Του Σάκη Μουμτζή
Αν οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης πιστεύουν πως ο ρόλος τους είναι κάνουν τους μαθητές τους λαϊκούς αγωνιστές, γιατί οι δικαστές να μην πιστεύουν πως η αποστολή τους είναι η κοινωνική αλλαγή; Νομίζω πως η διαστροφή των ρόλων που έχουν αναλάβει, από την Πολιτεία, συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες είναι μια από τις παθογένειες της κοινωνίας μας. Οι καθηγητές είναι επιφορτισμένοι να μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μας. Γι΄αυτό πληρώνονται από τους φόρους όλων των Ελλήνων. Και οι δικαστές πληρώνονται για να δικάζουν δίκαια, με βάση τους κείμενους νόμους. Ολα τα άλλα είναι νοσηρά συμπτώματα.
Σε αυτήν την κατηγορία των νοσηρών συμπτωμάτων εντάσσεται και η ανακοίνωση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου σχετικά με την απόπειρα κατά του Ι. Ντογιάκου. Η κυρία Ξένη Δημητρίου, αν το έχετε καταλάβει, αφού μέσα σε μια αράδα εκφράζει την συμπαράσταση της στον συνάδελφό της, μετά ανοίγει έναν διάλογο με τους τρομοκράτες. Αναπτύσσει με, γυμνασιακού επιπέδου επιχειρήματα, το όραμά της για το πώς θα αλλάξει ο κόσμος, λες και αυτό μας ενδιαφέρει.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Γιατί η κυρία εισαγγελέας, που μισθοδοτείται πλουσιοπάροχα από όλους τους Έλληνες, θεωρεί βέβαιο πως όλοι οι πολίτες–εργοδότες της θέλουν να αλλάξει η κοινωνία; Γιατί προβαίνει σε μια τοποθέτηση, πέραν των καθηκόντων της, και μάλιστα απευθυνόμενη προς τους τρομοκράτες με τρόπο μητρικό, σαν να γνωρίζει τα κίνητρα τους, με τα οποία όπως φαίνεται συμφωνεί. Κάτι μου θυμίζει. Εκείνον τον απίθανο τυπάκο του ΣΥΡΙΖΑ που είδε στους δολοφόνους της 17 Νοέμβρη καλές προθέσεις.
Αλλά πώς κατάλαβε η κυρία εισαγγελέας τα κίνητρα των τρομοκρατών; Γιατί απέδωσε σε αυτούς αγαθές προθέσεις για τις οποίες αγωνίζονται με λάθος τρόπο, όπως η ίδια υποστηρίζει; Και αν οι προθέσεις τους είναι σκοτεινές, τι γίνεται; Αν ο Ι. Ντογιάκος στοχοποιήθηκε για τον χειρισμό του π.χ. στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, πού βρίσκεται το όραμα της κοινωνικής αλλαγής των τρομοκρατών στο οποίο πιστεύει και η κυρία Ξένη Δημητρίου;
Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας αυτήν την ανακοίνωση μια μόνο σκέψη έρχεται στο μυαλό μου. Δεν πάμε καλά. Δεν πάμε καθόλου καλά. Το επόμενο βήμα της κυρίας εισαγγελέως θα είναι, αν τους συλλάβει ποτέ, να τους κάνει ντα. Παλιόπαιδα! Όπως η μητέρα τα άτακτα παιδάκια της. Τα ίδια έλεγαν και κάποιοι προοδευτικούληδες δημοσιογράφοι στους «εν όπλοις συντρόφους τους». Στους, κατά συρροήν, δολοφόνους 23 ατόμων.
Αν η κυρία Δημητρίου επιθυμεί την κοινωνική αλλαγή, ας στρατευθεί πολιτικά παραιτούμενη του αξιώματος της. Όμως, όσο το κατέχει, ο δημόσιος λόγος της θα πρέπει να κινείται αυστηρά στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που της δίνει το Σύνταγμα και οι νόμοι του Κράτους.
Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου θέλουμε. Όχι μια νέα Ρόζα Λούξεμπουργκ (μοιάζουν κιόλας).
