Οι φήμες για τη διείσδυση Ρώσων πρακτόρων στο Άγιο Όρος θυμίζουν ιστορίες κατασκοπείας τύπου Μάτα Χάρι. Αδυνατώ να πιστέψω ότι ρασοφόροι, άνθρωποι που έχουν επιλέξει ως αποστολή τους τη σωτηρία της ψυχής τους, έχουν εκπέσει σε απλούς εντολοδόχους του σκοτεινού βασιλείου του Βλαδίμηρου. Πιστεύω, όμως, ότι είναι πολύ πιθανό ξένοι πράκτορες να έχουν καταχραστεί την ευγένεια των μοναχών και να έχουν μετατρέψει συγκεκριμένες μονές σε εστίες της ρωσικής προπαγάνδας στον Ορθόδοξο κόσμο.
Εκείνο που χρειάζεται να γίνει είναι να προστατευτούν τα συμφέροντα της χώρας. Τα οποία ελληνικά συμφέροντα δεν έχουν σχέση με τις προφητείες των επιτήδειων που στο όνομα της θρησκείας προσπαθούν να παρασύρουν ευκολόπιστους ανθρώπους στα ιδιοτελή σχέδιά τους. Η Ελλάδα δεν έχει σχέση με τη δράση των πιονέρων του αναθεωρητισμού. Δεν μπορούμε να δεχτούμε την παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας από τους Ρώσους, όπως και δεν μπορούμε να τη δεχτούμε και από τους Τούρκους. Πατριώτες που υπερασπίζονται τη διεθνή νομιμότητα στο Αιγαίο και στην Κύπρο, δεν νοείται να αποδέχονται (την παραβίαση της) ως πρακτική στην Ουκρανία.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι ένα κράτος δικαίου δεν μπορεί να αποδέχεται τη δράση ξένων πρακτόρων στο έδαφός του. Πόσο μάλλον όταν αυτή τους η δράση στρέφεται σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Την απάντηση στο ερώτημα αν υπήρξε ή εξακολουθεί να υπάρχει δράση πρακτόρων σε μοναστήρια θα μας τη δώσει το ελληνικό κράτος και οι υπηρεσίες του. Το ότι συγκεκριμένα κέντρα που κινούνται εντός και εκτός γνωστών μονών του Αγίου Όρους δεν κρύβουν τον απεριόριστο θαυμασμό τους στον Βλαδίμηρο, αυτό είναι κοινό μυστικό. Από εκεί και πέρα ας αποφασίσουν αυτά τα «κέντρα» με ποιον τελικά είναι. Με την Ελλάδα ή με αυτούς που θέλουν να αλλάξουν τα διεθνή σύνορα και να πλήξουν τις κοινωνίες της Δύσης; Αν αυτοπροσδιορίζονται ως «ανατολή» και νοσταλγούν την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι δικό τους θέμα. Ας επιτρέψουν σε εμάς τους υπόλοιπους να μην αποδεχόμαστε ούτε τον αναθεωρητισμό του Βλαδίμηρου Πούτιν, ούτε εκείνον του Ταγίπ Ερντογάν.
Θανάσης Μαυρίδης
