Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Θέλω εξαρχής, να ξεκαθαρίσω ότι αδιαφορώ πλήρως για την «καταδίκη» του κ. Γαβρόγλου ως υπουργού Παιδείας. Και να τονίσω ότι μου είναι αρκούντως «συμπαθής», με την κυριολεκτική του έννοια, του «πάσχοντος» που προκαλεί τον έλεο του κλασικού Δράματος.
Πόση άραγε σημασία έχει να εκτονωθεί κανείς σε έναν άνθρωπο που δεν είχε την πρόνοια να προστατεύσει τον εαυτό του από τα δεινά της υπερέκθεσης στην βαναυσότητα της πολιτικής! Άλλωστε, είναι τελευταία, σύνηθες, η αριστερή «διανόηση» να ανέχεται, κατά παράδοξο τρόπο, τον τυχοδιωκτισμό της εξουσίας, χωρίς κανένα συνειδησιακό πρόβλημα. Το να αποδέχεσαι ας πούμε, τη θέση του υπουργού Παιδείας με αναπληρωτή υπουργό τον Ζουράρι και με πρωθυπουργό τον Τσίπρα, σημαίνει ότι η αντίληψή σου σε κατατάσσει σε ιδιάζουσα τραγική θέση, μεταξύ πολιτικής και φαρσοκωμωδίας…
Επομένως, δεν είναι θέμα προσώπων αλλά κατάστασης. Δεν είναι το πρόβλημα ο κ. Γαβρόγλου αλλά η αδυναμία του να κατανοήσει την δεινή θέση στην οποία βρίσκεται το Εκπαιδευτικό Σύστημα της χώρας.
Όλη αυτή η ιστορία που ξεκίνησε με την «κατάργηση» των πανελλήνιων εισαγωγικών εξετάσεων στα πανεπιστήμια, δεν φαίνεται να τελειώνει με κάποια συγκεκριμένη απόφαση του Υπουργείου. Αντίθετα, τα επεισόδια συνεχίζονται, δημιουργώντας απίστευτη σύγχυση στον κόσμο και γελοιοποιώντας την κυβέρνηση.
Μιλώντας στον realfm και στο ερώτημα αν η συμμετοχή των μαθητών σε αυτές τις εξετάσεις θα είναι υποχρεωτική ή μπορεί να είναι και προαιρετική ο κ. Γαβρόγλου απάντησε: «Εγώ θα έλεγα να το πάρουν όλοι οι μαθητές. Αν τώρα κάποιοι μαθητές πουν, “εγώ δεν το θέλω και θέλω να πάω κατευθείαν τον Ιούνιο”, θεωρώ ότι θα έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Αλλά να με θυμηθείτε και καταλαβαίνετε πως το λέω αυτό, ότι παιδαγωγικά θα το αγκαλιάσουν όλοι».
Όλα αυτά θα ήταν κατανοητά, ως προβληματισμοί μιας κεντρικής διαχείρισης της Παιδείας. Επίσης θα ήταν φυσιολογικές απόπειρες σχεδιασμού, εντός της κλειστής αίθουσας των συσκέψεων του Υπουργείου.
Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με μία ακατάσχετη φλυαρία, με έναν πόλεμο ανακοινώσεων και με έναν απίστευτο ναρκισσισμό του Πρωθυπουργού, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να κομπάζει για την κατάργηση των Πανελληνίων! Επομένως, πόση σοβαρότητα να προσδώσει κανείς στο υπουργείο του κ. Γαβρόγλου, όταν οι πάντες παρατηρούν την αγωνιώδη προσπάθεια για προπαγάνδα και όχι για ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών;
Παρόλα αυτά, δεν βλέπω ποιος ακριβώς, θα «ανακουφιστεί» από τις εξαγγελίες του Υπουργού. Οι μαθητές που θα δίνουν δύο φορές εξετάσεις, οι γονείς τους που αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις «κυβιστήσεις», οι καθηγητές ή οι πανεπιστημιακοί;
Με λίγα λόγια, ακόμα και ο πιο αδέξιος λαϊκισμός, κάπου βασίζεται για να αποδώσει. Είτε σε παροχές είτε σε κάποια δημαγωγία. Εδώ, η μόνη σκοπιμότητα φαίνεται να είναι ο πλήρης αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης και η απαξίωση του δημόσιου σχολείου.
Σε κάθε περίπτωση, η φαιδρότητα δεν βοηθάει, παρά μόνον την εκτόνωσή μας. Γιατί είναι θλιβερό και απαράδεκτο, να συνεχίζεται η κατάντια της ελληνικής Εκπαίδευσης, επειδή το συγκεντρωτικό κομματικό κράτος θέλει να επεμβαίνει σε όλα. Είναι ακόμα πιο εξοργιστικό, εν τω μεταξύ, να συναγωνίζονται στην πλάνη, τραγικοί άνθρωποι που φαντασιώνονται, σαν «Δον Κιχώτες», ιδεοληπτικούς ανεμόμυλους εις βάρος της ελληνικής οικογένειας, των μαθητών και των εκπαιδευτικών.
Για να ξεμπλέξουμε από όλα αυτά κ. Γαβρόγλου, η λύση είναι μία και μοναδική. Μην ασχολείστε με τα σχολεία, τις Πανελλήνιες και τους μαθητές. Καλύτερα, επιστρέψτε σε κάποιο ακαδημαϊκό έργο ή γράψτε κάποιο βιβλίο. Κανείς δεν έχει διάθεση πια, να συζητάει για παραδοξολογίες και πειραματισμούς.
Είναι μάλλον πολυτέλεια κάθε σκωπτική διάθεση μπροστά στην τραγική κατάσταση που έχει οδηγήσει το πολιτικό σύστημα την Παιδεία. Μην συνεχίζετε άλλο την διακωμώδησή της…
