Ο πρόεδρος Ομπάμα άκουγε εκείνον τον περίεργο Έλληνα που ανέλυε όλα τα γεωπολιτικά κι είχε πάντα έτοιμη μία λύση για όλα! «Κι εσείς τι θα κάνετε με την Τουρκία;» ρώτησε ο πρόεδρος. «Θα σκύψουμε τόσο πολύ που θα μας χάσουν από τα μάτια τους. Θράκη γιοκ, Αιγαίο γιοκ, όπως έχασε ο Τούρκος ναύαρχος την Μάλτα και είπε Μάλτα γιοκ»!
Όποιος αναρωτιέται τι έπαθε ο Σουλτάνος και πετάει πέτρες στους κουμπάρους και φίλους του στην Αθήνα, ας σκεφτούν το εξής απλό: Επί σειρά ετών η Τουρκία περιμένει την κατάλληλη στιγμή που θα μας βρει σε αδυναμία και θα μας σύρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Κι η σημερινή περίοδος είναι εμφανώς η χειρότερη των τελευταίων δεκαετιών. Αύριο; Ποιος ξέρει;
Το πιο επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι ο Ερντογάν αμφισβήτησε ευθέως την συνθήκη της Λωζάνης. Πρόκειται για μία σημαντική αλλαγή της στρατηγικής της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας. Και τώρα φαίνεται ότι η Τουρκία δοκιμάζει τις δικές μας αντοχές και τα δικά της όρια. Μιλάμε στην πραγματικότητα για μία νέα πολιτική, για ένα νέο δόγμα. Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι όλα αυτά γίνονται για εσωτερική κατανάλωση. Ό,τι , δηλαδή, σκέφτηκαν οι άνθρωποι και πριν ογδόντα χρόνια σε μία άλλη περίπτωση ενός αυταρχικού καθεστώτος, εκείνου του Αδόλφου Χίτλερ στην Γερμανία.
Το είπε ή δεν το είπε ο Ερντογάν για την Δυτική Θράκη; Διότι στην Αθήνα η δήλωση αποδόθηκε σε «λάθος» του ΑΠΕ κι ας είχε προηγηθεί σχετική ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Καταρχήν θα πρέπει να σημειώσουμε ότι τα σοβαρά υπουργεία των Εξωτερικών των σοβαρών κρατών βασίζουν τις ανακοινώσεις τους σε περισσότερες πηγές από εκείνες ενός ανταποκριτή κάποιου πρακτορείου. Ακόμη κι αν πρόκειται για το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων. Κάποιος έκανε λάθος! Ή το Υπουργείο Εξωτερικών που έκανε την δήλωση και κατακεραύνωσε τους εχθρούς για μία δήλωση του «δεν έγινε» ή το ΑΠΕ που διέψευσε την είδηση! Και τα δύο αποκλείεται να συμβαίνουν! Εκτός κι αν μας πουν ότι δεν έχουμε σοβαρό υπουργείο των Εξωτερικών και ότι μπορεί να μας συμβούν χειρότερα λόγω ανικανότητας…
Ανεξάρτητα από το τι ακριβώς έγινε με την ανακοίνωση, οφείλουμε να κάνουμε ορισμένες βασικές παρατηρήσεις με αφορμή περιστατικά που έχουν λάβει χώρα τον τελευταίο καιρό και κυρίως μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία.
Είναι γεγονός ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν είναι τόσο «απλή» όσο η τουρκική. Οι Έλληνες αλλάζουμε στρατηγικές και τακτικές κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση ή ακόμη και ο υπουργός εξωτερικών. Φανατικοί εχθροί των συλλογικών δράσεων, εμείς οι Έλληνες, αρνούμαστε εδώ και δεκαετίες να χαράξουμε μία εθνική στρατηγική ακόμη και για τα εθνικά μας θέματα.
Οι Τούρκοι έχουν έναν βασικό στόχο: Να μας περιορίσουν. Πόσο; Όσο μπορέσουν. Εμείς αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με αυτοσχεδιασμό. Ας πούμε, πάει ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην γείτονα και εκεί που κάθεται μερακλώνεται και ρίχνει δύο στροφές στον χορό.
Η οικονομική κρίση είχε ως συνέπεια να ξοδέψουμε μεγάλο μέρος από το πολιτικό κεφάλαιο που είχαμε συσσωρεύσει τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό ακριβώς το γεγονός εκμεταλλεύεται η Τουρκία του Ερντογάν. Και γι αυτό βάζει τώρα όλα τα θέματα στο τραπέζι. Το κακό είναι ότι πολλοί αποδίδουν ακόμη και τώρα τις δηλώσεις Ερντογάν σε μία προσπάθεια «εσωτερικής κατανάλωσης»…
Οι δηλώσεις του για την Τουρκία που έχει μέσα της τα μισά Βαλκάνια, είναι από τις πιο εξωφρενικές και αμφισβητούν ανοικτά τα κεκτημένα των δυτικών κοινωνιών. Η Δυτική Θράκη, για παράδειγμα, έχει πολλούς μουσουλμάνους πολίτες. Πρόκειται για ανθρώπους με διαφορετικές εθνολογικές και θρησκευτικές καταβολές, τους οποίους έχουμε φροντίσει με την λαθεμένη μας πολιτική να τους βάλουμε όλους σε ένα σακί και να τους στείλουμε πεσκέσι στον σουλτάνο. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.
Το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι ο ισλαμιστής Ερντογάν στέλνει ένα μήνυμα στην Ευρώπη: Αν σε μία περιοχή έχει δημιουργηθεί ισχυρή μουσουλμανική κοινότητα, τότε αυτή μπορεί να διεκδικήσει κάποια στιγμή ακόμη και την… ανεξαρτησία της! Κι αυτό δεν έχει σχέση με το αν ο Ερντογάν έκανε την δήλωση για το δημοψήφισμα ή όχι. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι τα περί Θράκης ήταν μία υπερβολή του ΑΠΕ, τα άλλα περί Θεσσαλονίκης πώς να τα χαρακτηρίσουμε; Όταν βάζει θέμα για μία Τουρκία που φτάνει μέχρι την καρδιά της Ευρώπης, τι πιο φυσικό από το να αφορούν οι δηλώσεις αυτές τις περιοχές εκείνες που η Τουρκία έχει ερείσματα; Στην Θεσσαλονίκη σίγουρα δεν έχει!
Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε την εικόνα πως θα είναι η Ευρώπη έπειτα από είκοσι χρόνια και με δεδομένες τις αλλαγές που δημιουργεί το μεταναστευτικό ρεύμα! Αν σε μία περιοχή έχουν συγκεντρωθεί πολλοί μουσουλμάνοι, αυτοί θα δικαιούνται να αλλάζουν το στάτους της; Είναι μία ευθεία βολή απέναντι στην αρχή των ανοικτών κοινωνιών της Ευρώπης. Σκεφτείτε τα ελληνικά νησιά. Σε είκοσι χρόνια που θα έχει αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση θα ζητάει ο επόμενος Σουλτάνος δημοψήφισμα για να αποφασίσουν οι κάτοικοι το… καθεστώς;
Η ρητορική Ερντογάν «δικαιώνει» τις ακραίες ξενοφοβικές φωνές και επηρεάζει αρνητικά τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Πως είναι δυνατόν η Ελληνική Πολιτεία να αποδεχτεί την αλλαγή των συνόρων επειδή σε μία περιοχή ζουν πολλοί μουσουλμάνοι; Και πόσο επηρεάζεται η ζωή αυτών των ανθρώπων, όταν διαρρηγνύονται με αυτό τον τρόπο οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών θρησκειών; Σας πληροφορώ ότι σε αυτές τις περιπτώσεις την πληρώνουν πάντα οι αθώοι και κερδίζουν οι έμποροι του εθνικισμού.
Στην Θράκη υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θέλουν απλά και μόνο να αναπνεύσουν ελεύθεροι μέσα στα πλαίσια ενός ευρωπαϊκού κράτους. Μην τους στείλουμε στην αγκαλιά του Σουλτάνου, ας μην παίξουμε το παιγνίδι του Ερντογάν και αφήσουμε την Θράκη έρμαιο των εθνικιστικών φωνών. Κι εθνικιστικές φωνές υπάρχουν τόσο στην Δεξιά όσο και στην Αριστερά. Να μην ξεχνάμε το λεγόμενο… πατριωτικό ΠΑΣΟΚ.
Μήπως είναι καιρός να ασχοληθούμε σοβαρά, όπως οφείλουμε απέναντι στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, με τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων που ζουν στην Θράκη. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να εξαρτώνται στην καθημερινότητά τους από την βούληση του μουφτή. Κι η ίδια η Ευρώπη πρέπει να πάρει θέση, αν της είναι τελικά αρεστό μέσα στα δικά της διοικητικά όρια να ζουν άνθρωποι στον μεσαίωνα της Σαρία…
Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο γράφων σημείωνε ότι ήταν λάθος να στηρίζουμε την πολιτική της Ρωσίας στην Ουκρανία, καθώς αυτό θα το βρίσκαμε αργά ή γρήγορα μπροστά μας στην Θράκη. Κι όμως! Οι πουτινόφιλοι ήταν τόσο τυφλωμένοι που δεν είδαν το προφανές! Πιστοί στον Πούτιν, προτίμησαν να υποστηρίξουν ακόμη και σε διεθνή φόρουμ τον αγαπημένο τους ηγέτη και τις επιλογές του στην Κριμαία, όταν στην Ελλάδα έχουμε θέματα όπως αυτό της Θράκης. Θέματα που μοιάζουν τόσο πολύ με εκείνο της Κριμαίας.
Τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά για να συνεχίσουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα. Και θα γίνουν ακόμη χειρότερα. Το είπαμε από την πρώτη στιγμή: Η Τουρκία έχει γίνει πολύ επικίνδυνη και εμείς οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας την χώρα όπως ακριβώς την παραλάβαμε: Ακέραια. Και την ίδια ώρα να κλείσουμε ερμητικά την πόρτα στους εθνικιστές…
Θανάσης Μαυρίδης
