Του Σάκη Μουμτζή
Από ανθρώπους που προσπάθησαν να βγουν κερδισμένοι από μια εθνική τραγωδία με 92 νεκρούς δεν περιμέναμε και μεγάλη ευαισθησία. Αλλά μεταξύ του να μην είναι κάποιος ευαίσθητος και του να είναι αναίσθητος, η διαφορά είναι μεγάλη. Και προχθές στο Λαύριο, ο Α.Τσίπρας, η Ρ.Δούρου και οι συνεργάτες τους έδωσαν ρεσιτάλ αναισθησίας.
Με χαμόγελο τύπου Golgate προσήλθαν όλοι στην σύσκεψη, σαν να μην υπήρξε αυτή η τραγωδία. Σαν να επρόκειτο για μια εκδήλωση ρουτίνας.
Μα για όλους αυτούς ήταν μια εκδήλωση ρουτίνας. Είτε το πίστευαν είτε όχι, το αφήγημα το είχαν φτιάξει και τα φιλικά ΜΜΕ το αναπαρήγαν. Για όλα ευθύνονται τα αυθαίρετα, η κλιματική αλλαγή, οι ανεμογεννήτριες και, όπως πάντα, οι «προηγούμενοι».
Συνεπώς, αυτό που απέμεινε στον Τσίπρα και στην παρέα του ήταν τα διαδικαστικά της επόμενης ημέρας μετά την πυρκαγιά. Και ένα τέτοιο διαδικαστικό θέμα ήταν και η σύσκεψη στο Λαύριο. Μάλιστα ήταν τόσο ρουτινιέρικη και κουραστική, που φρόντισαν να γίνει κοντά στην βίλα του εφοπλιστή, όπου είναι το θερινό κατάλυμα του πρωθυπουργού.
Αν κατάλαβα καλά, και που πήγε στο Λαύριο, χάρη μας έκανε. Ταλαιπωρήθηκε.
Γι΄αυτούς τους ανθρώπους το συναίσθημα, ο πόνος, η θλίψη και η οργή είναι απλώς εργαλεία άσκησης πολιτικής. Δεν βγαίνουν μέσα από την ψυχή τους. Όλα αυτά τα «πουλάνε» στους πολίτες.
Η «αγανάκτηση» τους το 2011 ήταν το απόλυτο όπλο που τους έφερε στην εξουσία. Η θλίψη και η οργή που αισθάνονταν για τις αυτοκτονίες και τους θανάτους από το μαγκάλι, ήταν μια καλοστημένη θεατρική παράσταση που έκοψε πολλά εισιτήρια. Προσχεδιασμένη οργή, επιτηδευμένη θλίψη.
Τώρα, που βρίσκονται στην εξουσία δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Και τι δεν είπαν χωρίς καμιά ντροπή ! Άλλος είπε πως οι νεκροί «θόλωσαν» το κυβερνητικό έργο. Η Δούρου χρησιμοποίησε μια αγοραία έκφραση για να αμβλύνει τις εντυπώσεις από την ανυπαρξία της. Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη πως μέσα σε δέκα μήνες η περιφερειάρχης μετρά 116 νεκρούς. Καλή επίδοση!
Και, χθες, ήρθε ο Κουβέλης να μας πει πως «τώρα βγαίνουμε από τα μνημόνια.» Δηλαδή, να μην ασχολούμαστε με τέτοιες λεπτομέρειες, όπως οι 92 νεκροί. Αυτοί θα ξεχαστούν. Σημασία έχει πως λήγει μια ιστορική περίοδος επί πρωθυπουργίας Α.Τσίπρα. Αυτά μας λέει ο μοιραίος Κουβέλης, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς.
Νομίζω πως η αντιπολίτευση άριστα πράττει που τους αφήνει να εξευτελίζονται μόνοι τους. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να επιτελέσει τόσο αποτελεσματικό αντιπολιτευτικό έργο, όσο οι ίδιοι οι κυβερνώντες με τα λεγόμενα τους και τις πράξεις τους. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ—ΑΝΕΛ είναι ένα εργοστάσιο που λειτουργεί 24 ώρες και παράγει Νεοδημοκράτες, για να παραφράσω τον αείμνηστο Γεώργιο Παπανδρέου.
Ο,τι και να έλεγε ο Κ.Μητσοτάκης ή η Φ.Γεννηματά, το χαμόγελο και οι χαρούλες της Δούρου προκάλεσαν μεγαλύτερη οργή στους πολίτες, από τα λεγόμενα τους.
Ο Α.Τσίπρας και η παρέα του, τώρα που είναι στην κυβέρνηση δεν έχουν κανέναν λόγο να υποκρίνονται. Οι ρόλοι είναι καλοί όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Αυτό που μετρά σήμερα είναι να κυλήσει ο χρόνος και να ξεχαστεί το κακό. Και μετά βλέπουμε.
Όμως αυτή η τραγωδία, και κυρίως η διαχείριση της, έχει καταγραφεί στην συνείδηση των πολιτών και θα υπενθυμίζει πάντα την αναλγησία, τον κυνισμό και την υποκρισία των κυβερνώντων.
