Του Άγη Βερούτη
Μια οικονομία στην οποία το 90% των θέσεων εργασίας βρίσκονται σε εταιρείες 1-9 ατόμων βασίζεται στη μικρή επιχείρηση για την επιβίωσή της.
Η ελληνική οικονομία έχει μεγαλύτερη εξάρτηση από τις μικρές επιχειρήσεις απ'' όση έχουν οι μεγάλες οικονομίες. Στην Ελλάδα η επιχειρηματικότητα ανάγκης αποτελεί κανόνα, ενώ η επιχειρηματικότητα ευκαιρίας, εξαίρεση.
Βασική αιτία για τη διαστρωμάτωση είναι ότι η οικονομία είναι ρηχή και εσωστρεφής. Δεν μπορεί να υποστηρίξει ικανό αριθμό μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων οι οποίες προσφέρουν μισθωτή εργασία σε πολλούς. Αντιμέτωποι με την προοπτική της ανεργίας, πολλοί ωθούνται στην αυτοαπασχόληση, το ελεύθερο επάγγελμα και τη δημιουργία πολύ μικρών επιχειρήσεων, έως 9 άτομα, στις οποίες ο ιδιοκτήτης είναι εργαζόμενος.
Αυτούς έχει στριμώξει στον τοίχο η πολιτική των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης, κατασχέσεων και πλειστηριασμών που ξεκινούν στις 29/11. Με πρόφαση τη φοροδιαφυγή, ασκούν αφόρητες πιέσεις στη μικρή επιχειρηματικότητα, θέτοντας σε κίνδυνο το 90% της απασχόλησης στη χώρα! Όσοι φοροδιαφεύγουν δεν πιέζονται από αυτά τα μέτρα, διότι δεν έρχεται λογαριασμός φορολόγησης για όσα δεν δηλώνουν.
Με την αυστηροποίηση της φοροεισπρακτικής πολιτικής πιέζονται μόνον όσοι έντιμοι έχουν επιζήσει με 30% πτώση του ΑΕΠ. Η αριστερή σκέψη είναι: «Όποιος επιζεί στις παρούσες τοξικές συνθήκες είναι φοροφυγάς. Άρα θα του πάρουμε όσα κρύβει απ' όσα δηλώνει». Αυτό εξυπηρετεί ο νόμος Κατρούγκαλου: οριζόντιες μειώσεις στις συντάξεις δικαίων και αδίκων και δήμευση εισοδήματος αυτοαπασχολουμένων ως «μη ανταποδοτικές εισφορές» που πλησιάζει το 39% του εισοδήματός τους.
Φυσικά αυτό είναι ηλίθιο, καθώς μέσω 27 πρόσθετων φόρων και εισφορών στα τελευταία 3 χρόνια ζητείται από εισόδημα € 20.000 να πληρώσει ο αυτοαπασχολούμενος €21.000, με τη λογική ότι «κάτι θα κρύβει, δεν μπορεί...».
Για να δώσουν ελεημοσύνη κάποιοι από τις σάρκες και το αίμα που ρούφηξαν από τη μεσαία τάξη. Για να πληρώνουν 5άστερα ξενοδοχεία στις κουστωδίες των κομισάριων.
Ο Διωγμός των Μικρών στα χρόνια της κρίσης ολοκληρώνεται τον Ιανουάριο.
Μετά θα κλείσουν οι μικρές επιχειρήσεις ή θα περάσουν στα «μαύρα». Όταν ολοκληρωθεί αυτή η ταξική παρθενοποίηση της οικονομίας -η οικονομική δολοφονία των μικρομεσαίων- δεν θα υπάρχει πια μεσαία τάξη. Μετά όλα θα είναι πιθανά. Όλα τα αρνητικά εννοείται.
*Το άρθρο του κ. Βερούτη δημοσιεύεται σήμερα Τετάρτη στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος».
