Ο Κώστας Λαλιώτης εκπροσωπεί ένα κομμάτι της κοινωνίας που είναι προσκολλημένο, ακόμη, στον Εμφύλιο, στις πλαστές για τις μέρες μας διαχωριστικές γραμμές της Δεξιάς και της Αριστεράς. Δεν προξενεί εντύπωση η ρητορική Λαλιώτη, ούτε και θα προκαλούσε αίσθηση αν ο ίδιος αναλάμβανε την θέση του επικεφαλής του Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η ρητορική, όμως, δεν εκπροσωπεί ένα ΠΑΣΟΚ με προοπτικές.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν περισσότερα από ένα ΠΑΣΟΚ, όπως υπάρχουν και περισσότερες από μία Ν.Δ! Αυτό ίσχυε πάντα, καθώς μιλάμε για πολυσυλλεκτικά κόμματα. Στην πραγματικότητα μιλάμε για τους δύο μεγάλους και απαραίτητους πόλους της πολιτικής μας ζωής. Θα ήταν παράλογο να προσπαθήσει κανείς να επιτρέψει μέσα στον κάθε χώρο μία και μόνο άποψη και να αποκλείσει όλες τις υπόλοιπες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για παράδειγμα, εκφράζει την κυρίαρχη πολιτική πρόταση της κεντροδεξιάς γι'' αυτή την περίοδο. Έπειτα από την λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ, η Κεντροδεξιά έχει να προτείνει μία φιλελεύθερη πολιτική πρόταση, επειδή ακριβώς αυτή είναι η αναγκαιότητα της χώρας. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα φιλελεύθερο κόμμα! Το ερώτημα είναι αν το ΠΑΣΟΚ έχει αντίστοιχα να παρουσιάσει κάποια πολιτική πρόταση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν έχει, τότε αυτή δεν έχει ακόμη εμφανιστεί και θα πρέπει να την αναμένουμε. Αν όχι, τότε δικαίως ο Κώστας Λαλιώτης αποκτά το δικαίωμα να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που χωρίζουν το ΠΑΣΟΚ που ο ίδιος εκπροσωπεί με τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Έχει τεράστια σημασία για την ίδια την πορεία της χώρας αν ο πολιτικός αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη στο μέλλον θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας ή ένα μεταρρυθμιστικό ΠΑΣΟΚ. Μπορεί τον ίδιο τον Κυριάκο να τον εξυπηρετεί προσωπικά να έχει αντίπαλο τον Αλέξη Τσίπρα και να μονοπωλήσει έτσι τον χώρο του Κέντρου, αλλά η χώρα στην φάση της ανασυγκρότησής της έχει ανάγκη από ένα εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ.
Πάντοτε υπάρχει και το σενάριο της μετάλλαξης του Αλέξη Τσίπρα σε έναν ηγέτη του σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Είναι ένα σενάριο που «αγοράστηκε» στο εσωτερικό και στο εξωτερικό πριν από μερικούς μήνες, αλλά σήμερα μοιάζει περισσότερο με φάρσα. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να το «υποσχέθηκε», αλλά στο τέλος αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί. Ήταν και παραμένει ο αρχηγός ενός ακροαριστερού κόμματος που δεν έχει σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα έργο από τα περασμένα, όπως και ο Κώστας Λαλιώτης. Κι αυτό είναι το στοιχείο που τους συνδέει. Ανεξάρτητα από το αν συνεργαστούν οι δυο τους ή όχι, στην πραγματικότητα εκπροσωπούν το ίδιο πράγμα: Ένα παρελθόν που έρχεται από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ελληνικής Ιστορίας, τον Εμφύλιο.
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ή θα αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του ή θα ενσωματωθεί πολιτικά από τον Αλέξη Τσίπρα. Ή θα ακολουθήσει την γραμμή του Κώστα Λαλιώτη ή θα πρέπει να αναζητήσει έναν νέο πολιτικό λόγο. Ή θα πάνε με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα του δώσουν πολιτικό οξυγόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα ή θα έρθουν σε σύγκρουση με τον λαϊκισμό. Ή θα προσπαθήσουν να αποκτήσουν άμεσα πρόσβαση στην εξουσία μέσω του ΣΥΡΙΖΑ ή θα αρθρώσουν μία ουσιαστική πρόταση εξουσίας για τα επόμενα χρόνια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δεύτερος δρόμος απαιτεί περισσότερο κόπο…
Θανάσης Μαυρίδης
