τους χρυσαυγίτες; Μαζί με τους συριζαίους ήταν στις πλατείες, έχουν από τότε αναπτύξει μεταξύ τους έναν κώδικα επικοινωνίας!
Είναι σαφές ότι ο χωρισμός των Ελλήνων σε προοδευτικούς και ακροδεξιούς και με αφορμή την συμφωνία των Πρεσπών ήταν μια προμελετημένη και στρατηγική επιλογή του κ. Τσίπρα. Δεν περίμεναν μια τόσο μεγάλη αντίδραση από τον ελληνικό λαό, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αρχική τους επιλογή.
Η όξυνση του πολιτικού κλίματος είναι προς το συμφέρον του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να φύγει η συζήτηση από τα μεγάλα και καυτά προβλήματα της καθημερινότητας. Από την άλλη πλευρά το Μαξίμου είχε αποφασίσει να πάει σε μία τακτική... kazan – kazan! Αν η Νέα Δημοκρατία συναινούσε στην συμφωνία (που δεν θα μπορούσε αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση) θα αντιμετώπιζε την διάσπαση. Αν η Νέα Δημοκρατία δεν συναινούσε, όπως και έγινε, τότε η κυβέρνηση θα την ταύτιζε με την ακροδεξιά, όπως και επιχείρησε να την ταυτίσει, εκμεταλλευόμενη τις φυσιολογικές αντιδράσεις του απλού κόσμου σε μια κακή συμφωνία.
Σκέφτηκαν ότι με τον τρόπο αυτόν θα συσπείρωναν το δικό τους ακροατήριο απέναντι στον εχθρό της... ακροδεξιάς και του... νεοφιλελευθερισμού! Τα πράγματα δεν έχουν εξελιχτεί με αυτό τον τρόπο! Είναι αυτό που λένε για τον Θεό και τους ανθρώπους που κάνουν σχέδια. Είναι και το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που αναδείχτηκε μέσα από μία φοβερή και ανεπανάληπτη αλληλουχία γεγονότων, δημιουργώντας την αίσθηση ότι είναι ανίκητος. Στην πραγματικότητα είναι ένα υπερεκτιμημένο σύστημα εξουσίας, το οποίο κάτω από άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι πρόκειται απλά για μία παρέα, η οποία και δείχνει να έχει με προφανή αδυναμία να ερμηνεύσει σωστά τα δεδομένα και να χαράξει μια στρατηγική με βάση αυτά.
Δεν είναι χρυσαυγίτες όσοι διαμαρτύρονται στις επισκέψεις υπουργών στην Μακεδονία. Αλλά δεν μπορούμε ως Έλληνες πολίτες να συμφωνήσουμε σε μία τέτοια πρακτική. Και πιστεύουμε ότι όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι έχουν δικαίωμα να πάνε όπου θέλουν και να πουν ό,τι θέλουν. Το ίδιο ισχύει για την Βέροια, αλλά και για την Πλατεία Εξαρχείων.
Αυτή η κυβέρνηση καλλιέργησε ως αντιπολίτευση στο παρελθόν την λογική των ακραίων διαμαρτυριών. Αλλά αυτό δεν είναι άλλοθι για όσα συμβαίνουν σήμερα. Δεν είμαστε ίδιοι με αυτούς και δεν θέλουμε να γίνουμε ίδιοι. Όση αγανάκτηση κι αν υπάρχει, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κερδίσει η ρητορική του μίσους και οι πρακτικές του όχλου.
Θέλουν να διαμαρτυρηθούν κάποιοι για την συμφωνία των Πρεσπών; Έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Όχι όμως μέσα στις αίθουσες που οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν στους ομοϊδεάτες τους. Ούτε και είναι αποδεκτό να γίνονται επιθέσεις σε σπίτια βουλευτών. Απαράδεκτα πράγματα!
Η πόλωση δεν ωφελεί την χώρα. Ωφελεί μόνο όσους δεν θέλουν να γίνει μια πραγματική συζήτηση για το τι έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια και τι πρέπει να γίνει για να γυρίσουμε σελίδα. Διότι σελίδα δεν έχουμε γυρίσει. Είμαστε στο 2011. Το δείχνουν άλλωστε και οι αντιδράσεις του κόσμου. Στο χέρι μας είναι να θα ξαναζήσουμε ένα 2012 ή αν θα χαράξουμε μια άλλη πορεία. Ας ξεκινήσουμε μαθαίνοντας να ακούμε τους άλλους. Ακόμη κι αν διαφωνούμε μαζί τους.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
