Φυσικά και διαβάσαμε όλα τα ρεπορτάζ για το πώς η κυβέρνηση προτίθεται να διαχειριστεί όσα τελικά θα πάρουμε από το πακέτο Next Generation EU. Και για την «Επιτροπή Πισσαρίδη» που θα οριστεί διαβάσαμε. Αλλά και τίποτα από αυτά να μην είχε διαρρεύσει (πρόκειται για ανεπίσημη ενημέρωση για την ώρα) δεν θα είχαμε καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση, δηλαδή ο πρωθυπουργός και οι πέντε συνεργάτες του, θα κάνουν το σωστό.
Βέβαια, δεν έχουν και τόσο άδικο όσοι αισθάνονται ένα σφίξιμο στο στομάχι όταν ακούνε για ΕΣΠΑ ή για ευρωπαϊκά πακέτα που «έπεσαν από τον ουρανό». Αφενός, σκέφτονται τη χρόνια αδυναμία της χώρας μας να απορροφήσει κοινοτικούς πόρους η οποία βέβαια οφείλεται και στις γραφειοκρατικές διαδικασίες των Βρυξελλών. Έπειτα, μπορεί οι νεότεροι να μην θυμούνται αλλά κάποιοι δεν έχουμε ξεχάσει τι έγιναν τα «πακέτα Ντελόρ» και τα περίφημα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα που δόθηκαν αφειδώς για να «μπουκώσουν ιθαγενείς» που ψήφισαν μαζικά κάποιον που ούρλιαζε από το μπαλκόνι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και να μην διαμαρτυρηθούν για τη θρασύτατη «κωλοτούμπα» που έκανε μόλις κατέλαβε την εξουσία.
«Άλλες εποχές τότε», θα μας πουν. Άλλες βέβαια.
Αυτό που έχει μείνει ίδιο και απαράλλαχτο όμως, είναι η δομή της ελληνικής οικονομίας: μια οικονομία υπηρεσιών και κατανάλωσης που για να κινηθεί απαιτεί ως καύσιμο «ζεστό χρήμα». Δεν έχουμε μια οικονομία που παράγει πλούτο μέσα από παραγωγικές διαδικασίες.
Δεν έχουμε καν εργοστάσια που παράγουν τα ηλιακά πάνελ και τις ανεμογεννήτριες που θα χρειαστούμε για να ολοκληρώσουμε την ενεργειακή μετάβαση κι έτσι αρκετά χρήματα από τα πακέτα που θα μας δοθούν, θα πρέπει να τα ξοδέψουμε για να αγοράσουμε ηλιακά πάνελ και ανεμογεννήτριες από τη Γερμανία.
Εκτός αν η «Επιτροπή Πισσαρίδη» εισηγηθεί με τα χρήματα του πακέτου να φτιάξουμε τέτοια εργοστάσια για να πουλάμε εμείς στη Γερμανία και σε άλλους πάνελ και ανεμογεννήτριες για να προχωρήσουν στην ενεργειακή τους μετάβαση, μετά από το 2050, αυτοί δεν βιάζονται τόσο.
Η χαρά μας για το Next Generation EU είναι πολύ μεγάλη. Θα έχουμε τα χρήματα που δεν καταφέραμε να προσελκύσουμε με επενδύσεις λόγω των γνωστών, δομικών προβλημάτων της χώρας: εχθρικό περιβάλλον για το επιχειρείν, πολυνομία, ανορθολογικό φορολογικό σύστημα, αργή απονομή δικαιοσύνης, χάος στις χρήσεις γης. Γιατί το μόνο που είχαμε καταφέρει μέχρι σήμερα είναι να πουλάμε σε Κινέζους και Ρώσους «Χρυσές Βίζες».
Όμως για να το δούμε κι αλλιώς.
Στην έλλειψη χρημάτων οφείλονται τα διαχρονικά δομικά προβλήματα της οικονομίας;
Τα χρήματα είναι που μας λείπουν και η Δημόσια Υγεία έχει τόσα προβλήματα; Η Αριστερά/ΠΑΣΟΚ λένε πως ναι. Η ΝΔ που ψηφίσαμε λέει ότι πρωτίστως είναι θέμα διοίκησης και διαχείρισης, δηλαδή προβλήματα που λύνονται με μεταρρυθμίσεις.
Τα χρήματα είναι που λείπουν από την Παιδεία για να γίνει ξανά ο μοχλός κοινωνικής κινητικότητας; Σύμφωνα με την αριστερή/πασοκική ιδεοληψία ναι, αυτό φταίει. Η Νέα Δημοκρατία ισχυρίζεται ότι είναι καθαρά θέμα δομών, δηλαδή απαιτούνται μεταρρυθμίσεις για να έχουμε καλύτερη δημόσια Παιδεία.
Τα χρήματα είναι που μας λείπουν και δεν έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε μια αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση; «Κατεξοχήν! Χρειαζόμαστε χρήματα για διορισμούς!», λένε, εν χορώ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία όμως λέει ότι είναι καθαρά θέμα διαχείρισης ανθρώπινων πόρων και με απλούστευση των διαδικασιών και αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού η Δημόσια Διοίκηση μπορεί να γίνει αγνώριστη χωρίς να ξοδέψουμε ούτε ένα σεντ.
Μας έλειπαν τα χρήματα; Όχι. Η μεταρρυθμιστική κυβέρνηση μας έλειπε που ευτυχώς αποκτήσαμε τον περασμένο Ιουλίου και έχει ξεκινήσει να προχωρά, κάπως δειλά αν και «έπεσαν πολλά μαζί», ας μην γίνουμε άδικοι στην προσπάθειά μας να φανούμε απαιτητικοί.
Προσπαθούμε να πείσουμε τους απρόθυμους για τις μεταρρυθμίσεις με το επιχείρημα ότι είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να προσελκύσουμε επενδυτικά κεφάλαια. Τώρα που τα κεφάλαια «έπεσαν από τον ουρανό» όπως λένε, χαριτωμένα, οι πιο ενθουσιώδεις, θα σταματήσουμε να μιλάμε για τις μεταρρυθμίσεις;
Εμείς, όχι.
Γνωρίζουμε καλά ότι και η κυβέρνηση, δηλαδή ο πρωθυπουργός και οι πέντε στενοί του συνεργάτες, συμμερίζονται αυτή την άποψη. Αυτό ακριβώς επιθυμούν.
Γι αυτό και απευθυνόμαστε περισσότερο στην κοινή γνώμη παρά στην κυβέρνηση: τώρα που έχουμε εξασφαλίσει κάποια χρήματα (τα οποία βέβαια θα δούμε αν θα επενδυθούν στο μετασχηματισμό της οικονομίας) μας λύνονται, επί της ουσίας, τα χέρια. Τώρα που η κυβέρνηση απολαμβάνει μαζικής αποδοχής από τους Έλληνες (την οποία κέρδισε με το σπαθί της) τώρα είναι που πρέπει να πιέσουμε να προχωρήσει γρηγορότερα και με μεγαλύτερο πάθος στις μεταρρυθμίσεις, στην Υγεία, την Παιδεία, τη Δημόσια Διοίκηση, τη Φορολογία, την Εργασία οι οποίες τώρα μπορούν να είναι ακόμα πιο τολμηρές, ακόμα πιο βαθιές, ακόμα πιο «ενοχλητικές» για τα οργανωμένα συμφέροντα που έχουν κάθε λόγο να θέλουν η Ελλάδα να μείνει μια χώρα αρχαϊκή.
Τώρα είναι η ώρα για τις μεταρρυθμίσεις.
