Του Σάκη Μουμτζή
Ενδεχομένως αυτή η σύγκριση να αδικεί τον Ερντογάν, που ξεδίπλωσε την επιθετικότητα του σε θεσμούς και πρόσωπα, επειδή προσπάθησαν να τον ανατρέψουν και να τον δολοφονήσουν. Συνεπώς, έχει ελαφρυντικά. Βέβαια ποτέ δεν έκρυβε την απέχθεια του στον πλουραλισμό, όμως αυτή η συμπεριφορά του εντάσσεται στις ιδιομορφίες της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Ο δικός μας πρωθυπουργός, αφού εκμεταλλεύτηκε κατά κόρον τα χαρακτηριστικά της αστικής δημοκρατίας –χάρη στα οποία έγινε πρωθυπουργός– τώρα αυτός και οι συνεργάτες του επιδιώκουν την αλλοίωση τους μέχρι καταργήσεως τους.
Αφορμή γι΄ αυτές τις σκέψεις δεν έδωσαν οι «περίεργες» αντιλήψεις της κυρίας Γεροβασίλη για την ελευθερία της ενημέρωσης, ούτε η πρωτοφανής συμπεριφορά της να μην δώσει τον λόγο προχθές σε 4 εφημερίδες που πρόσκεινται στην αντιπολίτευση, ούτε καν το «μαύρο» σε 4 κανάλια. Αυτά όλα λειτουργούν επικουρικά στη διαπίστωση πως το πολίτευμα μας τείνει να λάβει αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά.
Το πρωτοφανές και άκρως επικίνδυνο γεγονός ήταν η δημόσια πρόβλεψη του Α. Τσίπρα πως το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν θα αποφασίσει αρνητικά για τη συνταγματικότητα του νόμου Παππά, με το πρωτοφανές επιχείρημα πως το τίμημα που επιτεύχθηκε στη δημοπρασία είναι ιδιαίτερα υψηλό.
Άγνοια στοιχειωδών πραγμάτων; Προκλητικότητα και αλαζονεία; Σύγχυση; Μάλλον προκλητική άγνοια του γεγονότος πως το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο δικάζει με αμιγώς νομικά κριτήρια. Και βέβαια, βαθύτατη περιφρόνηση στη διάκριση των εξουσιών, που αποτελεί την καταστατική αρχή της αστικής δημοκρατίας, του μόνου πολιτεύματος που προστατεύει τον πολίτη από την κρατική αυθαιρεσία.
Είναι γνωστό πως η μαρξιστική Αριστερά δεν πιστεύει στο συγκεκριμένο πολίτευμα. Η μεν σταλινική εκδοχή της εφηύρε τη «λαϊκή» δημοκρατία ή δε ριζοσπαστική εκδοχή της την άμεση δημοκρατία. Η πρώτη εφαρμόστηκε στις σοσιαλιστικές χώρες με τα γνωστά αποτελέσματα, η δεύτερη επωάζεται ακόμα στα μυαλά κάποιων γραφικών «διανοουμένων».
Είναι λογικό ο Α. Τσίπρας και οι συν αυτώ να απεχθάνονται τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, καθώς αποτελούν εμπόδιο στη μόνιμη παραμονή τους στην εξουσία. Όπως γράφουν και λένε οι ίδιοι απροκάλυπτα, η εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση της χώρας –τώρα που κυβερνούν αυτοί– είναι «παλινόρθωση». Δεν είναι τυχαία η επιλογή της συγκεκριμένης λέξης. Υποκρύπτει την αντίληψη τους πως αυτοί αλλάζουν το καθεστώς και συνεπώς η εκδίωξη τους από την εξουσία σημαίνει την επαναφορά του «παλαιού καθεστώτος», κάτι που δεν είναι επιτρεπτό σύμφωνα με τον κώδικα αξιών τους. Το έχουν πει και πιο ωμά: «ή θα σας τελειώσουμε ή θα μας τελειώσετε». Η ιδεολογική τους τύφλωση δεν τους επιτρέπει να σκεφτούν πως όλοι μπορούμε να συνυπάρξουμε! Ο φανατισμός τους τους εμποδίζει να αντιληφθούν πως η αστική δημοκρατία έχει χώρο για όλους. Ως εκ τούτου και η Δικαιοσύνη θα πρέπει να υπηρετεί το «νέο καθεστώς». Καμία δήλωση δεν είναι τυχαία.
Υ.Γ.: Παρεμπιπτόντως, στην «Καθημερινή της Κυριακής», ο κ.Κωνσταντίνος Ζούλας ανέτρεξε σε δύο αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, την 1901/2014 και την 3914/2015, που θεωρούν πως το ΕΣΡ είναι η μόνη αρμόδια αρχή στο ζήτημα της έκδοσης τηλεοπτικών αδειών. Το ενδιαφέρον είναι πως στην απόφαση του 2015 πρόεδρος του ΣτΕ ήταν ο κ. Ν. Σακελλαρίου, που παραμένει πρόεδρος του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.
