Ελπίζω η άσχημη εξέλιξη της υγείας του αρχιεπισκόπου (στον οποίον εύχομαι περαστικά από βάθους καρδίας, καθότι τον έχω γνωρίσει και εκτιμήσει), να λειτουργήσει παιδευτικά για το πλήθος των πιστών. Το γράφω έτσι χωρίς φιοριτούρες και πολυπλόκαμους συλλογισμούς, διότι για ένα μεγάλο μέρος του ποιμνίου η περιοχή ανάμεσα στην αγνή πίστη και τις επιταγές της επιστήμης παραμένει θολή και ομιχλώδης.
Δεν αναφέρομαι σε αρνητές και ψεκασμένους, αυτοί δεν πείθονται ακόμα κι όταν διασωληνώνονται οι ίδιοι. Αναφέρομαι σε απλούς κανονικούς ανθρώπους οι οποίοι –για να το πω κομψά- φοβούνται εξ ίσου και τον κορονοϊό και τον Θεό. Κι επειδή η επίσημη εκκλησία κράτησε μια επαμφοτερίζουσα στάση στο θέμα, πολλά δε ανεπίσημα κομμάτια της φλέρταραν ευθέως με όλες τις θεωρίες συνωμοσίας, όλο αυτό δεν βοήθησε διόλου τους καλοπροαίρετους που έψαχναν απάντηση και αναζητούσαν το πειστικό παράδειγμα για να το ακολουθήσουν.
Προσωπικά βίωσα σε χωριό της Κρήτης αμέσως μετά την πρώτη καραντίνα, μια ολόκληρη σειρά από γέρους, γερόντισσες αλλά και νεότερης ηλικίας πιστούς, που ενώ στην κανονική τους ζωή τηρούσαν όλα όσα έλεγαν ο Τσιόδρας και ο Χαρδαλιάς, έφτιαξαν μια κανονική ουρά μπροστά στην Ωραία Πύλη για να μεταλάβουν. Και μια γιαγιά από αυτές που αντιμετώπισε την επιτίμηση μου, με αφόπλισε με το ακόλουθο επιχείρημα: «Είπαμε να προσέχουμε, αλλά να μην γίνουμε και αντίχριστοι». Για αυτό σας λέω, τα πράγματα δεν είναι ποτέ απλά, ειδικά όταν στα πράγματα μπερδεύεται η τυφλή πίστη.
Τώρα, με δυο αρχιεπισκόπους στις εντατικές (Ελλάδος και Αλβανίας), με έναν νεκρό 62άρη δεσπότη και με πεντέξι ακόμα μολυσμένους από τον ιό, ελπίζω οι πιστοί να το πάρουν αλλιώς. Αφού δεν μπορούν να μπουν στο βαθύτερο νόημα μιας κατ’ εξοχήν θρησκείας της ψυχής σαν τον χριστιανισμό, αφού δεν καταλαβαίνουν ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη από νεκρούς και ότι η πίστη δεν αποδεικνύεται από την συμμετοχή σε λιτανείες, τουλάχιστον ας φοβηθούν. Κυνικό, αλλά μπορεί να φέρει αποτελέσματα.
Και να έχουν κάτι να απαντήσουν στο κάθε παπά της ενορίας που αδιαφορεί για τις επίσημες εντολές της ιεραρχίας και με ύπουλα νεύματα ή μισόλογα αφήνει να εννοηθεί ότι όλα αυτά με τις μάσκες και τις απαγορεύσεις είναι πράγματα του διαβόλου. Διότι είναι πάρα πολλοί αυτοί και δυστυχώς, όταν γίνει το κακό δεν αναλαμβάνουν ευθύνη γι αυτό που παρότρυναν το ποίμνιο να κάνει, αλλά αρχίζουν τα Πατερημά και τα Άγιος ο Θεός. Το μόνο κρίμα απ’ όλο αυτό είναι ότι κινδυνεύει ο Ιερώνυμος που ήταν μια φωνή λογικής εκεί μέσα, σε σύγκριση με πολλούς άλλους. Φαντάζεστε να ήταν στην θέση του κανένας Μακαριστός απ’ τους παλιότερους;
