Μέσα στη δύσκολη συνθήκη που δημιουργεί για όλους ο εγκλεισμός ακόμα και σε όσους από εμάς ανήκουμε στην υπερ-προνομιούχα κατηγορία που μπορεί να εργάζεται από το σπίτι, έχει ακόμα δουλειά και επομένως δεν υπάρχει απολύτως καμία δικαιολογία να μην ακολουθεί κατά γράμμα τις συστάσεις του κ.Τσιόδρα και της κυβέρνησης, βρίσκεται και η ευκολία της. Την περιγράψαμε ήδη: το μόνο που έχουμε να κάνουμε σήμερα για να είμαστε ασφαλείς είναι να ακολουθούμε ευλαβικά τις οδηγίες των ειδικών. Τις αποφάσεις για το πως θα κινούμαστε και πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στο δημόσιο χώρο έχει αναλάβει να τις παίρνει για εμάς η κυβέρνηση.
Σε λίγες ημέρες όμως που θα ξεκινήσει η άρση των μέτρων τις αποφάσεις θα πρέπει να τις λαμβάνει ο καθένας για τον εαυτό του. Ανθολογούμε, πρόχειρα, μερικές ερωτήσεις που θα πρέπει ο καθένας από εμάς να απαντήσει:
- Πώς θα ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητές μας; Επείγει να επισκεφτούμε το κουρείο ή το κομμωτήριο ή να το αφήσουμε για τον άλλο μήνα;
- Οι βιβλιόφιλοι ζούμε για λίγο ακόμα χωρίς το αγαπημένο μας χάζεμα στο βιβλιοπωλείο όπου ψαχουλεύουμε όσα περισσότερα βιβλία μπορούμε;
- Θα πάμε στο εστιατόριο ή μήπως να το αφήσουμε κι αυτό για τον Ιούνιο;
- Θα πάμε διακοπές κι αν ναι θα επιλέξουμε ένα τόπο που μπορούμε να φτάσουμε με αυτοκίνητο ή θα «ρισκάρουμε» να ανεβούμε στο πλοίο ή το αεροπλάνο;
- Αν κάποιοι στους δημόσιους χώρους, στην τράπεζα, βρε αδερφέ, δεν κρατάνε τις αποστάσεις ασφαλείας πώς θα αντιδρούμε; Θα στήνουμε καυγάδες με όποιον δεν αυτορρυθμίζεται και δεν κρατάει τις αποστάσεις ασφαλείας;
- Και οι σχέσεις; Να ξεχάσουμε το φλερτ για ενηλίκους;
Καλά το έγραψε χθες ο Θανάσης Μαυρίδης ότι «θα κάτσει σπίτι» εννοώντας όλα τα παραπάνω.
Αλλά ως πότε θα καθίσουμε στο σπίτι; Είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί να λαμβάνουμε μικρές αλλά καθοριστικές αποφάσεις και μάλιστα σε ημερήσια βάση.
Για να το διευρύνουμε λίγο, διαπιστώνουμε λοιπόν ότι μόνο τυχαία δεν είναι η δημοφιλία θεσμών όπως το μεγάλο κράτος-πατερούλης, η Εκκλησία, ο Στρατός. Σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης, ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, οι θεσμοί αυτή είναι που «σκοράρουν» ψηλά στους δείκτες εμπιστοσύνης.
Τι κοινό έχουν οι θεσμοί αυτοί;
Λειτουργούν ρυθμιστικά δίνοντας εντολές, παρέχουν προκάτ μοντέλα ζωής, δίνουν έτοιμες απαντήσεις στα διλήμματα της καθημερινότητας μεγάλα ή μικρά, δεν σου αφήνουν κανένα περιθώριο για αμφιθυμία, στοχασμό και αναζήτηση και σε απαλλάσσουν από το «βάρος» της ατομικής ευθύνης που η ανάληψή της προϋποθέτει διάβασμα, πολύ καλή ενημέρωση, εξάσκηση στην κριτική ικανότητα και πάνω απ’όλα γενναιότητα.
Ωραίο ήταν το καταφύγιο της καραντίνας, όσο κράτησε. Στο εξής, ελεύθεροι, θα έρθουμε αντιμέτωποι με τα πραγματικά δύσκολα, όταν θα κληθούμε να εφαρμόσουμε τα μέτρα μόνοι μας, στο μικρό μας κύκλο, στο στενό μας περιβάλλον. Δεν θα έχουμε κι ένα Χαρδαλιά να του φορτώνουμε τον εκνευρισμό μας, όπως κάνουμε σήμερα και για λίγες ημέρες ακόμα.
Όμως, την ίδια στιγμή, τώρα είναι η ευκαιρία για την κυβέρνηση να μας δείξει τις πραγματικές της ικανότητες. Αλλά σε αυτό, στις νέες πολύ μεγάλες και ιστορικές ευκαιρίες που υπάρχουν για την κυβέρνηση, θα επανέλθουμε.
