Του Θανάση Χειμωνά
Μετά από αρκετά χρόνια ζήσαμε ένα μαζικό ρατσιστικό πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας. Ευτυχώς κράτησε λίγο και δεν σημειώθηκαν σοβαροί τραυματισμοί. Η εικόνα όμως εκατοντάδων νεαρών να επιτίθενται και να διαλύουν με τη βία πορεία Πακιστανών που γιόρταζαν τα γενέθλια του Μωάμεθ μόνο ανατριχίλα προκαλεί.
Η είδηση αυτή δεν «έπαιξε» όσο θα έπρεπε στα ΜΜΕ. Πέρα από το γεγονός πως, όπως αναφέραμε, δεν υπήρξαν τραυματίες σημαντικό ρόλο έπαιξε και ένας άλλος παράγοντας: Η εν λόγω επίθεση δεν έγινε από τους «συνήθεις ύποπτους» χρυσαυγίτες αλλά από οργανωμένους οπαδούς του ΠΑΟΚ που κατευθύνονταν προς το γήπεδο της Νέας Σμύρνης.
Για κάποιο λόγο στην Ελλάδα έχει επικρατήσει η άποψη πως τα επεισόδια που κάνουν τα χουλιγκάνια των γηπέδων σχετίζονται αποκλειστικά και μόνο με την μπάλα. Και άρα είναι αναμενόμενα και ήσσονος σημασίας. Κι όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ξεκάθαρη ρατσιστική πράξη. Δεν έχει σημασία αν αυτή τη φορά επρόκειτο για οπαδούς του ΠΑΟΚ και όχι κάποιας άλλης ομάδας. Το δια ταύτα είναι πως Έλληνες ξυλοκόπησαν ξένους επειδή δεν γούσταραν τη φυλή και τη θρησκεία τους.
Επίσης, στην Ελλάδα κυριαρχεί η (βολική) εντύπωση πως ρατσιστές και φασίστες υπάρχουν μόνο στην Χρυσή Αυγή. Οι οποίοι χρυσαυγίτες βεβαίως βεβαίως κυκλοφορούν μόνο με τα διακριτικά της οργάνωσης. Όλο το υπόλοιπο διάστημα πέφτουν σε χειμερία νάρκη ή κάτι τέτοιο. Το συμπέρασμα αυτό βγάζει λάδι τον υπέροχο λαό μας ο οποίος, ως γνωστόν, είναι ο πιο φιλόξενος της Οικουμένης. Εντάξει, όταν προκαλούν οι αλλόθρησκοι δεν θα τους καταχεριάσουμε λιγάκι;
Δεν είναι τυχαίο πως η ρατσιστική επίθεση της Κυριακής «ξεπλύθηκε» με ευκολία από διάφορα αθλητικά site τα οποία αφού ξεκαθάρισαν πως οι Πακιστανοί ήταν αυτοί που έκαναν την αρχή καθώς πέρασαν τους παοκτζήδες για χρυσαυγίτες (είναι γνωστό άλλωστε πως οι Πακιστανοί αποτελούν τον φόβο και τον τρόμο των χρυσαυγιτών τους οποίους και πλακώνουν στο ξύλο όπου τους πετύχουν) τόνισαν με ενθουσιασμό πως (οι Πακιστανοί) «το πλήρωσαν ακριβά».
Δεν είναι επίσης τυχαίο πως το μαζικό αυτό «ντου» των παοκτζήδων έγινε δεχτό με ενθουσιασμό από άπειρους συμπατριώτες μας (στη συντριπτική τους πλειοψηφία όχι οπαδούς του ΠΑΟΚ) που δήλωσαν αποτροπιασμένοι από το «θράσος» των Πακιστανών να λατρεύουν τον Θεό τους στους δρόμους της Αθήνας μας.
Είναι ωστόσο εντυπωσιακό πως πολλοί από τους υποστηριχτές αυτούς της ψευτοποδοσφαιρικής βίας συχνά-πυκνά καταριούνται την «ανομία των Εξαρχείων». Αποδεικνύεται δηλαδή περίτρανα πως σχεδόν όλοι οι Έλληνες είναι υπέρ της βίας- σε κάποια τουλάχιστον μορφή της: Εν προκειμένω, η βία των μπαχαλάκηδων είναι καταδικαστέα, η ρατσιστική βία των (ποδοσφαιρικών ή μη) τραμπούκων είναι, για κάποιους, αποδεκτή.
Με άλλα λόγια, η βία είναι «καλή» ή όχι ανάλογα με το ποιος την ασκεί. Οι «δικοί μας» (όπως και αν ορίζονται αυτοί) είναι πάντα σε άμυνα, αντιδρούν δικαιολογημένα. Οι «άλλοι» είναι απλώς καθάρματα και κάφροι.
Κι όμως… Η ρατσιστική βία είναι ίσως η χειρότερη απ' όλες. Είναι πάντα τυφλή, μαζική. Βασίζεται σε μια παρανοϊκή θεωρία δήθεν ανωτερότητας. Και βρίσκει πάντα υποστηρικτές. Οι σκηνές στο κέντρο της Αθήνας ήταν τρομαχτικές. Οφείλουν να προκαλούν ανατριχίλα σε κάθε Έλληνα είτε είναι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής ή παντελώς άμπαλος. Και το πρόβλημα δεν είναι τόσο κάποιοι ανεγκέφαλοι που έκριναν αναγκαίο να προστατεύσουν την «ορθόδοξη» Ελλάδα από τους «Αγαρηνούς». Το θέμα είναι να βρεθούν και να φιμωθούν επιτέλους οι ηθικοί αυτουργοί. Κάποιοι από τους οποίους δεν φορούν πλέον στολές παραλλαγής και μπότες αλλά κυριλέ κοστούμια.
