Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν έχει εκπλαγεί από τα καμώματα του ΣΥΡΙΖΑ στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής που διερευνά τυχόν ποινικές ευθύνες του κ. Δ.Παπαγγελόπουλου ούτε απαιτείται κάποια εμπειρία στο πεδίο της επικοινωνίας για να αποκωδικοποιηθεί η στρατηγική του. Οι άνθρωποι προσπαθούν να τραβήξουν την κυβέρνηση στο είδος της αντιπαράθεσης που οι πολίτες έχουν απορρίψει ήδη δύο φορές στην κάλπη και με στόχο να υπονομευθεί η αίσθηση της «κανονικότητας» που επικρατεί, ακόμα κι αν αυτή, για την ώρα, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της οικονομίας και της λειτουργίας του κράτους.
Κάποιοι λένε ότι η τακτική της υστερικής αντιπαράθεσης ηττήθηκε στην κάλπη. Μόνο που η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαντλείται σε μία τακτική. Ενώ οι κ.κ. Τζανακόπουλος και Πολάκης προσπαθούν να απαξιώσουν την προανακριτική επιτροπή στη Βουλή και να παρασύρουν την κυβέρνηση σε μια υστερική αντιπαράθεση, ο κ.Τσίπρας περιοδεύει σε περιοχές που το πανελλήνιο γνώριζε ως «εκλογικά κάστρα» του ΠΑΣΟΚ την εποχή της πολιτικής και κυρίως κοινωνικής παντοδυναμίας του. Κι αυτή η επιλογή έχει ένα ενδιαφέρον δεδομένου ότι σύμφωνα με τα δύο exit poll των τελευταίων εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλη απήχηση στις νεότερες ηλικίες που δεν έχουν τις μνήμες της περιόδου του ΠΑΣΟΚ που ο κ.Τσίπρας προσπαθεί να αναστήσει για να γίνει ο νέος του προφήτης.
Αν και σε εμάς τουλάχιστον είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι ο κ.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν απλώς ό,τι ξέρουν καλύτερα, χωρίς να τα αναλύουν σε τόσο βάθος δεν πρέπει κανείς να τους παρακολουθεί αφ''υψηλού.
Κακά τα ψέματα. Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και διαγενεακά (δηλαδή, σε όλες τις ηλικιακές ομάδες), όταν μιλάει για την πολιτική, επικοινωνεί με τον κώδικα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι απλοϊκές, αληθοφανείς εξηγήσεις, η κενή πολιτικού νοήματος συνθηματολογία, τα ψέματα που είναι η δεύτερη φύση του συγκεκριμένου χώρου, ο λαϊκισμός, η εκφορά ενός επιθετικού λόγου με μια κατ'επίφαση λαϊκότητα, διανθισμένου με ατάκες από βιντεοκασέτες του Στάθη Ψάλτη τη δεκαετία του '80, είναι πολύ οικείος κώδικας σε σεβαστό κομμάτι της κοινωνίας. Πιστεύουμε οτι θα λειτουργήσει καλά και σίγουρα θα τους επιτρέψει, για την ώρα, να μείνουν στον αφρό.
Μπορεί να επικρίθηκε αλλά το σχόλιο του κ.Τσίπρα στο οποίο αποκαλούσε τον Πρωθυπουργό «μπαγάσα» με νεοελληνική οικειότητα καφενείου, επικοινωνιακά, ήταν από τα πιο εύστοχα και στρατηγικά σωστά σχόλια που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Απόδειξη ότι ο σοβαρός και θεσμικός κυβερνητικός εκπρόσωπος την υιοθέτησε, δήθεν για να την επιστρέψει αλλά, όπως έχουμε αναλύσει πολλάκις, ισχυρός είναι αυτός που επιβάλλει το δικό του λεξιλόγιο και ο κ.Τσίπρας υποχρέωσε τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο να χρησιμοποιήσει μια λέξη που απάδει του ύφους και της αισθητικής της κυβέρνησης. Αυτό μετράει.
Σ'αυτό το σημείο της ανάλυσής μας να προσθέσουμε ότι θεωρούμε σκόπιμο να εισάγουμε ένα νέο όρο: «Τσιπροπασόκ». Επειδή κάθε απόπειρα να μπουν στην ίδια φράση, ως δύο όροι σύγκρισης, ο Α. Παπανδρέου και ο κ. Τσίπρας καταλήγει ως «γκολ από τ'αποδυτήρια» υπέρ του κ.Τσίπρα, ακόμα και τις φορές που η σύγκριση γίνεται για να απαξιωθεί ο Ανδρέας, ήρθε η ώρα να απομονώσουμε το νοσηρό κομμάτι της περιόδου του '80, αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα διεκδικεί ως δικό του και να του βάλουμε μια δική του ετικέτα. Όποια και να είναι τα αισθήματα του καθενός είναι λάθος να απαξιώνει τον Ανδρέα, ιδίως αν φιλοδοξεί να αποκρυσταλλώσει την ηγεμονία του στο χώρο. Σημειώνουμε ότι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αυτή τη στιγμή, στη Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνονται οι περισσότεροι πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται ως «κεντρώοι» και ο Ανδρέας είναι ένα εμβληματικό πρόσωπο αναφοράς για το Κέντρο.
Το Τσιπροπασόκ είναι εδώ λοιπόν και είναι αναπάντεχα δυνατό γιαυτό ας μην το υποτιμά κανείς. Τώρα, αν είναι και όσο ενωμένο θέλει η «κλασική» και πολύ επιτυχημένη συνταγή, θα δείξει.
