Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει εναντιωθεί με έντονο τρόπο, ο πρωθυπουργός την έχει χαρακτηρίσει αντιδημοκρατική, υπουργοί και βουλευτές την έχουν επικρίνει και η κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ έχει συμφωνήσει ότι είναι παράλογη και ότι δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από την κυβέρνηση. Κι όμως, όλα αυτά αποτελούν λεπτομέρειες μικρής σημασίας. Όλοι μαζί θα ψηφίσουν, θα υπογράψουν και θα στηρίξουν την προνομοθέτηση μέτρων. Ναι αυτή την οποία έχουν καταγγείλει!
Ενδεχομένως η συγκεκριμένη περίπτωση θα έπρεπε να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια ως ένα παράδειγμα προς αποφυγή στην λειτουργία μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ωστόσο αναρωτιέμαι αν σ'' ένα τέτοιο ενδεχόμενο, πως θα εισέπρατταν οι φοιτητές αυτό το παράδειγμα. Μια περίπτωση δηλαδή όπου από την κορυφή του πολιτεύματος μέχρι το τελευταίο κομματικό στέλεχος που στηρίζει το βασικό κυβερνητικό κόμμα αντιτίθενται σε κάτι αντιδημοκρατικό, παράλογο, αντισυνταγματικό κ.α. το οποίο στη συνέχεια αποδέχονται!
Κανένας απ όλους αυτούς – έστω το τελευταίο κομματικό στέλεχος – δεν νοιώθει την ανάγκη μιας προσωπικής παραίτησης σε ένδειξη διαμαρτυρίας η οποία θα αποτελούσε ενδεχομένως μια συμβολική κίνηση που θα έσωζε την τιμή τους. Την δική τους αλλά και γενικότερα του πολιτικού συστήματος (ενός μεγάλου μέρους του για την ακρίβεια) το οποίο εκτίθεται ανεπανόρθωτα στέλνοντας με τον τρόπο συμπεριφοράς τώρα, ένα μήνυμα πολιτικού αμοραλισμού και απόλυτου κυνισμού.
Όλοι αυτοί, είχαν δυο επιλογές:1) να καταγγείλουν την προνομοθέτηση μέτρων και αν αυτή μετατρεπόταν ας πούμε σε μια αναγκαστική επιλογή (για να κλείσει η αξιολόγηση κ.ο.κ.) ή να ζητούσαν συγνώμη ή να έδιναν τις παραιτήσεις τους και 2) να μην είχαν κάνει αυτές τις δηλώσεις εναντίωσης στην προνομοθέτηση εκτιμώντας ότι αποτελεί μια αναγκαστική επιλογή. Και οι δυο επιλογές μαζί δεν μπορεί να συνυπάρχουν. Αποτελούν ενδεικτικές περιπτώσεις αμοραλισμού, όπως προαναφέραμε.
Για την ιστορία και μόνο να παραθέσουμε ενδεικτικά πως είχαν αντιδράσει ελάχιστους μόνο μήνες πριν όλοι αυτοί όταν για πρώτη φορά μπήκε από τους δανειστές το θέμα της προνομοθέτησης: Π.Παυλόπουλος (30.1.2017): "Παρόμοια απαίτηση προληπτικών μέτρων δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στην ευρωπαϊκή ιστορία, τέτοιες πιέσεις δεν συνάδουν με το ευρωπαϊκό ιδεώδες". Α.Τσίπρας (16.12.2016): "? επιμονή για μέτρα από το 2019 και μετά είναι αντιδημοκρατική γιατί κανένα κοινοβούλιο της ευρωζώνης και της Ε.Ε. δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί". Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ (14.2.2017): "Η παράλογη απαίτηση των δανειστών και του ΔΝΤ για προνομοθέτηση δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από την κυβέρνησή μας. Η κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα, εστω και αν αυτά θα ληφθούν τρία χρόνια μετά".
Γιάννης Παντελάκης
