Του Σάκη Μουμτζή
Το μοναδικό όπλο που απέμεινε στους απογοητευμένους Συριζαίους είναι το κλισέ «και οι άλλοι καλύτεροι ήταν»; Η αυτονόητη απάντηση που προκύπτει από την παράθεση αδιάσειστων στοιχείων, είναι πως ναι, ήταν καλύτεροι. Και αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα των κομμάτων που συγκρότησαν τις κυβερνήσεις του 2012-2014. Τα πεπραγμένα τους.
Οι πολίτες το έχουν αναγνωρίσει και με συντριπτική πλειοψηφία, όταν ερωτώνται, δηλώνουν την προτίμηση τους στους Σαμαροβενιζέλους. Δυστυχώς αυτό, δεν το αναγνωρίζουν στελέχη τόσο της Ν.Δημοκρατίας όσο και του ΠΑΣΟΚ, που αισθάνονται αμήχανα όταν καλούνται να υπερασπισθούν την συγκυβέρνηση τους.
Ανεξαρτήτως αυτού του ανεξήγητου γεγονότος, οι εξελίξεις δικαιώνουν πλήρως τους προηγούμενους με αποκορύφωμα το mail Χαρδούβελη. Έτσι, η ερώτηση των Συριζαίων «και οι άλλοι καλύτεροι ήταν;» μετατρέπεται σε μπούμερανγκ. Αυτό ακριβώς είναι το δυνατό χαρτί της Ν.Δημοκρατίας.
Ως γνωστόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι διατεθειμένος να προχωρήσει σε παροχολογίες και σε ανέξοδες υποσχέσεις, που όμως θα τις βρει μπροστά του αργότερα. Είναι μια από τις ελάχιστες φορές που κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν τάζει στον λαό, προκειμένου να κυβερνήσει.
Αυτό σημαίνει πως η βασική πολιτική γραμμή της Ν. Δημοκρατίας είναι η προβολή και η υπεράσπιση της κυβερνητικής θητείας της την περίοδο 2012-2014. Οι συγκρίσεις είναι καταλυτικές και θα πρέπει να αναδειχθούν, ακυρώνοντας έτσι το μοναδικό επιχείρημα που έχει απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 κρίθηκαν γιατί η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, θεώρησε πως οι άλλοι ήταν χειρότεροι. Ήταν νωπή η μνήμη των επώδυνων μέτρων της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ενώ ήταν διάχυτη η αίσθηση πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα επανέφερε τον χρόνο στον παράδεισο του 2008.
Σήμερα με χειροπιαστά, πλέον, τα δείγματα γραφής του, κάθε σύγκριση αποβαίνει σε βάρος του. Ακόμα και στο πεδίο της ηθικής, όπου υποτίθεται, η Αριστερά κραδαίνει την ρομφαία της κάθαρσης, διέπραξαν τέτοια και τόσα ανομήματα, χωρίς κανένας υπουργός της να παραιτηθεί ή να απολυθεί.
Τουλάχιστον, τόσο επί ΠΑΣΟΚ όσο και επί Ν.Δημοκρατίας είχαμε παραιτήσεις ή καρατομήσεις υπουργών για λόγους ευθιξίας ή παράβασης καθήκοντος. Με τους σημερινούς, ο κυνισμός και η έλλειψη ίχνους ντροπής, το βόλεμα στην εξουσία και η αλλαγή του ηθικού κώδικα, κατέστησαν τις έννοιες «παραίτηση» και «απόλυση», είδος εν ανεπαρκεία.
Συνεπώς, επιβάλλεται η Ν.Δημοκρατία να προβάλλει τα δικά της επιτεύγματα και να τα αντιπαραβάλλει με τα αντίστοιχα «επιτεύγματα» του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή να παίξει μπάλα στο γήπεδο του, απαντώντας επιθετικά στην τελευταία γραμμή άμυνας του, που, όπως προανέφερα, είναι το ερώτημα «και οι άλλοι καλύτεροι είναι;»
Συνήθως, οι εκτός έδρας αγώνες παρουσιάζουν δυσκολίες. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η διαφορά δυναμικότητος είναι μεγάλη σε όλες τις γραμμές. Το ζητούμενο είναι να το αντιληφθούν αυτό —χωρίς μικροψυχίες και αμφιταλαντεύσεις-- και τα στελέχη της Ν.Δημοκρατίας. Τότε θα έχουμε, ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δημοκρατία, 2 ημίχρονο—2 τελικό –over.
