Στα χρόνια του αντιμνημονίου υπήρξε συσπείρωση των δυνάμεων της κοινής λογικής, καθώς ήρθαν αντιμέτωποι με τους εφιάλτες του Εμφυλίου και αντίκρισαν έξαφνα τους ηττημένους να βγαίνουν από τος πύλες της Κόλασης γυρεύοντας εκδίκηση. Η συσπείρωση αυτή εκφράστηκε πολιτικά στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτά γίνανε, η μάχη κερδήθηκε πάλι, η επίθεση αποκρούστηκε. Στο εξής χρειάζεται κάτι άλλο για να διατηρηθεί ενωμένη η συμμαχία του «ναι».
Το όραμα του 2015 ήταν να γλιτώσουμε τον εφιάλτη. Στην συνέχεια να απαλλαγούμε από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ναι μεν υπήρξε παράλληλα μία πρόταση φιλελεύθερης διακυβέρνησης, αλλά ουδέποτε αυτή έγινε απόλυτα αντιληπτή από τους πολίτες. Το εκλογικό σώμα μπροστά στην αγωνία του να ξεπεράσει τις λάθος επιλογές του 2015 είδε στο πρόσωπο του φιλελευθερισμού το άλλοθι που αναζητούσε για να περάσει με εύκολο τρόπο στην επόμενη σελίδα. Χωρίς απαντήσεις σε εύλογες ερωτήσεις, χωρίς αυτοκριτική.
Η κυβέρνηση είχε υψηλά ποσοστά αποδοχής τους πρώτους μήνες και μετά από την εκλογή της. Αυτό όμως ήταν φυσικό και συμβαίνει με κάθε νέα κυβέρνηση. Όταν τελείωσαν τα πάρτι για την μεγάλη εκλογική νίκη του Ιουλίου, άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα προβλήματα. Ναι μεν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν περισσότερο έτοιμος από οποιονδήποτε άλλον πρωθυπουργό του παρελθόντος, αλλά οι περισσότεροι υπουργοί του δεν φάνηκε ότι μπορούσαν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς του. Το επιτελικό κράτος ήταν μία πειστική αντιπρόταση, αλλά απαιτούσε και απαιτεί χρόνο που δεν ξέρουμε αν τελικά είναι διαθέσιμος. Ο κορονοϊός και η κρίση με την Τουρκία στον Έβρο ήρθαν για να καλύψουν το «κενό» που δημιουργήθηκε. Στην πραγματικότητα για να το κρύψουν!
Χρειάζεται ένα νέο αφήγημα. Ο σκληρός χειμώνας που θα ακολουθήσει, συνέπεια της νέας κρίσης, απαιτεί μέτρα που θα αγγίζουν τους πληγέντες. Οι άνθρωποι χρειάζεται να θεραπεύσουν τις πληγές τους, να δουν άμεσα ψωμί στο τραπέζι τους και την ίδια ώρα να πιστέψουν σε ένα νέο σχέδιο. Σε ένα σχέδιο συγκροτημένο. Δεν αρκεί πλέον το «πάμε να βγάλουμε τον Κυριάκο για να γλιτώσουμε από δαύτους».
Πιστεύω ότι αυτό ακριβώς το βλέπει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Εμπιστεύεται τους ειδικούς και με την Οικονομία, όπως έκανε στον κορονοϊό με τον κ. Τσιόδρα. Η επιτροπή Πισσαρίδη καλείται να δώσει φρεσκάδα στον πολιτικό λόγο με τις προτάσεις της. Το ερώτημα, όμως, είναι αν οι καθηγητές μπορούν να απαντήσουν σε πολιτικά προβλήματα. Διότι πολιτικό είναι το πρόβλημα της χώρας και κανονικά οι πολιτικοί θα έπρεπε να κληθούν να το λύσουν. Και το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι αν υπάρχει ικανό πολιτικό προσωπικό για να εφαρμόσει ένα πραγματικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Να μην λέμε μεγάλες κουβέντες. Η ουσία είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις θέλουν και μεταρρυθμιστές υπουργούς. Διαθέτει τόσους η χώρα; Κι αυτό είναι ανεξάρτητο των όποιων καλών προθέσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη...
Η Νέα Δημοκρατία δεν έγινε στα ξαφνικά ένα φιλελεύθερο κόμμα. Ηγεσία άλλαξε, όχι ψηφοφόρους. Αλλά και ο φιλελευθερισμός δεν ήταν μέχρι πρόσφατα η πιο δημοφιλής πολιτική θεωρία στην Ελλάδα. Το αντίθετο! Οι περισσότεροι δεν ήξεραν καν περί τίνος επρόκειτο! Οι φιλελεύθερες προτάσεις, λοιπόν, είναι η λύση στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, αλλά αυτό το πιστεύουμε όσοι το πιστεύουμε. Από μόνο του αυτό δεν αρκεί. Χρειάζεται να το κατανοήσει και να το πιστέψει και η πλειοψηφία του κόσμου. Οπότε, η συζήτηση περί φιλελεύθερων λύσεων αφορά προς το παρόν ελάχιστους ανθρώπους. Σίγουρα περισσότερους απ' ότι στο παρελθόν, αλλά οπωσδήποτε λιγότερους απ' όσους θα απαιτούσε η επανάσταση του αυτονόητου.
Από την άλλη πλευρά, η μάχη των μεταρρυθμίσεων δεν σημαίνει ότι θα πρέπει όλοι να γίνουν φιλελεύθεροι για να τις εφαρμόσουν. Πολλές φορές οι μεταρρυθμίσεις αυτές αφορούν πολύ απλά και καθημερινά πράγματα που δεν έχουν σχέση με τον φιλελευθερισμό ή με οτιδήποτε άλλο. Σε αυτό το σημείο είμαστε. Όλα αυτά δεν αλλάζουν την ουσία! Πριν φτάσουμε στις φιλελεύθερες πολιτικές είναι ίσως αναγκαίο να βρούμε κάποιους που να μπορούν να κάνουν την πολιτική δουλειά, τα αυτονόητα πράγματα. Χρειάζεται, δηλαδή, μία κυβέρνηση με περισσότερους ικανούς ανθρώπους και ένα νέο όραμα! Ένα νέο αφήγημα που να περιγράφει πως θα είναι αυτή η χώρα σε δύο ή τρία χρόνια. Έπειτα από έναν «εύκολο» χρόνο στην εξουσία (τι τραγική ειρωνεία να το λέει κανείς αυτό για το 2020 και έχοντας περάσει δύο μεγάλες κρίσεις), η αλήθεια είναι ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
