Ας πούμε ότι εγώ αποφασίζω να κάνω ένα ταξιδάκι στην Κύπρο. Να ξεσκάσω δυο τρεις μέρες, να δω και δυο φίλους βρε αδερφέ. Δίνω ραντεβού με τον πρώτο σε μια καφετέρια που με βολεύει και πίνουμε το καφεδάκι μας κουτσομπολεύοντας. Έχω κανέναν λόγο, πριν αρχίσουμε να μιλάμε, να τον στήσω στον τοίχο και να του κάνω σωματική έρευνα μην και είναι καλωδιωμένος; Όχι βέβαια. Εκτός κι να έχω κάτι ύποπτο να του πω.
Αλλά έχει κι εκείνος κανέναν λόγο να γεμίσει τα εσώρουχα του με καλώδια και αντί για κουμπιά να ράψει στο σακάκι του μικρόφωνα; Προφανώς όχι, εκτός κι αν περιμένει ότι κάτι επιλήψιμο θα ακούσει, το οποίο στην συνέχεια μπορεί να χρησιμοποιήσει είτε προς άμυνα του είτε προς δικό του όφελος. Πάντως, αν σε μια συνάντηση δυο ανθρώπων ο ένας εμφανιστεί καλωδιωμένος, η συνάντηση δεν είναι καθαρή. Εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή, αυτός που καταγράφει μυστικά διαπράττει αδίκημα, όμως είναι προφανές ότι και το ίδιο το περιεχόμενο της συνάντησης εμπίπτει στην κατηγορία του αδικήματος.
Κι αφού βλέπω τον πρώτο φίλο που είναι καλωδιωμένος, το απόγευμα ή την επόμενη μέρα, στην ίδια καφετέρια βλέπω κι έναν δεύτερο φίλο. Άσχετο τελείως με τον πρώτο και με περιεχόμενο συζήτησης ανάμεσα μας τελείως διαφορετικό. Έχω κανέναν λόγο να κοιτώ έξω από το τζάμι μήπως μας φωτογραφίζει κανείς; Φυσικά όχι. Κι όμως, αυτή την φορά, ένας φωτογράφος έχει στηθεί κρυφά έξω από την καφετέρια και απαθανατίζει την συνάντηση μας. Η κρυφή φωτογράφιση προφανώς είναι παράνομη και καταδικαστέα πράξη. Αλλά μισό λεπτό. Ποιος κάλεσε τον φωτογράφο και γιατί; Είτε εγώ, είτε ο φίλος που συνάντησα, είτε κάποιος τρίτος που έμαθε για την συνάντηση μας.
Ποιος βγαίνει δυνητικά κερδισμένος από μια τέτοια καμουφλαρισμένη και εμφανώς παράνομη φωτογράφιση; Είτε ένας από τους δυο μας (που θα εκβιάσει αργότερα τον συνομιλητή του έχοντας οπτικές αποδείξεις των συνεννοήσεων μας), είτε κάποιος τρίτος που θα εκβιάσει κάποιον απ’ τους δυο μας ή και τους δυο μαζί. Ενδέχεται ο τρίτος που έμαθε για την συνάντηση μας και μας φωτογράφησε, να είναι είτε μυστική υπηρεσία, είτε παρακρατική ή εγκληματική οργάνωση. Σας ζάλισα; Πιθανότατα, αλλά αυτές οι ιστορίες είναι εξ ορισμού μπερδεμένες και σκοτεινές.
Βάλτε τώρα στην δική μου θέση τον Νίκο Παππά, στην θέση του πρώτου φίλου μου τον Μιωνή και στην θέση του δεύτερου φίλου τον Αρτεμίου. Μετά, προσθέστε γύρω από τα τρία αυτά πρόσωπα όποια οργάνωση κρυφών μαγνητοφωνήσεων θέλετε, όποιον μηχανισμό παρακολουθήσεων ή φωτογραφήσεων επιθυμείτε και όποια ιστορία μαύρου χρήματος ή εκβιασμών φαντάζεστε. Ποτέ δεν θα μάθουμε όλη την αλήθεια, ούτε ποιο χοντρό παιχνίδι παίχτηκε εκείνο το τριήμερο στην Κύπρο. Το μόνο βέβαιο απ’ όλο αυτό το χαφιεδο-πρακτορικο-πολιτικό παιχνίδι, ως θέαμα από μακριά και ανεξαρτήτως επιμέρους λεπτομερειών, κάνει τον απλό άνθρωπο να κλείσει αηδιασμένος την μύτη του. Διότι η βρωμιά του είναι διάχυτη.
